جهان در برابر محمد علی سر تعظیم فرود آورد

باب گونل، سخنگوی پیشین این قهرمان بوکس جهان اعلام کرد: "بعد از ۳۲ سال مبارزه با بیماری پارکینسون، محمد علی از میان ما رفت." علی روز جمعه در شفاخانه شهر فونیکس ایالات متحده امریکا وفات کرد. او یک روز پیش به دلیل مشکلات تنفسی به این شفاخانه منتقل شده بود.

این قهرمانِ سه باره همه وزن ها، بعد از سال ۱۹۸۴ از بیماری پارکینسون رنج می برد. باب گونل گفت: "خانواده علی از همه برای یادآوری، نیایش و حمایت شان سپاسگزاری می کند و خواهش حرمت به حریم شخصی خانواده را دارد."

او افزود که علی در شهر زادگاه اش لوییول ایالت کنتاکی امریکا به خاک سپرده می شود.

محمد علی در سال ۲۰۰۲ بعد از تعیین شدن به حیث "سفیر صلح" ملل متحد به افغانستان سفر کرده بود. حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان که آن زمان از علی در کابل میزبانی کرده بود، با ابراز تسلیت گفته است: «در خلال صحبت‌هایی که با او داشتم، وی را شخص خوش برخورد، با متانت و در زندگی سیاسی و اجتماعی‌اش صاحب روش نهایت انسانی دریافتم.»

"یک کوه متواضع"

شخصیت‌های برجسته عرصه ورزش، سیاست مداران و دیگر اشخاص معروف از سراسر جهان، از محمد علی قدردانی کردند. بارک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده امریکا در ارتباط با مبارزه علی در راستای برابری سیاه پوست های امریکا گفت: "او یک قهرمان بی نظیر ورزش بود و در راستای امری مبارزه می کرد که درست بود."

اوباما افزود: "مبارزه او در خارج از میدان بوکس، باعث بی اعتبار شدن عنوان قهرمانی و شهرت او شد. مبارزه او، دشمنان و توهین های زیادی را علیه او خلق کرد و نزدیک بود که او زندانی شود. اما علی مقاومت کرد. پیروزی او به ما کمک کرد به امریکایی عادت کنیم که امروز آن را می شناسیم."

هانا دختر او از طریق تویتر نوشت: "پدر ما یک کوه متواضع بود. او حالا به ابدیت پیوسته است. خدا ترا رحمت کند، پدر. تو عشق زندگی من هستی."

جورج فورمن رقیب پیشین علی در صفحه تویتر نوشت: "علی، فریزیر و فورمن، ما همه مانند یک مرد بودیم. امروز یک بخش وجود من، از میان ما رفت، بزرگترین بخش وجودم."

فورمن در سال ۱۹۷۴ در کینشاسا، در یکی از مشهورترین مسابقات بوکس در تاریخ، در مقابل علی بازنده شد. جو فریزیر که به همین ترتیب با محمد علی یک مسابقه فراموش ناشدنی را انجام داده بود، در سال ۲۰۱۱ جهان را وداع گفت.

"پرواز پروانه مانند و نیش زدن زنبور مانند"

توماس باخ رئیس کمیته بین المللی المپیک از علی ستایش کرد و گفت که او یک قهرمان واقعی بود، ورزشکاری که برای صلح و مدارا تلاش کرد، کسی که قلب های مردم در کره زمین را زیر تاثیر قرار داد. او افزود که "من با علی به عنوان یک انسان مغرور و در عین زمان متواضع آشنا شدم که الهام بخش من بوده است."

محمد علی پیش از کامیابی هایش به عنوان یک ورزشکار حرفه یی، با نام تولدی اش کسیوس کلی، در بازی های المپیک ۱۹۶۰ در روم، مدال طلایی در وزن نیمه سنگین را به دست آورد.

علی، "عالی ترین بوکسر همه زمان ها" که خودش نیز از خود با این عنوان یاد می کرد، در سال ۱۹۹۶ آتش بازی های المپیک را در اتلانتا آتش زد. علامت های سنگین بیماری پارکینسون در همان زمان در وجود او نمایان بود.

کمیته بین الملل المپیک در سال ۱۹۹۹ علی را به عنوان ورزشکار قرن برگزید. او خود سَبک بوکس خاص رقص مانندش را که غالباً به صورت ناموفق مورد تقلید قرار می گرفت، چنین توصیف کرده بود: "پرواز پروانه مانند و نیش زدن مانند یک زنبور عسل!"

باختن عنوان قهرمانی به دلایل سیاسی

محمد علی در دوران کامیابی هایش، نه تنها در میدان بوکس، بلکه بیرون از آن نیز برایش دوست و دشمن خلق می کرد و نیز به دلیل مسئولیت های سیاسی اش.

زمانی که او به عنوان بوکسر، از رفتن به خدمت عسکری خودداری کرد، در سال ۱۹۶۷ لقب نخستین قهرمان جهانی اش را از دست داد که او در سال ۱۹۶۴ بر اثر پیروزی علیه سونی لیستون به دست آورده بود و از آن زمان به بعد چندین بار از آن لقب دفاع کرده بود.

سال ۱۹۷۰ بود که علی دوباره اجازه داخل شدن به میدان بوکس را یافت. علی با جنگ ویتنام مخالفت کرد و در جنبش حقوق شهروندی سیاه پوست های امریکایی مبارزه کرد.

جسی جکسن مدافع حقوق شهروندی امریکایی از دستاوردهای علی با این جملات قدردانی کرد: "اگر قهرمانان ورزش برنده می شدند، بر شانه های انسان ها انتقال داده می شدند، اگر علی برنده می شد، ما برشانه های او انتقال داده می شدیم."

فرانک والتر اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان از محمد علی به عنوان "تمثال جنبش حقوق شهروندی امریکا" یاد کرد و گفت: "محمد علی یک مبارز بود، او در میدان بوکس هرگز تسلیم نشد. او یک شخصیت بی نظیر بود، مغرور، متکی به نفس، آزاد و نیز همیشه مبارز".

چیم اوزدیمیر رهبر حزب سبزهای آلمان در فیسبوک نوشت: "محمد علی از عشق به انسان، شجاعت و صداقت حمایت می کرد. او یکی از ارزشمندترین انسان های روی زمین بود."

ورزشکاران افسانوی فوتبال مانند پلی و فرانتس بکن باور نیز از مرگ علی ابراز تاسف کردند. پلی گفت: "جهان ورزش، در یک ضایعه سنگین عزاداری می کند." "محمد علی رفیق، سرمشق و قهرمان من بود." بکن باور از یک "روز بسیار غمین" سخن گفت: "بزرگترین مرد از نزد ما رفت."