"جامعه جهانی در کنفرانس بن باید بر ظرفیت سازی و توسعه توجه کند"

جامعه مدنی افغانستان در ده سال گذشته، پس از سقوط رژیم طالبان دستاوردهایی مانند حقوق زنان داشته است که این مسئله ممکن است در سایه طرح مصالحه با طالبان و گروه های دیگر شورشی قرار بگیرد. نهادهای مدنی و فعالان حقوق بشر نگرانند که مبادا دستاوردهای اینچنینی در معامله صلح قربانی شوند.

در همین حال، انتظار می رود که نهادهای مدنی افغانستان، به عنوان پل ارتباطی بین مردم و نهادهای سیاسی بتوانند دغدغه ها و نگرانی های مردم را در این کنفرانس با جامعه جهانی شریک بسازند.

قرار است تا نمایندگان جامعه مدنی افغانستان در نشستی پیش از کنفرانس رسمی "بن دوم" اشتراک کنند و طرح ها و پیشنهادات خود را ارائه کنند. اما نهادهای مدنی افغانستان چه نکاتی را مورد توجه قرار می دهند؟

عزیز رفیعی، رییس مجتمع جامعه مدنی افغانستان در گفتگویی با رادیو دویچه وله گفت: "نهادهای مدنی اعلامیه نهایی خود را در مورد چگونگی موضع خود در چهار مسئله مهم ملی ابراز خواهند کرد: انتقال مسوولیت امنیتی، همکاری های درازمدت جامعه جهانی، صلح و ادغام مجدد و همکاری های منطقوی".

در کنفرانس بن 34 نماینده نهادهای مدنی سراسر افغانستان که از طریق یک انتخابات دموکراتیک انتخاب شدند، اشتراک می کنند.

رفیعی ادامه داد که جامعه مدنی افغانستان در مورد پروسه انتقال مسوولیت امنیتی تشویش دارد. او توضیح داد: تشویش در مورد چگونگی ظرفیت و برنامه ریزی دولت در این مورد است که آیا سه قوه توانایی رهبری افغانستان را بعد از سال 2014 خواهند داشت یا نه؟".

او در ادامه به دو خواست اساسی جامعه مدنی اشاره کرد و افزود: "بزرگترین درخواست نهادهای مدنی از جامعه جهانی این است که ظرفیت پروری در دولت و نهادهای دولتی افغانستان صورت بگیرد... دوم برنامه ریزی دقیق به خاطر توسعه و انکشاف افغانستان طرح ریزی جامع و کلی انجام بگیرد".

رفیعی همچنان گفت که جامعه مدنی افغانستان بحث امنیتی را جدا از مسائل انکشاف نمی داند و باور بر این است که افغانستان راه حل نظامی ندارد؛ اما او توضیح داد که راه حل انکشافی و توسعه یی هم به تنهایی نمی تواند مشکلات را حل کند.

رییس مجمع جامعه مدنی افغانستان کنفرانس بن اول و دوم را غیر قابل مقایسه دانست و گفت که این دو کنفرانس از هیچ نقطه نظر مشابهت ندارند. او توضیح داد: "کنفرانس بن اول زمانی برپا شد که افغانستان نه دارای حکومت است، نه دولت و سیستم و نظام؛ اما این بار افغانستان یک نمایندگی بسیار فعال، یعنی یک دولت دارد که اشتراک می کندو به جامعه جهانی در مورد کارهای بعدی پیشنهاد می دهد".

اما او اذعان کرد که چالش هایی که در کنفرانس اول و دوم "بن" فراروی مردم افغانستان و جامعه جهانی قرار دارد، یکی می باشد و تغییری نکرده است.

دویچه وله / عاصف حسینی
ویراستار: پروانه علیزاده