بازار پررونق پرورش حیوانات وحشی در افریقای جنوبی

 مزرعه داران حالا گونه های رنگارنگ حیوانات را پرورش می دهند؛ از غزال افریقایی گرفته تا گاو یالدار. این مزرعه دارن پول زیادی را از طریق پرورش این حیوانات به جیب می زنند. آنها این جانوران را به دیگر مزرعه داران و شکارچیان می فروشند. تونی اندروز، خبرنگار دویچه وله به یکی از این مزارع در نزدیکی شهر کیپ تاون رفته است.

بیرون بیشه زار، حدود یک ساعت دورتر از شهر "کیپ تاون"، کوه های زیبا و سواحل صخره ای دیده می شوند. با این زیبایی خیره کننده متوجه می شوید که چرا جهانگردان زیادی دوست دارند این منطقه را ببینند. در اینجا یک مزرعه پرورش حیوانات وحشی وجود دارد.

فرناندو رودا، یک مزرعه دار محلی مرا با موتر در مزرعه ۱۰۰۰ هکتاری خود می گرداند؛ جایی که او گونه های مختلف حیوانات وحشی را پرورش می دهد.

فرناندو رودا می گوید: «ما در این جا، گاوهای وحشی مختلفی را نگهداری می کنیم. حالا یک گله بوفالو در اینجا است».

این منطقه خشک و ناهموار است و چمنزار سرسبزی خود را از دست داده است. خشکسالی بیسابقه فقط پوسته سخت و درختچه های خشک را به جا مانده است. رودا وقتی چهار سال پیش کار پرورش جانواران وحشی را شروع کرد، پنج راس حیوان داشت. حالا او بیش از ۵۰۰ راس حیوان از جمله غزال بزرگ افریقایی، بوفالو یا گاو وحشی و سمور دارد. اما حیواناتی که او اینجا جمع کرده، بینظیر و کمیاب هستند.

رودا می گوید: «اگر پیش بروید، یک حیوان طلایی رنگ پیش رویتان ظاهر می شود. او یک گاو طلایی است». او راست می گوید، یک گاو وحشی موسم به کل یالدار طلایی رنگ آنجاست.

رودا می گوید که گاو یالدار طلایی کمیاب است و او می تواند ۲۰ تا ۳۰ برابر بیشتر از گونه معمولی، آن را بفروشد. گونه معمولی پوست قهوه ای یا سرمه ای رنگ دارد. این مزرعه دار می گوید که برای تولید مثل و پرورش چنین حیوانی، نر و ماده خاصی از این حیوان نیاز است. او می گوید: «یک گاو ماده طلایی با یک گاو نر طلایی، همیشه گوساله طلایی به دنیا می آورند».

رودا این حیوانات را به دیگر مزرعه داران می فروشد اما بیشتر مشتریان او شکارچیان ماجراجو هستند که می خواهند جسد این حیوانات را به دیوار خانه شان بیاویزند. او می گوید که می خواسته است تا این نمونه کمیاب را احیا کند پیش از آن که شکارچیان در طبیعت به سراغشان بروند.

او می گوید: «شما حیوانی را می خواهید که دقیقا مثل گونه اصلی اش باشد. در زمان های گذشته به ما گفته شده بود که بوفالویی وجود داشت که شاخش ۶۰ اینچ (۱۵۲ سانتی متر) بود».

غیر از پرورش حیوانات به رنگ های مختلف، رودا همچنان به اندازه شاخ ها نیز توجه می کند. او می گوید درازترین شاخ بوفالو که ما خبر داریم، ۵۵ اینچ است.

اما همه با این کار موافق نیستند. ارنست بارد، مدیر حمایت از تنوع گونه ها در "طبیعت کیپ" می گوید که پرورش هدفمند این حیوانات خطرناک است. آقای بارد می گوید: «پرورش جانواران برای تولید یک رنگ خاص ضروری نیست چون آن یک ژن مغلوب است که حالا به زور به عنوان ژن غالب ظاهر می شود. این مسئله ممکن است مشکلاتی را بار بیاورد. به عبارت دیگر، مقاومت در برابر بیماری ها در این نوع حیوانات ممکن است کمتر باشد».

اما مت رلیهان، از موسسه "کیپ هانت"، بنیاد مرتبط با گروه های شکارچی درباره مسئله ژن غالب در تولید مثل حیوانات مزرعه ای می گوید: «فکر نمی کنم. این کار طبیعی است».

موسسه رلیهان گوشت شکارچیان را تامین می کند؛ شکارچیانی که حیوانات را به خاطر مصرف گوشت و پوست شان می کشند. این نوع شکار، در افریقای جنوبی بازار بزرگی دارد. سالانه ۲۵۰ هزار شکارچی به این منظور می آیند.

AH/rrAndrews, Tony NEU