آلمان مهاجران تازه وارد را به ایالات تقسیم می کند
۱۳۹۳ دی ۴, پنجشنبه
وقتی یک سوریایی از جنگ داخلی کشورش فرار می کند و نزد برادر خود به ایالت نیدرزاکسن آلمان می آید، این احتمال وجود دارد که او نتواند در آنجا بماند. دلیل آن این است که پیامدهای ناشی از پذیرش پناهجویان باید تا حدی به صورت عادلانه میان همه 16 ایالت آلمان تقسیم گردد. بدین منظور مقررات رسمی وجود دارند. متقاضی پناهندگی باید نخست به یکی از مراکز ادارۀ فدرال برای پذیرش پناهندگی مراجعه کند. آنگاه ادارۀ نامبرده از یک برنامۀ خاص کمپیوتری به نام "ایزی"، که برای تقسیم بندی اولیه متقاضیان پناهندگی ساخته شده است، استفاده می کند. در این تقسیم بندی خواست پناهجویان مد نظر گرفته نمی شود.
کاستی های برنامه ایزی
کای ویبر، مدیر عامل شورای پناهندگان در ایالت نیدرزاکسن تنها از یک مورد استثنایی سخن می گوید: «جهت منفی این تقسیم بندی نسبتاً بروکراتیک این است که آرزوها و علایق پناهجویان در آن نقش بسیار ناچیزی دارد. قانونی وجود دارد که به اساس آن والدین و کودکان صغیر شان می توانند با هم زندگی کنند، و این یگانه استثنا است و بس. مثلاً زمانی که یک سوریایی بخواهد خواهرش در این جا پذیرفته شود، و با او برای اولین مصاحبه جهت پذیرش به مقامات مراجعه کند و بگوید که خواهرش آمده است و می خواهد تقاضای پناهندگی کند، اصلاً تضمینی وجود ندارد که خواهرش بتواند با او بماند. با آنکه خواهر وی امکان بود و باش نزد برادر خود در ایالت نیدرزاکسن را هم داشته باشد، احتمال دارد تحت شرایط خاصی با هزینه های دولتی در ایالت بایرن مسکن گزین ساخته شود. چنین حالات سؤال برانگیز اند که به نظر ما باید اصلاح گردند.»
ویبر می افزاید که در همچو حالتی خواهر پناهجو تا سه ماه اجازه ندارد ایالت بایرن را ترک کند و نزد برادرش زندگی کند. با برنامۀ کمپیوتری "ایزی" پناهجویان به همه 16 ایالت آلمان، به تناسب جمعیت و درآمد مالیاتی این ایالت ها، تقسیم بندی می شوند. مثلاً ایالت نیدرزاکسن در سال 2014 باید 9،4 درصد متقاضیان پناهندگی را می پذیرفت، که معادل تقریباً 20000 پناهجو بوده است.
اما تقسیم بندی پناهجویان به اساس برنامۀ "ایزی" گاهی مشکلاتی را در پی دارد. مثلاً در خزان 2014 در ایالت بایرن پناهجویان در یک قشلۀ عسکری به زیر خیمه ها مسکن گزین ساخته شدند.
کای ویبر این چنین حالتی را در آلمان ناشی از سوء اداره می خواند. او میگوید: «ما در آلمان دارای سیستمی هستیم که هرچند به آن نمی توانیم زیاد ببالیم، با آنهم برعکس ایتالیا، برای هر پناهجو یک سرپناه تضمین می گردد. در ایتالیا واقعاً هم انسان ها در تاسیسات نظامی و یا در ساختمان های خالی مسکن گزین ساخته می شوند و یا هم بر روی جاده ها می خوابند، زیرا اداره های مربوط خود را قادر به تأمین مسکن برای پناهجویان نمی بینند.»
به گفتۀ ویبر هرچند شمار متقاضیان پناهندگی در آلمان افزایش یافته است، با آنهم به تناسب سال های 1990، رقم پناهجویان حدود پنجاه درصد کمتر است.