فعالیت پردرآمد قاچاقبران افغان در مسیر بلغاریا

آصف در نزدیکی مسجد صوفیه نشسته، جایی که خانواده ها با خریطه های پلاستیکی مملو از لباس های شان، آمادگی سفر را می گیرند. او داستان قاچاقبری خود را به حکایت گرفته، می گوید که از یک سال به این طرف مصروف انتقال پناهجویان در مرز میان بلغاریا و صربستان می باشد.

آصف در خصوص درآمد یک روزه اش می گوید که "یک بار من ۲۴۰۰ یورو (۲۷۰۰ دالر) در یک روز به دست آوردم. معمولا قیمت (فی نفر) از ۶۰۰ تا ۹۰۰ یورو در نوسان می باشد".

هرچند قاچاق انسان در بلغاریا یک پدیده ثابت است، اما این کاسبی در فصل تابستان رونق بیشتر می گیرد. آب و هوای گوارا عبور از جنگل ها را برای رسیدن پناهجویان به صربستان ساده می سازد.

آصف که به زبان ایتالیایی به گونه فصیح صحبت می کند، در گفتگو با دویچه وله می گوید: «من برای پنج ماه کار می کنم. پس از آن باید به ایتالیا بروم چرا که من نمی توانم ایتالیا را بیشتر ترک کنم، چون که در آنجا پرونده پناهجویی من در جریان است.»

کشور نامهربان

آصف برای پیشبرد این کسب و کار در شهر میلان فرانسه گماشته شده بود. رئیس شبکه قاچاقبران به شخصی نیازمند بود که بتواند به زبان دری صحبت کند. نیازمندی او به دلیلی بود که در این اواخر، بخش بزرگ از پناهجویانی را که در تلاش عبور از مرز بلغاریا اند، اتباع افغانستان تشکیل می دهند. آنان در هراس اند که مبادا در بلغاریا، که یکی از کشورهای نامهربان اروپایی برای بیشتر پناهجویان پنداشته می شود، گیر بمانند.

این کشور قوانین سختی در قبال مهاجران دارد و در بیشتر موارد پناهجویان مورد حمله گروه های راستگرای افراطی ضدخارجی قرار می گیرند.

مسیر بلغاریا یکی از ارزانترین راه ها برای رسیدن به فرانسه و آلمان تلقی می شود. پناهجویان در این کشورها فرصت های زندگی بهتر و اشتغال را بیشتر دانسته و فکر می کنند می توانند بقیه اعضای خانواده خود را نیز بیاورند.

برای آصب قاچاقبری یک شغل پردرآمد محسوب می شود. این جوان افغان در چهارده سالگی توسط خانواده اش برای پیشبرد تحصیل به انگلستان فرستاده شد. اندکی بعدتر به دلایل نامعلوم او از مکتب اخراج شد که به سفرهای غیر قانونی به اروپا اقدام نمود. او می گوید: "من برای یک مدت در روسیه زندگی می کردم. یکی از روزها که خیلی الکول نوشیده بودم با یک فرد درگیر شدم. در نتیجه آن شش ماه را در زندان سپری نمودم".

آصف به اطراف خود نگاه می کند، همکاران اش در آن سوی پارک با اشاره چشم و حرکاتی که به دشواری قابل درک می باشد، با هم ارتباط برقرار می کنند. بعضی اوقات یکی از همکارانش به طرف او آمده خواستار دستور برای انجام کار می شود. این پارک به عنوان یک دفتر سرباز تلقی می شود. در این جا قاچاقبران کسانی را ملاقات می کنند قصد دارند از طرف شب وارد صربستان شوند. هرگاه زمان سفر فرا برسد، تکسی و یا لاری های بزرگ برای انتقال آنان به این محل می رسند. رانندگان بلغاریایی این پناهجویان را به نزدیک مرز صربستان می رسانند که پس از آن، پناهجویان به وسیله "جی پی اس" راه یابی می کنند.

مقامات بلغاریا و پولیس مرزی آن کشور از این معاملات آگاهی دارند. بلال که یکی دیگر از قاچاقبران است به گونه مسلسل به کمپ نظامی که ۲۰ دقیقه دورتر از شهر صوفیه موقعیت دارد، رفت و آمد می کند. او موتر نوع مرسدس بنز خود را در قسمت بیرون دروازه متوقف می کند. جایی که 5 متر از واسطه پولیس قرار ندارد. جدا از پناهجویانی که برای سازماندهی سفر با او در تماس می شوند، هیچ کس با او کاری ندارد.

آصف و همکارش یکی از تعداد بی شمار گروه های قاچاقبران انسان اند که در شهر صوفیه مصروف پیشبرد این تجارت می باشند. آصف می گوید: «ما مراجعین خود را داریم و آنها مشتریان خود را. ما بر سر افراد با یک دیگر منازعه نمی کنیم. مهاجرین قبلا شماره من را از ترکیه با خود دارند.» او همچنان بیان داشت: «زمانی که آنان به اینجا می رسند، با من تماس می گیرند و سپس انتقال آنان را تنظیم می کنیم. وقتی که این پناهجویان به آن طرف مرز رسیدند، خانواده های شان پول حق الزحمه ما را برای دوستان ما (باند قاچاقبری) در افغانستان می پردازند.» او در مورد رئیس خود نمی خواهد بیشتر معلومات بدهد، اما می پذیرد که آنان در حال حاضر در ترکیه و افغانستان حضور دارند.

برخی از مهاجرین در بلغاریا گیر مانده اند و تا زمانی که پول هنگفت به قاچاقبران ندهند، هیچ شانسی برای ترک آن کشور ندارند. حتی آنان اگر قادر شوند که به اروپای غربی برسند، باز هم در معرض فرستادن دوباره به بلغاریا قرار دارند. چرا که نشان انگشت شان در بلغاریا گرفته شده و بر بنیاد قوانین "دوبلین" بلغاریا باید درخواست پناهندگی آنها را بررسی کند. بسیاری پناهجویان در صدد ترک فوری بلغاریا هستند، اما نداشتن پول کافی آنان را ناگزیر کرده است که در آنجا باقی بمانند.

نرخ قاچاقبران

آصف خنده کنان می گوید: "اگر سن شما پائین تر از ده سال است، مانند فیس یک پارک تفریحی، شما نصف قیمت را می پردازید".

این قاچاقبر افغان می گوید: "هرگاه شما تعداد زیاد اطفال در سنین ۱۲ و ۱۳ داشته باشید، باید پول مکمل (یک فرد بزرگ سال) را بپردازید. در برخی موارد شما با کسانی نیز مواجه می گردید که پول زیاد پرداخته و در یک موتر دربست می روند. معمولا ما پناهجویان را در گروه های ۲۰ تا ۳۰ نفری می فرستیم. این وابسته به پولی است که از طرف آنان پرداخته می شود؛ هر قدر پول بیشتر بپردازند به همان اندازه در گروه های کوچک سفر خواهند کرد. شما می دانید که من یک هزینه ثابت برای این تجارت تعیین کرده ام."

با این همه، به گزارش سالانه سازمان عفو بین الملل "سازمان های غیردولتی گفته اند افرادی که در جستجوی حمایت بین المللی در تلاش داخل شدن به بلغاریا، بیشتر شان در پسته ها اجازه ورود نیافته اند. در نتیجه، قاچاقبران تنها گزینه ای است که مهاجران به آن اعتماد می کنند."