به روایت تصویر: برلین قبل و بعد از وحدت مجدد آلمان

این دروازه که در سال ۱۷۹۱ ساخته شده یکی از مشهورترین نمادهای شهر برلین است. در دوران جنگ سرد بخشی از مرز بین برلین شرقی و غربی از کنار آن عبور می‌کرد و درست در پشت بخش شرقی منطقه تحت تسلط ارتش سرخ شوروی سابق شروع می‌شد و کسی اجازه ورود به این منطقه را نداشت. از سال ۱۹۸۹ که دو بخش شرقی و غربی آلمان دوباره وحدت کردند، این دروازه به یک جاذبه توریستی تبدیل شده است.

زندان "هوهن شون‌هاوزن" تا سال ۱۹۸۹ محل نگهداری زندانیان عقیدتی و سیاسی بود. جالب اینکه این زندان کاملا سری محسوب می‌شد و محل آن بر روی نقشه شهر برلین وجود نداشت. بعد از وحدت برای مدتی بسته بود، اما اکنون درهایش برای بازید عموم گشوده شده است.

۲۸ سال تمام این دیوار به طول ۱۶۷ کیلومتر و ۸۰۰ متر دو بخش شرقی و غربی برلین را از هم جدا می‌کرد. این دیوار به‌شدت تحت محافظت و کنترول بود و ده‌ها نفر هنگام تلاش برای عبور از آن کشته، زخمی و یا بازداشت شدند. گرچه دیوار پس از وحدت دو کشور برداشته شد، اما بخشی از آن به‌عنوان یادبود محفوظ مانده و هنرمندانی از سراسر جهان بر روی آن نقاشی کرده‌اند و به یک جاذبه گردشگری تبدیل شده است.

این مجسمه ۱۹ متری از لنین که از سنگ گرانیت قرمز تراشیده شده، از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۱ در فریدریش‌هاین قرار داشت و به هنگام رونمایی از آن ۲۰۰ هزار نفر حضور داشتند. با فروپاشی دیوار برلین و شوروی (سابق)، این مجسمه برچیده شد. میدان لنین سابق اکنون میدان سازمان ملل متحد نام گرفته است.

قصر جمهوری قلب سیاسی آلمان دمکراتیک (شرقی) سابق بود. این قصر در سال ۱۹۷۲ ساخته شد و ساخت آن ۳۲ ماه طول کشید. این ساختمان که در آن از پنبه ناسوز که سرطان‌زا استُ استفاده شده بود، پس از وحدت ویران شد تا قصر تاریخی برلین که پیش از آن در این محل قرار داشت دوباره ساخته شود.

البته شهروندان در فروشگاه‌های زنجیره‌ای بین‌المللی با "مارک آلمان شرقی" نمی‌توانستند خرید کنند و باید با ارز دیگر کشورها همچون مارک آلمان غربی یا دالر بهای کالاهای خریداری‌شده را پرداخت می‌کردند. اولین فروشگاه در ایستگاه قطار خیابان فریدریش (عکس) تاسیس شد. البته حالا دیگر این منطقه اصلا دیگر قابل مقایسه با گذشته نیست و مملو از بوتیک‌ها و فروشگاه‌های دیگر است.

کودکان باید عاری از هر نگرانی بازی و رشد کنند. در تمام زمین‌های بازی کودکان در آلمان شرقی گوی‌هایی ساخته شده از لوله‌های فلزی نصب شده بود. کسانی که در کودکی در این گوی‌ بازی کرده‌اند می‌دانند که برخورد با لوله‌ فلزی چقدر دردناک است. پس از وحدت طناب‌های پلاستیکی جایگزین لوله‌های فلزی شدند.

میز و چوکی و تخته سیاه. تنها تفاوت اساسی قبل و بعد از وحدت دو آلمان حضور تکنولوژی در مدارس است. قبلا کتاب و کتابچه و قلم و تخته سیاه در هر دو کشور برای آموزش کافی بود. حالا تخته سیاه و گچ به "تخته سفید هوشمند" تبدیل شده و حضور کمپیوتر و لپ‌تاپ نیز عادی است.

"اینتر هوتل متروپل" سیزده‌ طبقه‌ای که در سال ۱۹۷۷ افتتاح شد، در خیابان فریدریش قرار داشت و شهروندان آلمان شرقی که خود را حکومتی "کارگری" می‌نامید، فقط از بیرون می‌توانستند آن را تماشا کنند. هزینه این هوتل باید با ارزهای خارجی پرداخت می‌شد و محل رفت و آمد تاجران، دیپلومات‌ها و سلبریتی‌های آن دوران بود. حالا شعبه‌ای از هوتل زنجیره‌ای ماریتیم در آن مستقر است؛ هر چند گران، اما به روی عموم باز است.

فروشگاه غرب که به آن در برلین به اختصار "کا. دِ. وِ" گفته می‌شود با مساحت ۶۰ هزار متر مربع، دومین فروشگاه بزرگ اروپا محسوب می‌شود که در سال ۱۹۰۷ افتتاح شد. این فروشگاه در غرب برلین قرار داشت و بر اثر بمباران‌های جنگ جهانی دوم تقریبا کاملا نابود شد که پس از بازسازی بار دیگر به جاذبه‌ای برای خریداران تبدیل گردید.