ایتالیا صندوق مالی برای توقف مهاجرت از افریقا تاسیس می کند

انگیلینو الفانو وزیر داخله  ایتالیا اختصاص این صندوق مالی ۲۰۰ میلیون یوروئی را دو روز پیشتر از ملاقات رهبران اتحادیه اروپا در مالتا اعلام می دارد که هدف آن  مذاکره روی برنامه ای برای متوقف گردانیدن آمدن  مهاجران افریقائی به اروپا می باشد.

از جمله شمار بیسابقه ۱۸۱ هزار مهاجری که سال گذشته از مدیترانه به اروپا آمدند، اکثریت آن ها از لیبیا عازم اروپا شدند، زیرا قاچاقبران انسان در آنجا با معافیت از پیگرد قانونی دست به عمل می زنند. سازمان های امدادی تخمین می کنند که بیش از ۵۰۰۰ نفر در سال ۲۰۱۶ هنگام تلاش برای عبور از مدیترانه به سوی اروپا جان باخته اند.

الفانو در روم به خبرنگاران گفت: « هدف استراتژیک عبارتست از کمک به کشورهای افریقائی در جهت کنترول مرزهای خارجی شان و برای متوقف گردانیدن کسانیست که از آنجا عازم اروپا می شوند.» کشورهای افریقائی می توانند تقاضای آموزش دادن و تجهیزات را برای تقویت کنترول مرزهای شان بکنند.

در حال حاضر لیبیا، تونس و نایجر سه شریک «استراتژیک» برای این صندوق مالی می باشند، اما نایجریا، سنیگال، مصر و حبشه نیز می توانند در آینده از جمله شرکا باشند.

ایتالیا مکرراً واکنش اتحادیه اروپا را به بحران مهاجرت و به ویژه در قسمت ناکامی روی توافق بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا در مورد مشارکت در برداشتن بار این مهاجران، مورد انتقاد قرار داده است.

اگرچه همه ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپا در مورد ضرورت جلوگیری از آمدن آن ها به اروپا موافق اند و برای این منظور  به طور فزاینده ای پول و سایر کمک ها را در اختیار کشورهای خاورمیانه و شمال افریقا می گذارند.

در هفته گذشته کمیسیون اجرائی اتحادیه اروپا پیشنهاد  تدارک ۲۰۰ میلیون یوروی بیشتر برای پروژه هائی جهت اموزش دادن و تجهیز محافظان ساحلی لیبیا و ترغیب برگشت داوطلبانه  نمود.

رهبران اروپائی می خواهند روز جمعه در نشست شان در مالتا از چنین برنامه هائی حمایت سیاسی کنند. این اتحادیه ناظر به تمویل در سواحل جنوبی بحیره مدیترانه می باشد که پناهجویان و مهاجران از آنجا می آیند.

الفانو گفت:« ما در مورد تاسیس کمپی در تونس و یا جای دیگری صحبت نکردیم.» به گفته وی این امر به دلیل فقدان امنیت در لیبیا شاید پیش از وقت باشد.« ما می خواهیم به ترتیبی کار کنیم که ضرورت به کمپی نباشد.»

پس از سرنگونی معمر القذافی مرد نیرومند در لیبیا در سال ۲۰۱۱، و ضع امنیتی در آن کشور نهایت خراب است. ساختارهای دولتی سقوط کرده اند و تازه ملل متحد از حکومتی در طرابلس  حمایت می کند که کنترولی بر قلمروش ندارد.

ملیشه های و قاچاقبران انسان راه های مهاجرت را در کنترول شان دارند و ملل متحد سال گذشته آژیر خطر را به صدا در آورد که مهاجران در لیبیا از بدرفتاری پیوسته و گسترده ای رنج می برند که این شامل زندانی ساختن های خود سرانه، کار اجباری، تجاوز جنسی و شکنجه می گردد.

rr/RTRE