اردوی پاکستان فشار ترامپ را حس می کند
۱۳۹۶ خرداد ۵, جمعه
کاهش قابل توجه در کمک های نظامی به پاکستان در این دیده می شود که این کشور در سال ۲۰۱۸ فقط ۱۰۰ میلیون دالر به دست خواهد آورد؛ اما کاخ سفید همین را هم به وزارت خارجه واگذار کرده که تصمیم بگیرد تا این پول را به صورت عطیه و یا اینکه قرضه به پاکستان اعطا کند. سال مالی در ۳۰ سمپتمبر امسال به پایان می رسد.
میزان کمک های ایالات متحده امریکا از بودجه وزارت خارجه به پاکستان۵۳۴ میلیون دالر بود که ۲۲۵ میلیون دالر حمایت نظامی خارجی را نیز شامل می شد.
مایک مولوانی، رئیس اداره تنظیم بودجه در کاخ سفید گفت: «حمایت مالی خارجی نظامی یا (اف. ام. اف) به پاکستان به صورت یک قرضه ضمانتی فراهم خواهد شد».
مولوانی اضافه کرد که اداره ترامپ در بودجه جدیدش در نظر دارد که حمایت مالی نظامی خارجی را به بسیاری از کشورها به صورت یک قرضه مالی بدهد و پاکستان نیز مشمول آن است.
کاخ سفید گفته است: «اینکه این حمایت مالی به صورت قرضه فراهم می شود و یا یارانه ای، گزینه ای است که وزارت خارجه می تواند برای حاصل کردن اطمینان از بهترین نحوه حمایت های ما به خاطر منافع ملی تجربه کند».
برعلاوه حمایت مالی وزارت خارجه امریکا، اسلام آباد همچنان برای هزینه هایش در مسیر عملیات نظامی امریکا در افغانستان بازپرداخت به دست می آورد.
با وجود این کاهش بازهم پاکستان دومین کشور دریافت کننده کمک امریکا در جنوب آسیا بعد از افغانستان است. اما این گواهی بر آن است که اداره ترامپ شرایط تعاملش با اسلام آباد را تغییر داده؛ این یک تغییری مهم در مسیر تعامل با کشورهای اسلامی که از سیاست بارک اوباما رئیس جمهور سابق امریکا برآمد.
مبارزه علیه تروریسم
مشکل اصلی در نارضایتی امریکا از تلاش و یا هم عدم تلاش اسلام آباد در راستای مبارزه با تروریسم وی است. مقامات امریکایی اردوی پاکستان را متهم می کنند که گروه های ملیشه از جمله طالبان را حمایت نظامی و تامیناتی می کند تا وضعیت را در کشور جنگزده افغانستان بی ثبات ساخته و نفوذ خود را در آنجا افزایش دهند. پاکستان این اتهامات را رد می کند.
دگرجنرال وینسنت استیوارد رئیس سازمان استخبارات دفاعی امریکا به اعضای کمیته نیروهای مسلح امریکا در جریان جلسه استماعیه اخیر در کانگرس گفت: «دیدگاه و خواسته های پاکستان برای افغانستان برخی از چیزهایی را شامل می شود که ما برایش می خواهیم، مثلا افغانستانی امن، آرام و با ثبات؛ اما یک نکته اضافی اینکه نفوذ گسترده هندوستان را در افغانستان نمی خواهد».
استیوارد همچنان بر این تاکید کرد: « آنها (پاکستان) به حمایت از سازمان های تروریستی ادامه می دهند تا اگر افغانستان به سوی هند بگراید، دیگر از ایده یک افغانستان با ثبات و امن که باعث تضعیف علاقمندی پاکستان شود، حمایت نکنند».
از آنجایی که پاکستان یکی از متحدان سابقه دار چین است، روابط امریکا و پاکستان اخیر به صورت قابل توجهی به وخامت گراییده است. اعجاز اعوان، یک تحلیلگر دفاعی و مقام سابق اردوی این کشور به دویچه وله گفت که کاهش حمایت های مالی پاکستان را مجبور می کند که متحدان جدیدی مانند روسیه پیدا کند.
اعوان گفت: «گزینه ها برای پاکستان باز هستند. روسیه می خواهد برای جلوگیری از نفوذ تروریستان داعش یا "دولت اسلامی" طالبان را حمایت کند. روسیه همچنان به دنبال کم کردن نفوذ امریکا در جنوب آسیا می باشد. این برای پاکستان کارآمد است». این مقام سابق اردوی پاکستان افزود: «امریکا در افغانستان درمانده شده و حالا می خواهد تمام گناه ناکامی اش را به گردن پاکستان بیاندازد».
تغییر اولویت ها
کارشناسان می گویند که به نظر نمی رسد روابط امریکایی پاکستان در آینده قابل پیشبینی باشد. در بیانیه دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا در جریان سفرش به عربستان سعودی وی به صراحت بیان کرد که از دید منافع های امریکا در جنوب آسیا، پاکستان بیشتر به عنوان یک مشکل دیده می شود تا یک راه حل.
نه تنها ترامپ پاکستان را به عنوان یک "دولت در خط مقدم" جنگ علیه تروریسم یاد نکرد، بلکه از خط مشی هندوستان علیه تروریسم اسلامی در منطقه حمایت کرد.
خالد جاوید جان یک تحلیلگر پاکستانی به دویچه وله گفت: «امریکا دیگر کمک پاکستان را در افغانستان نیاز ندارد. در گذشته نیاز داشت تا رژیم طالبان را در افغانستان سرنگون کند، اما بعدا پاکستان به بازی دوگانه اش یعنی گرفتن کمک مالی از امریکا و حمایتش از طالبان ادامه داد».
جان اضافه کرد: «این امریکا را مجبور کرد که کمک مالی بیشتری را برای اردوی افغانستان فراهم کند. واشنگتن در عین زمان به هندوستان اجازه داد تا نفوذ بیشتر در افغانستان اعمال کند. بنابراین ایالات متحده امریکا پیشبینی می کند که دیگر به کمک ما (پاکستان) زیاد نیاز ندارد».
انزوای پاکستان
پاکستان به اتکا به چین ادامه می دهد، اما تحلیلگران می گویند که سیاست خارجی کشورهای جنوب آسیا در حالت درهم و برهمی به سر می برد. گروه های جامعه مدنی اردوی پاکستان را متهم به این بحران می کنند و استدلال می نمایند که جنرال های اردو که به باور خیلی ها حرف آخر را در امور امنیتی و سیاست خارجی می زنند، سیاست خصمانه ای را نسبت به کشورهای همسایه پاکستان پیش می برند.
پاکستان اخیراً درگیر منازعه مرزی با سه تا از چهار همسایه اش می باشد. افغانستان، هند و ایران کشورهای همسایه اش هستند که پاکستان با آنها منازعه مرزی دارد. افزایش تنش با ایران به سرحدی رسید که اخیرا این کشور هشدار داد که مخفیگاه های ملیشه ها را در داخل خاک پاکستان هدف قرار می دهد.
ایران با اکثریت جمعیتش که شیعه می باشند، تنها کشوری در منطقه نیست که با سیاست اسلام آباد در حمایت از ملیشه های سنی مذهب ناراحت است؛ بلکه افغانستان و هند نیز از قدیم رهبری پاکستان را به حمایت از گروه های تروریستی متهم می کنند. گروه هایی که به اتهام این دو کشور از سوی ارتش پاکستان اداره می شوند تا در خاک شان اهرم ژتوپولیتیک به دست آورد.
میان نیروهای پاکستان و افغانستان در منطقه مرزی که خط کنترول خوانده می شود، بارها درگیری رخ داده است و وضعیت در منطقه مورد مناقشه کشمیر در مرز پاکستان و هند نیز خشونت بار است.
در این سناریو تحلیلگران امنیتی از بستن همه امیدها به چین و دولت پیکنگ هشدار می دهند. با کاهش نمودن کمک های امریکایی به اردوی پاکستان و سرزنش های این کشور در کنفرانس کشورهای اسلامی در عربستان سعودی، فشار بالای اسلام آباد به وضاحت دیده می شود. شاید زمان آن رسیده پاکستان سیاستش را تغییر دهد.
(Rsh/rr (Shamel, Shams