«امریکا با تقویت نظامیان پاکستانی اشتباه کرده است»

حسین حقانی که یک شخصیت دانشگاهی دارای صراحت لهجه است، دیپلومات عالی رتبه پاکستانی بود که بعداً در سال 2011 بنا بر این اتهام مجبور به استعفا شد که حمایت ایالات متحده امریکا را برای محدود گردانیدن صلاحیت نظامیان پاکستانی تقاضا نموده است. او درکتاب تازه اش با عنوان "اوهام شکوه مند" نوشته است که هردو کشور همواره در شناسایی همدیگر ناکام بوده اند.

حقانی در این کتاب اش که در واشنگتن انتشار یافته است، گفته است که اردوی پاکستان بعد از تجزیه شبه قاره هندوستان در سال 1947 به طور نا متناسبی بزرگ بوده است. از آن تاریخ به بعد این اردو به منظور همسری کردن با دهلی جدید، به جلب کمک های ایالات متحده امریکا اولویت قایل است.

حقانی در "بنیاد تحقیقاتی هودسن" ایالات متحده امریکا، که خود در آنجا پژوهشگر ارشدی می باشد گفته است:« این چیزی است که سبب ناتوانی داخلی پاکستان شد، زیرا اردو به قدرتمند شدن اش ادامه داد. این امر در به وجود آوردن روایت ملی پاکستان کمک کرد. پاکستان هیچ گاه درنگ نکرد تا فکر کند که منابع داخلی ما برای حمایت از این ( داستان سرایی ملی) کدام است».

او گفت:« یک کشور که دارای سلاح هسته یی است نباید مانند شخصی رفتار کند که همیشه تفنگ می خرد و می گوید که برای دفاع خانواده اش به آن ضرورت دارد. بعداً هر شب بر می خیزد ، زیرا ترس از آن دارد که کسی می آید و تفنگ هایش اش را می دزدد و بعداً بنا به فشار خون بلندی که دارد به حمله قلبی گرفتار می شود».

« خبط امریکایی ها در آن است که فکر می کنند هرگاه آنها به پاکستان کمک کافی بکنند، پاکستان اهداف اش را دنبال نمی کند. این کاملاً معکوس دیدن واقعیت است، زیرا آنچه شما ( امریکا) می کنید، ترغیب کلیت این پروسه می باشد».

حقانی گفت: شاید سال آینده این مناسبات هنگامی تغییر یابد که ایالات متحده امریکا برنامه اش را برای خارج ساختن نیروهای رزمی اش از افغانستان عملی کند و به جنگی پایان دهد بعد از حمله 11 سپتمبر 2011 آغاز یافته است و پاکستان را به طور نا راحت کننده ای با ایالات متحده امریکا پیوند داده است.

اما حقانی از حکومت پاکستان تقاضا می کند که دو باره خود را به پیکار علیه فقر و بیسوادی متمرکز گرداند وبا « ملی گرایی ایدئولوژیک» خزنده ای مبارزه کند که « پاکستانی بودن را برابر با اسلامی بودن» می داند.

حقانی با ابراز نگرانی از اینکه اقلیت های دینی با « مبارزه دشواری» برای بقای شان در پاکستان رو به رو می باشند، گفت:« ما فقط می توانیم همچون سایر ملل به مثابه یک دولت کثرت گرا باقی بمانیم ، ومن فکر می کنم، این چیزی است که به آن عمل نمی شود»

حقانی از حکومت پاکستان تقاضا نمود تا به جای عبدالقدیر خان ، دانشمند هسته یی ای که به تکثیر تجهیزات هسته یی متهم است ویا به عوض حافظ محمد سعید، رهبر پیکار جویان اسلامگرا « کسی که جز پیشداوری، تعصب ، خشونت و تروریسم به پاکستانی ها ارمغانی ندارد»، ملاله یوسفزی آن دختر مکتبی را به حیث قهرمان تجلیل کند که توسط طالبانی مورد شلیک گلوله قرار گرفت که مخالف مکتب رفتن دخترها می باشند.