رقابت تیم ویلچیر بسکتبال افغانستان در ایتالیا

اعضای تیم ملی بسکتبال معلولان افغانستان (ویلچر بسکتبال) که برای مسابقه به ایتالیا سفر کرده اند، بین دو دور مسابقه به ساحل رفتند و برای اولین بار بحر را دیدند و کودکانه به آب بازی پرداختند.

میرویس رحیمی 31 ساله یکی از ستارگان این تیم گفت که بازی بسکتبال زندگی او را تغییر داده و اطرافیانش او را به چشم دیگری می بینند. او می گوید: «در گذشته بسیار افسرده بودم. من فکر می کردم که یک فرد معیوب هیچ کاری کرده نمی تواند».

میرویس 20 سال پیش هنگامی که در یک دکان کار می کرد، در جنگ بین مجاهدین معیوب شد. میرویس می گوید: «پس از آن که ویلچر بسکتبال را شروع کردم، فکر و روانم تغییر کرد... من دوستان زیادی دارم؛ ما با هم گفتگو می کنیم؛ ما درباره مشکلات گپ می زنیم. حالا ما بسیار خوش هستیم؛ ما هیچ فکر نمی کنیم که معیوب هستیم».

این ورزشکار جوان در ادامه می افزاید: «حالا دیگران بسیار متفاوت به ما نگاه می کنند. آنان به ما احترام می گزارند».

مسابقه تیم ملی ویلچر بسکتبال افغانستان در ایتالیا آغاز پروژه آلبرتو کایرو است. آلبرتو یک فیزیوتراپیست ایتالیایی است که از زمان خروج نیروهای شوروی سابق (1989) تاکنون در کمیته بین المللی صلیب سرخ در کابل کار کرده است.

کایرو 62 ساله به پاس خدماتش نامزد جایزه صلح نوبل نیز بوده است. او با ایجاد لیگ بسکتبال افغانستان توانست 250 مرد و زن را از شش ولایت این کشور یک جا بیاورد.

کایرو در حالی که مشغول تماشای شاگردانش است، می گوید: «توانبخشی فیزیکی غالبا یک چیز غم انگیز و دردناک دیده می شود اما با بسکتبال با لذت و خوشی همراه می تواند باشد».

جنگ سی ساله افغانستان حدود دو میلیون معلول و ناتوان بر جا گذاشته است. بسیاری از این افراد بر اثر انفجار ماین و نارنجک یا اصابت مرمی زخمی شده اند؛ اما برخی هم قربانی بیماری های ناشی از فقر مانند پولیو یا فلج اطفال هستند.

جس مارکت، مربی امریکایی تیم که خودش نیز روی ویلچر است می گوید: «یک فرد معیوب در بیشتر بخش های افغانستان، بدون کدام غرضی، بسیار به حاشیه رانده شده است». او در ادامه می افزاید که "انتظار می رود این افراد در خانه بمانند و برایشان نان و غذا آورده شود. هیچ انتظاری از آنان نمی رود".

جس مارکت می افزاید: «از وقتی که ما این برنامه را شروع کردیم، بسیار از این افراد بیرون برآمدند و کار و بار کوچکی را برای خود ایجاد کردند. هر کدام از بازیکنان زن یا مرد کاملا به لحاظ اعتماد به نفس فرق دارد».

مربی تیم ویلچر بسکتبال افغانستان می گوید: «برای من بهترین بخش این است که ببینم آنها مانند انسان های عادی شده اند. این حس به من دست می دهد که آنها اعضای خانواده من هستند».

مارکت می گوید که بزرگترین مشکلات این پروژه که در سال 2009 آغاز شد، زبان و آموزش افرادی بود که پیش از آن هیچ ورزش نکرده بودند.

تیم 15 نفری ویلچر بسکتبال افغانستان تاکنون فقط در یک مسابقه از چندین رقابت پیروز شده است؛ اما مارکت می گوید که این تجربه فوق العاده باارزش برای آنان بود و آنان تاکتیک های جدیدی را آموخته اند.

مارکت می گوید که امیدوار است این تیم بتواند در مسابقات پارالمپیک سال 2016 در ریو ده ژنیرو دومین شهر بزرگ برازیل شرکت کند. او می گوید: «عاشق اینم که بتوانم آنان را به ریو ببرم».