انتظارات محدود از کنفرانس صلح سوریه

وزیران خارجه 11 کشور امروز در امان، پایتخت اردن، گردهم می آیند تا در مورد یافتن راه بیرون رفت از بحران سوریه بحث و گفتگو کنند. موضوع اصلی این دیدار، کنفرانس صلح برنامه ریزی شده در ژنیف است که جان کری، وزیر خارجه ایالات متحده و سرگئی لاوروف، همتای روسی اش درباره اش به توافق رسیده اند.

در مورد این که کنفرانس صلح واقعا برگزار می شود، شک و تردید وجود دارد. بشارالاسد، رییس جمهور سوریه در مصاحبه ای با خبرنگارهای ارجنتاینی که چند روز پیش انجام شد، از ایده برگزاری این کنفرانس استقبال کرده و وعده حمایت داده بود، اما همزمان ابراز شک و تردید نیز کرده بود.

تحولات جدی در تناسب توانایی نظامی

مجله خبری «دیر شپیگل» در صفحه انترنتی اش گزارش داده است که سرویس استخباراتی آلمان موسوم به «بی ان دی» ارزیابی جدید و اساسی در مورد تناسب قدرت نظامی در سوریه انجام داده و به نتایج کاملا متفاوتی دست یافته است. براین اساس مدت ها است که اردوی اسد این گونه سریع واکنش نشان نداده است. همچنین نیروهای حکومتی شورشیان را از بخش هایی از دمشق، پایتخت سوریه بیرون رانده و راه های تدارکات اکمالاتی آن ها را به جنوب قطع نموده است.

اگر این ارزیابی ها درست باشد، رژیم اسد علاقه چندانی به برگزاری چنین کنفرانسی در آینده نزدیک ندارد. هشام مروه، سخنگوی «ایتلاف ملی نیروهای انقلابی و مخالفین سوری» نیز به این باور دارد و می گوید: «به عقیده من خشونت تا زمانی ادامه پیدا می کند که رژیم به این نتیجه برسد که موقفش تثبیت شده و می تواند برای مذاکره در چنین کنفرانسی سهم بگیرد».

سیاست گام های کوچک

با توجه به قاطعیت طرف های منازعه در جنگ سوریه، یوآخیم هورستر، عضو کمیته امور خارجی پارلمان آلمان می گوید که نباید از کنفرانس صلح برنامه ریزی شده، توقع های بسیار بلندی داشت.

هورستر به دویچه وله گفت که اگر این کنفرانس اصلا برگزار شود، خودش یک موفقیت بزرگ می باشد. او احتمال پیدا کردن راه حل سیاسی را بعید می داند، چون هر دو طرف بر موقف هایی پافشاری می کنند که راهی برای نزدیک شدن به یکدیگر نمی گذارد.

هورستر به این دلیل سیاست گام های کوچک را توصیه می کند: «مهم تر از مسایل دیگر این است که طرف های منازعه در موقعیتی قرار گیرند که زمینه رساندن کمک های بشردوستانه به مردم ایجاد شود. این مساله در راس همه اولویت ها قرار دارد».

در تنگناه

وضعیت در منطقه پییچده است. حاکمان محلی و منطقه یی سعی در حفظ منافع شان دارند و از این می ترسند که قدرت شان را از دست بدهند.

روزنامه عربی «الحیات» که در لندن نشر می شود، نوشته است به این دلیل است که پیدا کردن راه حل برای بیرون رفت از منازعه دشوار می گردد: «در ارتباط با طرف های دخیل در بحران، ترس یک نقش اساسی بازی می کند، از امریکا گرفته تا ترکیه و کشورهای خلیج. این مبالغه آمیز نیست، اگر بگوییم که طرف های مورد تهدید، یعنی رژیم سوریه و حزب الله، از همه کمتر هراس دارند. برای آن ها مساله مرگ و زندگی مطرح است. آن ها به تنگناه رانده شده اند و دیگر جای فرار ندارند».