نژادپرستی در آلمان: «سگ ها علیه پناهجویان تحریک می گردند»

دویچه وله: آقای لودکه، امادئو انتونیو یک جوان انگولایی بود که در ۶ دسمبر ۱۹۹۰، پس از آنکه از سوی ۵۰ عضو گروه موسوم به «کله پوستی ها» و نازی های شناخته شده مورد لت و کوب قرار گرفت، جان باخت. در آن زمان چه اتفاقی افتاد؟

روبرت لودکه: چنین باید تصور کرد که بیشتر از همه در شهر های کوچک در شرق آلمان گروه های تندرو راستگرا و نئونازی ها تقریباً همه روزه در جاده ها ها گشت و گذار می کردند. واقعاً باید از یک ترور روزمره نژادپرستانه سخن گفت. چنین وضعیتی در شهر ایبرسوالده در ایالت براندنبورگ، که فقط چند کیلومتر از برلین فاصله دارد، نیز حاکم بود. شبانگاه ۲۴ نوامبر حدود ۵۰ مرد از گروه های مختلف راستگرا به شمول نئونازی ها و «کله پوستی ها» در این شهر گردهم آمده بودند. آنها نخست در یک دیسکوتیک به جشن و شادمانی پرداختند و پس از آن تصمیم گرفتند در شهر گشت بزنند و سیاهپوستان را «شکار کنند».

در شهر آنها با امادئو انتونیو و رفقایش برخوردند، که همه شان کارگران مهمان از کشور انگولا بودند. گروه ۵۰ نفری به دنبال این سیاهپوستان در شهر دویدند. این یک شکار واقعی (شبیه شکار توسط یک حیوان درنده) بود. این افراد بالاخره به کارگران انگولایی رسیده و آنها را مورد لت و کوب قرار دادند. چندین تن از این سیاهپوستان به شدت زخمی شده و اکثریت شان از این حمله جان به سلامت بردند، اما امادئو انتونیو نه. او تا حدی لت و کوب شد که از هوش رفته و دیگر هرگز از حالت کوما بیدار نشد. امادئو انتونیو به تاریخ ۶ دسمبر ۱۹۹۰ از اثر جراحاتش درگذشت.

دویچه وله: هرچند پس از آن مرتکبان به محکمه کشانده شدند، اما روند محاکمه بار ها مورد انتقاد قرار گرفت. دلیل آن چه بود؟

روبرت لودکه: متأسفانه باید گفت که مرتکبان واقعاً به مجازات بسیار اندک، فقد چند سال زندان، محکوم شدند و آنهم تا پایان حد تعیین شده در زندان نماندند.

این امر با «روح زمانه» ارتباط دارد، یعنی در آن زمان یک موج بزرگ خشونت نژٰادگرایانه بسیار ناچیز جلوه داده شد. این خشونت بی اهمیت جلوه داده شد و با این جملات توجیه گردید که: «اینها همه جوانانی اند که همه شان بیکار اند و پس از وحدت دوباره آلمان هیچ چشم اندازی برای آینده ندارند، آنها نا امید اند و خشم خود را باید در جایی دیگری تبارز دهند.»

این حمله مرگبار نیز کم اهمیت جلوه داده شد، که گویا این یک خشونت جوانان بوده است. به همین دلیل مرتکبان با جریمه های اندکی مجازات نه، بلکه متأسفانه باید گفت که مکافات شدند. حتی یکی از عاملان اصلی قتل امادئو انتونیو، پس از چند سال در قتل دیگری با انگیزه راستگرایانه افراطی سهم داشت. پس دیده می شود که (این مجازات) تأثیر بازدارنده نداشت، بلکه دقیقاً برعکس سبب تشویق مرتکبان گردید.

دویچه وله: از این اولین قتل با انگیزه نژادگرایانه پس از وحدت دوباره آلمان حالا ۳۰ سال گذشته است. وضعیت امروزی را چگونه ارزیابی می کنید؟

روبرت لودکه: هنوز هم در خیابان های ما خشونت های شدید نژادپرستانه و راستگرایانه افراطی صورت می گیرد. تنها در همین سال روان (میلادی) بیشتر از ۱۰۰۰ حمله بالای پناهجویان و خانه های آنها ثبت شده اند، که طور اوسط روزانه سه حمله بوده است.

خشونت ها هنوز هم مثل همان زمان هدفمندانه اند. ما از مواردی حرف می زنیم که طور مثال مردم سگ های شان را علیه پناهجویان تحریک کرده اند و یا در روز روشن با بوتل به صورت پناهجو زده اند. این رویداد در سال ۲۰۲۰ مانند همان رویداد های ۱۹۹۰ اند.

تفاوت در اینست که تأثیر راستگرایان بر سیاست در سال های اخیر به وضاحت افزایش یافته و از همین رو بسیار خطرناک تر است. ما واقعاً می بینیم که «حزب بدیل برای آلمان» (AfD) و اینهمه راستگرایان نو در اطراف این حزب، از داخل به دموکراسی حمله می کنند.

دویچه وله: در این میان بسیاری از مردم در آلمان گمان می کنند که امروزه وضعیت تغییر کرده است. با آنهم بخشی از جامعه می گوید که انسان های که متفاوت به نظر می رسند، در جامعه پذیرفته نمی شوند. از نظر شما، به عنوان کسی که همه روزه با این موضوع سر و کار دارید، آیا وضعیت بهتر شده است؟

روبرت لودکه: متأسفانه باید گفت که حتی ۳۰ سال پس از وحدت مجدد دو آلمان، هنوز هم مناطقی در این کشور وجود دارند که در آنها انسان های ظاهراً متعلق به اقلیت ها، خود را مصون إحساس نمی کنند، به ویژه در مناطق روستایی در شرق آلمان. اما در نواحی غربی، مثلاً در شهر دورتموند و یا بخش های از برلین، نیز این وضعیت وجود دارد.

در ۳۰ سال، پس از وحدت مجدد آلمان، در این رابطه اهمال صورت گرفته و یک موفقیت برای مهار کردن این وضعیت بدست نیامده است. ناکامی دیگر اینست که جلو صحنه افراط گرایان دست راستی در آلمان به گونه چشمگیری گرفته نشده است. با آنهم باید گفت که طبعاً تفاوت های وجود دارد، زیرا در آن زمان برای هیچ کسی مهم نبود که یک فرد به دلیل رنگ پوست، ملیت و یا مذهبش کشته شود. این وضعیت به وضاحت تغییر کرده است. ما حالا یک جامعه مدنی گسترده داریم، ما سازمان های غیر دولتی داریم که واقعاً در برابر همچو موارد بسیار واضح مخالفت می کنند. این یک تفاوت بسیار بزرگ و البته یک تحول بسیار خوب است.

بنیاد امادئو انتونیو در سال ۱۹۸۸ تأسیس شد. این بنیاد از دموکراسی حمایت کرده و علیه افراطگرایی دست راستی، نژادپرستی و یهودستیزی فعالیت می کند.

مصاحبه با روبرت لودکه را هوگو فلوتال تالون انجام داده است.

مترجم: صفی الله ابراهیم خیل