رسوایی در کمپ لامپیدوسا؛ لکه ای بر دامن اروپا

بسیاری از باشندگان لامپیدوسا نمی خواهند در مورد ویدیوی افتضاح آمیزی که در سراسر اروپا دست به دست می شود، صحبت کنند. باشندگان این جزیره کوچک از تصاویر رسوایی آمیز این ویدیو بیزارند. این ویدیو نشان می دهد که مهاجران عریان در فضای باز ایستاده اند و مسوولان کمپ بر بدن آنها سپری ضد شپش می پاشند. به گفته سازمان های حقوق بشری، این نقض صریح کرامت انسانی است. ماریو لیبراتور که با خانمش ماریا یک هوتل کوچک را اداره می کنند، می گوید: «داکتران و پرستاران کافی در کمپ وجود دارند تا از این انسان ها به صورت مناسب مراقبت کنند. افراد مسوول باید برکنار شوند».

فعلا وظیفه کونو گالیپو، رییس این کمپ مهاجران و شماری از کارمندانش به تعلیق درآمده است. تا همین اواخر در این کمپ که برای 260 تن ساخته شده، بیش از 500 تن به سر می بردند. حدود 200 تن آنها توسط یک پرواز ویژه به جزیره سیسلی انتقال داده شدند.

سپری کردن شب در هوای آزاد

مسوولان برکنار شده کمپ می گویند ازدحام متداوم در این کمپ که دو و نیم سال قبل بخش هایی از آن سوخته بود، دلیل اصلی وضعیتی است که در این ویدیو نشان داده می شود. بخش های ویران شده این کمپ با وجود رسیدن سیل مهاجران جدید دوباره ساخته نشده است. مسوولان کمپ تخت خواب های چند طبقه اتاق های باقی مانده را دور کرده اند. ادارات مسوول این اقدام شان را چنین توجیه می کنند که مهاجران می توانستند در صورت بروز شورش، از بخش های آهنی این تخت خواب ها به عنوان سلاح استفاده کنند. اگر همه مهاجران در داخل این کمپ جای نشوند، مبجورند در زیر ترپال های پلاستیکی در هوای آزاد شب را سپری کنند.

چند ماه قبل در اثر واژگون شدن یک کشتی مهاجران، 366 تن جان دادند. این حادثه یک آشتفگی را در ایتالیا و دیگر کشورهای اروپایی ایجاد کرد. مقام های اتحادیه اروپا و ایتالیا در پیش روی صف پایان ناپذیر تابوت های مهاجران ایستاد شدند و اشک ریختند. اما برای گیوسی نیکولینی، شهردار لامپیدوسا این غیرقابل فهم است که با وجود ابراز تاثر از فاجعه غرق شدن مهاجران، هیچ اقدامی صورت نگرفته است.

"تغییر حق پناهجویی"

شهردار لامپیدوسا به این باور است که از انتقال پناهجویان توسط قایق های ماهی گیری به صورت فوری جلوگیری شود. این کار البته نیازمند تغییر حق پناهندگی و ایجاد مسیر مطمین تری است تا پناهجویان بتوانند خود را به اروپا برسانند. به گفته او، هر مهاجری که خود را به لامپیدوسا می رساند باید به زودترین فرصت، چنانچه در قانون ذکر شده در ظرف 72 ساعت، به جای دیگری انتقال داده شود. اما در عوض دیده می شود که مهاجران برای چندین هفته در این جزیره می مانند.

وضعیت مهاجران در جاهای دیگر نیز وخیم است. در کمپ "مینیو" در مرکز جزیره سیسلی پناهجویان همواره به طولانی بودن زمان رسیدگی به تقاضای پناهندگی شان اعتراض می کنند. بررسی تقاضای پناهندگی این پناهجویان معمولاً دو سال وقت می گیرد. این کمپ برای پذیرش حداکثر دو هزار انسان ساخته شده است اما فعلا بیشتر از چهار هزار تن در آن به سر می برند.

پیتر سندی، مهاجری از نایجریا که پنج ماه می شود در کمپ پناهجویان در جزیره سیسلی به سر می برد، می گوید که غذای صبح این کمپ تا حدودی خوب است، اما غذای چاشت و شب به صورت غیرقابل تحمل خراب است. به این دلیل او غالباً شکم درد دارد و فقط بعضی وقت ها می تواند تابلیت پراستامول به دست بیاورد.

این وضعیت برای مهاجران دردآورد است، اما برای دست اندر کاران این کمپ یک راه درآمد است. حکومت ایتالیا و اتحادیه اروپا به صورت متوسط روزانه 40 یورو برای جای بود و باش، غذا، ادویه و جیب خرج هر مهاجر می دهند. سازمان هایی که از سوی وزارت داخله ایتالیا برای خریداری مواد مورد نیاز این کمپ موظف شده اند، سود هنگفتی از تامین این مواد به دست می آورند. آنها چنانچه در ایتالیا معمول است، هزینه ای را که برای پناهجویان اختصاص داده شده است، براساس تعلقات سیاسی بین خود تقسیم می کنند. این سازمان ها سفارش ها را به فروشنده ها می دهند، در درون کمپ اشتغال خلق می کنند و به این ترتیب تلاش می کنند رای مردم را جلب کنند.

مردم این منطقه به شدت ضد خارجی هستند، اما چون موجودیت این کمپ منفعت اقتصادی دارد، آن را پذیرفته اند. در یکی از تبصره های تحریک آمیز نوشته شده است که اگر این مهاجران با رفتار ایتالیایی ها موافق نیستند، با کمال میل می توانند از اینجا بروند.