300 زندانی از زندان پلچرخی آزاد شدند

بنابر این فرمان رئیس جمهور افغانستان تمام زندانیانی که مدت حبس شان کمتر از یک سال است، آنهایی که نصف حبس پنج ساله را سپری کرده اند و زندانیانی که بخش سوم مدت ده سال حبس شان را سپری می کنند، از بند رها خواهند شد.

مقامات می گویند بین این زندانیان مجرمین جنایی نیز شامل هستند، اما بخش بزرگی از آنان زندانیان سیاسی می باشند که با طالبان همکار بوده اند و یا در جنگ بازداشت شده اند.

سید مراد شریفی، رئیس کمیته تحقیقاتی محکمه عالی افغانستان در مراسم آزاد کردن 300 از زندانیان روز سه شنبه (13 ماه می / 23 ثور 1393) گفت که بنا بر این فرمان رئیس جمهور یک هفته قبل نیز 244 زندانی آزاد شده اند: «برای شما معلوم است که در آن دوره قبلی هم 244 تن از زندانیان آزاد شدند. امروز هم انشالله 300 تن دیگر را آزاد می کنیم که پرونده های شان مورد غور و بررسی قرار گرفته اند».

وی از زندانیان آزاد شده خواست که برای آبادانی کشورشان تلاش کنند و فریب تبلیغات کشورهای خارجی را نخورند. او گفت که این فرمان در دیگر ولایت های افغانستان نیز عملی می شود.

سردار محمد زازی، رئیس زندان پلچرخی خطاب به زندانیان آزاد شده گفت که باید حداکثر تلاش شان را بکنند تا دوباره مرتکب جرمی نگردند، چرا که اگر بار دوم زندانی شوند، فرمان های آزادی رئیس جمهور شامل حال شان نمی شود.

به گفته وی این روند ادامه دارد و در مجموع یک هزار تن از زندانیانی آزاد خواهند شد که شرایط فرمان رئیس جمهور کرزی را داشته باشند: «فکر می کنم که صدها تن که شمار شان به یک هزار می رسد از این زندان آزاد می گردند».

شماری از زندانیان آزاد شده می گویند بر علاوه دیگر مشکلاتی که در زندان داشته اند، برخی ها به مواد مخدر معتاد گردیده اند.

برنامه آزاد سازی زندانیان سیاسی توسط حامد کرزی منتقدان زیادی نیز دارد. زیرا برخی از این زندانیان بعد از آزادی به زندگی ملکی بر نمی گردند بلکه دوباره به شورشگری روی می آورند. برخی از زندانیان جدیداً آزاد شده گفتند که به محض رسیدن به منطقه شان دوباره به طالبان می پیوندند و تا زمانی به جنگ شان ادامه خواهند داد تا آخرین سرباز خارجی از افغانستان بیرون برود.

یکی از این زندانیان که نخواست نامش ذکر شود به دویچه وله گفت: «من تا زمانی که کافر در وطن مان باشد انشالله به مبارزه ام ادامه می دهم، ما فقط یک حکومت کاملا اسلامی می خواهیم نه چیز دیگر».

این افراد می گویند در مدت زمانی زندانی بودن شان شکنجه نشده اند، اما از زمان بازداشت تا منتقل شدن به زندان مشکلات زیادی را دیده اند، چنانچه یکی از آنان که از ولایت زابل است می گوید در جریان بازداشت دستش شکست.

محمد یونس فکور، کارشناس سیاسی به این باور است که این زندانیان به خاطر تقویت روند مذاکرات صلح آزاد نشده اند، بلکه رئیس جمهور کرزی می خواهد با این اقدامش نشان بدهد که کشورش به استقلال رسیده و حالا او می تواند با وجود نارضایتی امریکا زندانیان کشورش را آزاد کند.

وی می افزاید: «مدت زیادی است که روابط جامعه جهانی با کرزی خراب شده است، به خاطر این که هیئت آنان می آید و به کرزی می گوید که آزادی زندانیان خطرناک، نه به خاطر افراد ملکی بی گناه است و نه هم برای کمک به حق و عدالت».

چندی پیش نیز در پی آزادی شماری از زندانیان خطرناک از زندان بگرام که تا سال گذشته تحت کنترول امریکایی ها بود، ایالات متحده امریکا از این اقدام کرزی به شدت انتقاد نمود و روابط میان حکومت افغانستان و بزرگترین حامی اش امریکا به تیرگی گرایید.

با این هم شماری از مردم و کارشناسان نیز این اقدام رئیس جمهور را در آستانه برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری کاری منطقی نمی دانند، چرا که به باور آنان این امر می تواند امنیت انتخابات را به خطر اندازد. در زندان بلچرخی دست کم هفت هزار تن زندانی هستند که شمار زیادی از آنان زندانیان سیاسی و جنگ جویان طالبان می باشند.