25 سال بعد از فاجعه اتومی چرنوبیل
۱۳۹۰ اردیبهشت ۶, سه‌شنبه
ولادیمیر اناتولویچ گودوف، آن زمان سرباز احتیاط ارتش شوروی بود و مدت کوتاهی پس از این انفجار به ماموریت فراخوانده شد. او از آن زمان میگوید: «در طول هفت ماه یعنی 206 روز و شب، پوششی برای راکتور اتومی چهارم ساخته شد. آن زمان این کار بسیار بزرگ و سختی بود».
ولادیمیر گودوف جزو گروه حدود 800 هزار نفری بود که مسوول جلوگیری از گسترش خسارات اتومی بودند. تلاش میشد که ابر رادیواکتیف بالای کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق، اروپا و تمام کره زمین گسترش نیابد. تششعات اتومی را نمیتوان دید، استشمام کرد و یا چشید؛ بنابراین به مردم درباره خطرهای تششعات زیاد آگاهی داده نشده بود.
سوتلانان کابانزووا، معلم زبان آلمانی از روسیه سفید، از نخستین روزهای پس از فاجعه بزرگ اتومی چرنوبیل سخن میگوید. او هنگام وقوع حادثه با موترش در مسیر راه بود.
کابانزووا میگوید: «یادم میآید که ما در یک سرک ریگی گیر مانده بودیم که از زمینهای زراعتی میگذشت. دهقانان بر سر زمینها در بین ذرات رادیو اکتیف به کار مشغول بودند. اطفال در هوای آزاد بازی میکردند، هوا بسیار خوب بود».
مقامهای دولتی به تدریج وارد عمل شدند و مناطقی را که به رادیواکتیف آلوده شده بودند، از وجود مردم تخلیه کردند.
اما برای بسیاری دیگر دیر شده بود. آنها یا جان شان را از دست دادند، یا دچار بیماریهای شدند که تا امروز پیوسته در حال افزایش هستند.
آلودگی اتومی آن زمان نه تنها باعث ایجاد غدهها و بیماریهای سرطانی مختلف شده، بلکه عامل بروز سکته قلبی در اطفال و نوجوانان نیز است. بیماریهای التهابی، روانی، نقص عضو و پیری زودرس نیز از جمله پیامدهای آلودگی اتومی هستند.
والنتینا سمونیکوا، داکتر طب در روسیه سفید، برای سالها افراد بیمار ناشی از تششعات اتومی را تحت نظر داشته است و خیلی اوقات تا بستر مرگ در کنار شان
سمونیکوا حادثه اتومی چرنوبیل را با جنگ این گونه مقایسه میکند: «چرنوبیل و فوکوشیما از جنگ بدتر هستند». زیرا به گفته او، جنگ سرانجام زمانی به پایان میرسد، اما نتایج فاجعه اتومی ظاهرا پایان ناپذیر است.
بیش از نیم نوزادان در منطقه گومل روسیه سفید امروز با نقص عضو و یا بیمار به دنیا میآیند. ذرات تشعشعات اتومی مدتها است که در زنجیره غذایی جذب شده و به طور مثال در کلم، کچالو و شیر دیده میوند.
نه تنها شاهدان عینی، بلکه اطفال و نسل سوم قربانیان چرنوبیل نیز از پیامدهای فاجعه اتومی رنج میبرند. پیامدهای آن به طور فزاینده در نسلهای بعدی نمایان میشود.
تششعات اتومی به کروموزومها لطمه میزند و حتا باعث تغییر صفات ارثی میشود. بسیاری پژوهشها و داکتران این را تایید میکنند. بیثباتی صفات ارثی در هر نسل جدید افزایش مییابد.
مست کیرشنینگ/ مهرنوش انتظاری
ویراستار: عارف فرهمند