تیم ملی بایسکل رانی بانوان افغانستان در تصویر

بیش از نیم قرن است که افغانستان تیم ملی بایسکل رانی زنان نداشته است؛ اما حالا دخترانی جسور پا به رکاب گذاشته اند تا به جهانیان نشان بدهند که می توانند بایسکل ران های حرفه ای باشند.

تیم ملی بایسکل رانی زنان افغانستان ده عضو دارد که بیشترشان از کابل پایتخت افغانستان هستند. شانون گانپین، (نفر اول سمت راست تصویر) مربی امریکایی این تیم است.

این تیم اخیرا با بایسکل های حرفه ای، لباس مخصوص، کلاه، دست بند و زانو بند ایمنی و برخی لوازم مورد نیاز دیگر، مجهز شده اند.

این دختران تاکنون در کدام مسابقه بین المللی شرکت نکرده اند؛ اما برای شرکت در جام جهانی تلاش می کنند.

هدف این تیم رسیدن به پیروزی در المپیک 2020 است. تیم ملی بایسکل رانی بانوان افغانستان هنوز به تمرینات حرفه ای و امکانات بیشتری برای رسیدن به این هدف نیاز دارد.

دختران بایسکل ران در جریان تمرین های خود با مشکلات زیاد اجتماعی روبرو می شوند؛ اما به کسانی که مشکل ایجاد می کنند، توجهی نکرده و همچنان با قدرت رکاب می زنند.

در افغانستان که سنت های کهن هنوز هم بر خیلی از خانواده ها حاکم است، مردان خانواده بایسکل رانی زنان را کار درستی نمی دانند.

در شهر و بازار به ندرت زنانی که با موتر رانندگی کنند، دیده می شوند؛ چه رسد به این که زن یا دختری بخواهد در جاده ها با بایسکل ظاهر شود.

البته قبل از آغاز جنگ های ویرانگر در افغانستان دختران و زنان با بایسکل به مکتب، دانشگاه و محل کارشان می رفتند. حالا هم بیشتر اعضای تیم ملی بایسکل رانی را دختران دانشجو تشکیل می دهند.

نه تنها در کابل، بلکه در دیگر ولایت های افغانستان نیز دخترانی هستند که می خواهند بایسکل برانند. نه تنها به خاطر تندرستی، بلکه برای جلوگیری از آلودگی بیشتر محیط زیست نیز این کار را مفید می دانند. زهرا حسینی یکی از این دختران در بامیان است که آرزو دارد بایسکل ران حرفه ای شود.