آوارگان روهینگیا از بازگشت به میانمار ترس دارند

اخیراَ در ماه اکتوبر یک تیم حقیقت یابی سازمان ملل متحد به این نتیجه رسید که نسل کشی علیه اقلیت روهینگیا در میانمار هنوز هم ادامه دارد. با این حال، قرار است سر از امروز، ۱۵ نوامبر، بازگشت پناهجویان از اردوگاه های بنگله دیش به میانمار آغاز شود.

محمد ابو کلام، کمیسار امور پناهجویان در بنگله دیش به رسانه ها گفته است که امروز پنج شنبه انتظار می رود ۱۵۰ آواره از ۳۰ خانواده به مینمار بازگردند. این رقم بخشی از یک گروه ۲۲۶۰ نفری است که احتمالا دوباره به میانمار برمی گردند.

بر اساس اطلاعات مقامات بنگله دیش، گفته می شود که این مهاجرین به طور داوطلبانه حاضر به بازگشت اند. با این حال، سازمان ملل متحد می گوید که بسیاری از پناهجویان از بازگشت به میانمار ترس دارند. جوزف سورجا تریپورا، سخنگوی کمیساریای سازمان ملل متحد برای پناهندگاین در مصاحبه ای با دویچه وله گفته است که در حال حاضر گزارش هایی از مفقود شدن بعضی از روهینگیاه ها از اردوگاه وجود دارد. او اشاره کرد که توافقنامه بازگشت روهینگیاها از بنگله دیش به میانمار در آغاز سال ۲۰۱۸، بازگشت از "طریق فشار" را در نظر نگرفته است.

"ما حاضر نیستم تحت شرایط بد امنیتی بازگردیم"

تریپورا می گوید که "ما تلاش می کنیم دریابیم که آیا همه این افراد داوطلبانه برمی گردند یا خیر." او وضعیت میانمار را برای بازگشت پناهجویان هنوز مناسب نمی داند. تریپورا می گوید که "ما معتقدیم که باید از قبل برای بازگشت پناهجویان به میانمار اقدامات بیشتری روی دست گرفته می شد." کارشناسان به بی دولت بودن روهینگیاها در میانمار و عدم دسترسی شان به حقوق مدنی اشاره می کنند. بر این اساس، بازگشت آنها به میانمار، وضعیت بد شان را می تواند بسیار اندک تغییر دهد. علاوه بر این، بسیاری از روستاها در ایالت راخین ویران شده اند، بسیاری از پناهجویان در کوکس بازار بنگله دیش و اردوگاه های دیگر، سرپناهی برای بازگشت در راخین ندارند.
ابو قاسم، یکی از آوارگانی که در اردوگاه کوکس بازار بسر می برد، در مصاحبه ای با دویچه وله روز سه شنبه گفت: "ما به میانمار باز نخواهیم گشت، مگر این که امنیت ما تضمین شده باشد." او در ادامه گفت: "(مقامات میانمار) باید ملک و زمین ما را به ما بازگردانند. مردم ما هنوز هم مورد حمله قرار می گیرند، خانه ها هنوز هم به آتش کشیده می شوند و هنوز شکنجه ادامه دارد، ما هیچ امیدی برای زندگی در یک فضای امن در آنجا نداریم."

عدم وضاحت در مورد وضعیت روستاهای ویران شده

محمد ابوالکلام، کمیسار امور پناهجویان در بنگله دیش در ماه آگست امسال در مصاحبه با دویچه وله گفته بود که میانمار هنوز بازسازی روستاها و خانه های روهینگیاها را آغاز نکرده است. اما، مراکز پذیرش و اردوگاه های ترانزیت به موقع آماده می شوند. در آن زمان، ابوكلام اعتراف كرده بود كه هيچ تضمينی وجود ندارد كه پناهجویان بتوانند به روستاها و مناطق اصلی خود، همان طور كه ​​در توافقنامه پيشبينی شده است، بازگردند. اکنون، چهار ماه بعد، که قرار است توافقنامه به اجرا درآید، هنوز هم روشن نیست که آیا این مسائل حل شده اند یا خیر.

روز سه شنبه گفت که بنگله دیش و میانمار آماده بازگشت پناهجویان اند. به جواب این سوال که آیا پناهجویان به دلیل روند بازگشت از اردوگاه ها فرار کرده اند، ابوکلام گفت: «ما هیچ اطلاعاتی در قبال این گونه حوادث در دست نداریم. زمانی که شمارش مردم انجام پذیرد، ما معلومات بیشتر خواهیم داشت. ما روند بازگشت را بر اساس" فهرست اولویت" آغاز کردیم.» این فهرست به تاریخ ۱۶ فبروری سال ۲۰۱۸ از بنگله دیش به میانمار منتقل شده است. این فهرست ۸۰۳۲ پناهجو از ۱۶۷۳ خانواده را شامل می شود.

"ما خواستار استرداد اموال و املاک خود هستیم"

پناهجوی دیگر، یک زن به نام نورال هاک، به دویچه وله گفت که پس از شنیدن برنامه های بازگشت به میانمار از اردوگاه بلوخالی فرار کرده است. او می گوید: «ما نمی خواهیم به میانمار برگردیم، با رسیدن به میانمار ما باز هم مورد شکنجه قرار می گیریم.» محمد امین، از اردوگاه کوکس بازار در مصاحبه با دویچه وله گفت: «ما در آنجا شکنجه شدیم، زمین های ما سرقت شده، ما خواهان عدالت هستیم، ما می خواهیم همه چیزهایی را که از سال ها به این سو از ما به سرقت برده شده است، دوباره به دست بیاوریم. امنیت ما باید تضمین شود، فقط پس از آن ما می توانیم به میانمار برگردیم.» بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه، روز چهارشنبه، حضور نیروهای نظامی در اردوگاه ها شدید بود و پولیس و سربازان در حال گشت و گذار و بررسی اسناد ساکنان بودند.

واسلی ران/ ن. ک. ا.