از مسدود شدن مرزها تنها قاچاقبران انسان سود می برند

امدادگران بین المللی روز چهارشنبه هشدار دادند که باندهای جرایم سازمان یافته همراه با انواع طرح های بهره جویانه از انسان های آسیب پذیر، منفعت برندگان اصلی تصامیم اخیر برای مسدود گردانیدن مرزها و ممانعت از ورود پناهجویان به بالقان می باشد.

میریانه اوانوویچ میلینکوفسکی، سخنگوی کمیسیاریای عالی ملل متحد در امور مهاجران به خبرگزاری آلمانی "دی پی ای" گفت: «ما از آن نگرانیم که این امر می تواند تجارت قاچاق انسان را دامن بزند. این وضعیت تنها برای آن ها مساعد است.» او افزود: «فرار مردم از خشونت به دلیل اینکه مرزی بسته شده است، متوقف نمی گردد.»

کمیساریای عالی مهاجران ملل متحد تخمین می کند که حدود 2500 نفر در حال حاضر در مقدونیه و صربستان رحل اقامت افگنده اند، زیرا امید قانونی برای ادامه سفر به سوی کشورهای ثروتمند اتحادیه اروپا جهت گرفتن پناهندگی ندارند.

30 هزار نفر دیگر در یونان اند که به دلیل چندین بار مسدود شدن مرزها در آنجا گیرمانده اند. در حقیقت همه مرزها بین یونان و اروپای غربی مسدود اند، ولو آنکه روزانه مهاجران بیشتر از ترکیه می آیند. یلنینا هرنیاک از گروه ابتکار ضد قاچاق انسان (اتینا) می گوید در صورتی که راه قانونی وجود نداشته باشد، شمار زیادی راه غیرقانونی را اختیار می کنند.

او به خبرگزاری "دی پی ای" گفت: «ما بازهم به همان چهارراهی اول برگشته ایم که در تابستان گذشته و پیش از شدت گرفتن این بحران مهاجرت قرار داشتیم. ما بازهم دارای کدام مجرای قانونی برای اداره قانونی امور زندگی مهاجران نمی باشیم.» پیش از آن که فشار مهاجران کشورهای مقدونیه، صربستان، هنگری، کرواسیا و سلوانیا را مجبور گرداند تا سرپناه و وسایل ترانسپورتی را سازماندهی کنند، تنها راه غیر قانونی وجود داشت که غالباً در دست قاچاقبران بود. این راه هنوز هم آماده است.

هرنیاک گفت: «پروسه محدود کردن سرازیری پناهجویان همراه با تلاش ها جهت سرکوب کردن جرایم سازمان یافته که هدف شان شکار قرار دادن این مردم است یکجا عملی نشد.»

به گفته او، قاچاقبران آماده اند، راه های قبلی ای را که مورد استفاده قرار می دادند، دوباره باز کنند و حصارهای سیم خاردار را که در ماه های اخیر بین مقدونیه، هنگری و سلوانیا به وجود آمده اند، یا عبور کنند و یا قطع نمایند.

هرنیاک می گوید: «اکنون ما می بینیم که بسیاری کسانی که آمده اند یا پول اندک دارند و یا پول ندارند و این حالت استیصال آن ها را به دام قاچاقبران انسان می اندازد.» کسانی که پول ندارند، مزد قاچاقبران را تنها با انجام خدماتی می پردازند. مثلاً به حیث ملاحان بی مهارت قایق ها در بحیره اژه و یا به حیث یک جماعت بردگان جنسی و یا به طرق دیگر.

قاچاقبران تضمینی برای عبور مهاجران نمی دهند، و شمار بسیار اندک به سلامتی عبور می کنند. یک سال پیش یک موتر لاری حامل 52 پناهجو در یک شاهراه صربستان چپه شد که از جمله سرنشینان آن 42 تن زخمی گردیدند که وضعیت چندین نفر شان بحرانی بود.

در ماه اپریل یک قطار 14 مهاجری را که به دلیل خستگی و بیحالی در راه آهن خوابیده بودند، زیر گرفت و کشت. در ماه آگست 71 نفر در یک لاری که آن ها را از هنگری به اتریش قاچاق می کرد، به حالت اختناق جان سپردند.

در موارد دیگر گروه های پناهجو به کوه ها و یا جنگل ها بدون موتر آورده شده اند و به آن ها گفته شده است که در اتریش می باشند، در حالی که در حقیقت در زمهریر و سرما در بلغاریا رها شده بودند.

هرنیاک حدس می زند که خطر مسیرهای قاچاقی نمی تواند مهاجران را وادار به صرف نظر کردن از این سفر کند، زیرا این مهاجران وحشت واقعی را که جنگ و خشونت باشد تجربه کرده اند. یک مهاجر عراقی که از روز جمعه به اینسو در مرز صربستان با مقدونیه رحل اقامت افگنده است، روز چهارشنبه از طریق تیلفون به "دی پی ای" گفت که خانواده اش و چندین نفر دیگر تصمیم دارند تا به سفر شان به طور غیرقانونی ادامه دهند.

یک مرد 37 ساله که همراه با همسر و پسر کوچکش سفر می کند، می گوید: «هرگاه آن ها بگویند ما باید به یونان برگردیم، ما راه دیگری نداریم جز اینکه با قاچاقبر به سفر ادامه بدهیم».