آلمان با کمبود شدید سرپناه برای پناهجویان مواجه است

شمار پناهجویان در آلمان به سرعت بلند می رود. اداره فدرال آلمان در امور پناهجویان و مهاجران در آغاز فکر می کرد که در سال 2015 میلادی 300 هزار پناهجو به این کشور می آیند. در ماه می این رقم به 450 هزار نفر تصحیح شد که یک صعود آشکار را نشان می دهد.

توماس دیمیزیر وزیر داخله آلمان فدرال اکنون نگران است که شمار پناهجویان باز هم «به طور هنگفتی بلندتر از آن باشد که تا کنون تخمین شده بود». او نخواست به طور دقیقی در این مورد چیزی بگوید. پیش از این، شهرها و نواحی آلمان 600 هزار پناهجو را پیش بینی کرده بودند. به این ترتیب تنها در ظرف یک سال جمهوری فدرالی آلمان در مقیاس جمعیت یک شهر بزرگ مانند شتوتگارت و یا دوسلدورف توسعه می یابد. طبق گزارش حکومت های منطقه یی تنها در ایالت نوردراین ویستفالن روزانه حدود 1000 مهاجر تازه وارد افزوده می شوند.

نیاز به سرپناه

چگونه نواحی برای این همه مهاجر سرپناه تهیه می کنند؟ برخی شهرها به دلیل اضطراری بودن وضعیت اردوگاه هایی خیمه یی برپا داشته اند. شاید برای تابستان چنین چیزی یک راه حل اضطراری باشد، اما نه برای همیشه.

مارکوس اولبیگ وزیر داخله ایالت زاکسن، بعد از دیدار از یک اردوگاه خیمه یی در دریسدن گفته است که این مهاجران به یک سرپناه ثابت نیاز دارند. گونترام شنایدر وزیر امور اجتماعی و ادغام ایالت نوردراین ویستفالن برعکس در مصاحبه ای گفته است که شهرهای خیمه یی و سایر سرپناه های دست جمعی «مطمئناً بهترین راه» نیستند، اما او در حال حاضر راه حل دیگری نمی بیند. او در این ناامیدی اش در تلاش یافتن "هر سالون یا مکان سربسته" است و تنها به جمنازیوم های ورزشی، اتحادیه های دارای ساختمان های بزرگ و مراکز صحی اکتفا نمی کند. او می گوید که «با یک نوع تخیل چیزهای زیاد دیگری ممکن است».

برگشت به ساختمان های سوسیال؟

اولریش مالی، معاون انجمن های شهری و شهردار نورنبرگ به این نظر است که 40 درصد این مهاجران در آلمان باقی می مانند. بنابراین در درازمدت مسأله ساختمان رهایشی و ادغام اجتماعی مطرح می باشد. از این رو مالی خواهان آن است که هر سال 80 هزار ساختمان تازه ساخته شوند که البته همه آن برای پناهجویان نباشد. زیرا مالی می خواهد از رقابت مردم محل و پناهجویان در شهرهای مشهور روی خانه های ارزان جلوگیری کند، چونکه چنین امری روحیه پذیرش مهاجران در میان آلمانی ها را کمرنگ می کند. حکومت فدرال یا مرکزی نیز باید در هزینه آن سهیم گردد.

ساختمان های خالی، اما در جای نامناسب

با اینهم مانند گذشته در آلمان شمار زیاد ساختمان های خالی نیز وجود دارند که شاید بتوانند برای سرپناه پناهجویان به درد بخورند. اما این ساختمان ها در موقعیت های خرابی قرار دارند، یعنی بیشتر در مناطق روستایی می باشند. در آنجا امکان یافتن کار وجود ندارد و مردم از آنجا مهاجرت می کنند. گرد لندسبرگ، از اتحادیه شهرها و نواحی به این نظر است که «باید این انسان ها را در جایی مسکن گزین ساخت که کار پیدا می شود». او می گوید: «این یک سفسطه سهل انگارانه است که گفته شود ما ساختمان های خالی زیادی داریم و این شمار بزرگ مهاجران را در آن ساختمان های خالی جا می دهیم.» مشکل ساختمان های خالی به طور خاص در شرق آلمان صدق می کند. بنابراین، مقامات آن ایالات آلمان که به طور خاص درگیر این مشکل می باشند، مثلا مقامات شهر هامبورگ، پیشنهاد می کنند که پناهجویان در شرق مسکن گزین شوند. اما دیتمر فویدال نخست وزیر براندنبورگ به این نظر است که چنین چیزی به دلیل بیکاری در آنجا کارگر واقع شده نمی تواند، زیرا قرار است بعدتر پناهجویان در بازار کار ادغام گردند. او می گوید: «چشم اندازها در آنجا محدود اند.» برخی حکومت های ایالتی در شرق آلمان به دلایل سیاسی نیز این پیشنهاد را رد می کنند. زیرا در شرق آمادگی برای قبولی پناهجویان به طور خاصی کم می باشد. در آنجا همچنان حملات زیادی علیه انسان هایی که از خارج آمده اند، صورت گرفته است.

«غلبه بر چالش ها»

گرد لندسبرگ، طرفدار یک محل رهایشی غیرمرکزی پناهجویان است که ترجیحاً به چندین ساختمان جداگانه تقسیم شده باشد. به گفته او، این راه حل «برای مردم آسیب دیده جهت ادغام در شهرهایی که می آیند بهتر است». اما «ارقام با سرعت افزایش می یابند»، بنابراین لازم است تا این هدف را به بعد موکول کرد. از نظر وی یک امکان که بتوان شمار پناهجویان را کاهش داد این است که تقسیم واضح پناهجویان در هنگام جا دادن اولیه صورت گیرد. برخی، مانند پناهجویان جنگی از سوریه در اکثر موارد می توانند روی قبولی شان حساب کنند. این ها می بایست تا جایی که ممکن است سریع تر ادغام گردند. افرادی از کشورهای بالقان غربی، برعکس تقریباً هرگز پناهندگی به دست آورده نمی توانند. هورست زیهوفر نخست وزیر بایرن می خواهد چنین افرادی را در یک اردوگاه خاص پناهجویان جا دهد و بعد از رد شدن درخواست شان دوباره به کشورشان بفرستد.

لندسبرگ در اساس با این نظر موافق است. علاوه بر این باید اتحادیه اروپا به کشورهای بالقان غربی کمک اقتصادی کند. رئیس هیئت عامل اتحادیه شهرها و نواحی مسأله پناهجویان را به دلیل شمار زیاد آن ها یک "چالش" می خواند. او می گوید که اما این چالش قابل حل است: «از آنجایی که 40 درصد این پناهجویان از کشورهای بالقان می آیند و در صورتی که ممکن باشد این هجوم پناهجویان را به طور چشمگیری کاهش داد، در آن صورت باید یک کشور غنی مانند آلمان بر این چالش هاغلبه کند».