تجاوزجنسی بالای يک کودک پنج ساله

زدن و توهین و تنبیه بدنی کودکان و نوجوانان تا حدی به یک اصل تربیوی مبدل گردیده و در اکثریت خانواده ها به نوعی معمول بوده است ، ولی در سالهای اخیر ، کشور اسلامی افغانستان به الگوی جنایت در برابر کودکان و جوانان مبدل گردیده است . دختران نوجوان بیشماری اند که با اجبار به ازدواج تن میدهند و جبر خانواده ی شوهر آنان را مجبور به خودسوزی و مرگ مینماید.

به اساس آخرین گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان قربانیان نیمی بیشتر این ازدواجها دخترانی اند زیر 16 سال. زورمندان انسان ستیز برای پرده افگنی بر این جنایات زیر نام های گوناگونی روزنامه نگاران و خبر نگاران را به زندان می افگنند تا باشد جنایاتی مثل تجاوز به یک کودک چهار و نیم ساله یا پنج ساله را گوشی نشنود.

در مصاحبه ی با خانم سیلی غفار مسؤل مؤسسه امداد انسانی برای زنان و کودکان (حاکا ) گوشه های از این جنایات را به شما گزارش می کنیم .

دویچه ویله :خانم غفار در سالیان اخیر خشونت در برابر دختران جوان به اوج آن رسیده و حتی به جنایت مبدل گردیده چنانچه چندی پیش مردی گوش و بینی زن شانزده ساله اشرا برید اگر در مورد شما کمی بیشر بگویید.

سیلی غفار :با پساس و سلام. نکته ی مهمی را شما اشاره نمودید ، مثل این جنایات را ما در افغانستان همه روزه روبرو هستیم. بطور مثال : فعلآ ما یک دختر 12 ساله را در مؤسسه ی حاکا داریم که از سن پنج سالگی به اینطرف مورد خشونت قرار گرفته در اول توسط مادر اندرش فروخته شد و سرانجام از یکنفر به نفر دیگر، وی اکنون پس از حادثات تلخ زیادی و استفاده های گوناگون جنسی از جانب گروپ های مختلف در خانه ی امن بسر میبرد که وضعیت جسمی و روانی وی بسیار خراب است . قضیه دوم . دختر ده ساله ایست که به عوض خواهرش که در اول زن همان مرد بود و بلاخره از شدت خشونت شوهر مجبور به فرار گردیده ، به بد داده شده است . ولی این خانواده و شوهر، همین دختر ده ساله را آتش زده سوختادنده اند که امروز کاملآ یک توته ی گوشت گردیده و آنقدر سوخته که تدواوی اش مشکل گردیده است ولی تداوی وی جریان دارد . با چنین رویداد ها هر روز مؤاجه هستیم . یک مثال دیگر؛ فقط یک هفته پیشتر زنی به دلیل همین خشونت های خانوادگی در دادگاه خودسوزی کرد و یا دختر پنج ساله ی بروز هفتم ماه فبروری در بلخ مورد تجاوز یک گروپ قرار گرفت، این مثال ها خود گواه برآنست که روز بروز وضعیت وخیم تر میگردد.

دویچه ویله :این وضعیت ناشی از چیست ؟ آیا دولتی وجود ندارد که در این ارتباط بازحواست نماید ؟

سیلی غفار: همه این حوادث ناشی از بی امنیتی بوده و همچنان حضور کسانیکه باییست خلع سلاح میشدند و به میز محاکمه کشانیده میشدند در بدنه ی خود دولت است .

دویچه ویله : چنانچه شما هم تذکر دادید و در رسانه های تصویری افغانستان هم این خبر پخش گردید دختر چهارـ پنج ساله ای در بلخ مورد تجاوز جنسی قرار گرفت آیا این جانیان مجازات نمیشوند؟

سیلی غفار : نبود دولت واحد و دولتی که بتواند دست این جانیان را بگیرد خود یکی از دلایل است و بی ارزش بودن احکام قانون.زیرا در صورت داشتن قانون واقعی در افغانستان این دختر مورد تجاوز قرار نمیگرفت ، زیرا فرد مجرم ترس از وجود قانونی میداشت که ویرا محاکمه خواهد کرد. ولی نبود قانون و دادگاه عادل خود سبب چنین جنایاتی و حتی بالاتر از این چنین جنایاتی میگردد. با توجه به خصلت زن ستیز آنان و نیز نبود فضای سوال و پرسی چنین اعمالی در افغانستان بسیار معمولیست .

به باور من تا زمانیکه محاکم ما اصلاح نگردند و سیستم اداری درستی نداشته باشیم چنین برخورد هایی ادامه خواهد یافت . طور مثال وزارت امور زنان وجود دارد ولی این وزارت اول اینکه صلاحیتی ندارد و در ضمن ظرفیت و کفایت آگاهی دادن به مردم را ندارد . به نظر من در قدم اول یک دولت نیرومند و ثانیآ بلند بردن آگاهی عامه یکی از راه های مبارزه با این نوع جنایات است .زیرا در حال حاظر اینان خود تفنگ دارند ، پول دارند و قدرت و اختیار کافی هم دارند، و حال پس از حادثه وحشتناک تجاوز به این کودک فرد مجرم با بسیار سر بلند آزادانه میگردد و کسی هم نیست که دست اورا بگیرد. میگویند که جمهوری اسلامی افغانستان ... اما ببینیم که آیا در اسلام چنین عملی مجاز است ؟

دویچه ویله : با توجه به اینهمه که مسلمآ شمه ایست اگر دختران جوانی نیاز به کمک داشته باشند به کجا رجوع نمایند آیا خانه های امنی در افغانستان وجو.د دارد؟

غفار.

فعلآ در افغانستان چهار خانه ی امن وجود دارد ، دو خانه در کابل ، یک خانه در مزار شریف و یکی هم در هرات وجود دارد .

ولی مادر شش ماه اخیر قرار دادی را با وزارت امور زنان و ارگان های ذی ربط از جمله دادگاه عمومی ، وزارت امور داخله دفاتر یوناما و یونیسار امضاء نموده ایم . بنابر همین دلیل خانه های امن نمیتوانند به این دختران مستقیمآ امدادی نمایند . بنابرین دختران نیازمند کمک در کابل ، باید اول به وزارت امور زنان مراجعه نمایند و اگر در ولایات اند به ریسات امور زنان ، بعدآ آنان این دختران را به خانه های امن تحویل میدهند . ما فعلآ در خانه امن حاکا در کابل ،

از چندین شهر افغانستان مثل هلمند ، نیمروز ، همچنان کابل، کندز، جلال آباد و هرات با آنکه هرات خود خانه ی امنی دارد دخترانی جوانی را داریم .

در ضمن دختران نیاز مند میتوانند از طریق کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان هم میتوانند به خانه های امن رجوع نمایند و بدون هیچ نوع هراسی ؛ زیرا از لحاظ امنیتی همه مسایل مد نظر گرفته شده است و به جزء مآمورین عالیرتبه ی پولیس هیچکسی موقعیت این خانه ها را نمیداند .

در خانه های امن در قدم اول به مشکلات صحی آنان میپردازیم و سپس با همکاری ارگانهای حقوقی و وکیل مدافع و همچنان دادگاه های خانوادگی به مشکلات دیگر آنان توجه مینماییم.