بازار گرم قاچاقبران انسان در شهر ازمیر ترکیه

در میدان باسمینه نیاز به سوال نیست. قاچاقبران با چهره های جدید تماس می گیرند و تمام جزئیات در مورد قایق هایی را در اختیار می گذارند که ازمیر را به عزم یونان ترک می گویند. به دلیل افراد سابقه داری که از طریق تیلفون در این بازاریابی دست دارند، مختل کردن کار آنها ناممکن است.

جوانی که لهجه اش واضحاً سوریایی است به زبان عربی می گوید که «شش صد و پنجاه دالر» امکان رفتن به اتحادیه اروپا را فراهم می سازد. او می افزاید: «قایق شام امروز عازم لیسبوس می شود... در عرشه آن قایق بیش از 35 نفر نخواهد بود و راننده آن به چهار زبان گپ می زند».

او ادامه می دهد: «اول من شما را به خانه ای می برم و بعداً توسط یک موتر وانت شما را به قایق می رسانم. این کار یک ساعت را در بر می گیرد و رفتن شما تضمین می گردد، در غیر آن پول تان به شما پس داده می شود.» او علاوه می کند که «شماره تیلفون مرا بگیرید. هرگاه سوالی داشتید از من بپرسید. من برای دو ساعت دیگر در این جا هستم».

به نظر نمی رسید که از کمره بزرگی که بر شانه من است خبر داشته باشد و شاید پروای آن را نداشت. وقتی که او این کارش را انجام داد، رفت تا آن را برای یک گروه مردان جوان تکرار کند. فوراً پس از آن، او آن ها را به قهوه خانه ای برد که فکر می شد در آن جا پول های شان را تبادله می کرد.

قاچاقبران دیگر در پارکی در امتداد جاده نشسته اند و با خانواده هایی صحبت می کنند که اسباب شان را با خریطه های پلاستیکی سیاه رنگ حمل می کنند.

«مافیای بزرگی در کار نیست»

در ازمیر هنوز دکان ها واسکت های نارنجی رنگ نجات می فروشند. تنها این واسکت ها را اندکی در درون دکان ها برده اند و این به دلیل تعقیبات ضد قاچاق انسان است که نسبت به گذشته اندکی نامرئی شده اند.

روز دوشنبه انگلا مرکل صدراعظم آلمان فدرال از ترکیه دیدار نمود تا در مورد جلوگیری از سفر غیرقانونی مهاجران از ترکیه به اروپا مذاکره کند. سرعت عبور مهاجران چنان زیاد است که زمستان بر آن اثر نگذاشته است.

با وجود فشارهای فزاینده از جانب اتحادیه اروپا و پولیس ترکیه، در ماه گذشته بیش از 68 هزار نفر از این طریق به اتحادیه اروپا گذشته اند. طبق گزارش سازمان بین المللی مهاجرت، در ماه جنوری سال 2015 میلادی پنج هزار نفر از این طریق گذشته بودند. انتظار می رود که این تعداد در ماه فبروری با فرار مردم از جنگ در ایالات حلب به ده ها هزار نفر افزایش یابد.

نجیب یوز، مالک مهمانخانه عدیل در منطقه چشمه در نزدیکی شهر ساحلی ازمیر که مهاجران پیش از ترک گفتن ترکیه به عزم جزیره چیوس یونان در آنجا اقامت می گزینند، می گوید: «اروپا می تواند به ترکیه پول بدهد، اما صد میلیارد دالر هم آن ها را متوقف ساخته نمی تواند.» او می افزاید: «این مردم از جنگ می گریزند. تا زمانی که جنگ متوقف نشده است، آن ها به آمدن شان ادامه می دهند.» او در حالی که با انگشتش اشارت می کند، می گوید: «به یاد داشته باشید که دو سال پس از این لحظه هم که شما بیایید، همه چیز به عین ترتیب می باشد».

این مهاجران پس از آن که در ازمیر به قاچاقبران پول دادند، غالبا به شهر ساحلی در شمال نزدیک به ایوالیک انتقال داده می شوند و از آنجا به لیسبوس برده می شوند و یا اینکه به طرف شرق به چشمه می روند که در آن جا نزدیک به 400 نفر در هوتل ها زندگی می کنند و در انتظار آب و هوای بهتر برای عبور از بحیره اژه در اخیر هفته می باشند.

یوز یکی از هوتل ها را در چشمه اداره می کند که میزبان مهاجران است. در صورتی که آب ها متلاطم باشند، اتاق های هوتل معمولاً پر می باشند و از هر نفر 10 دالر و از هر خانواده 60 دالر می گیرد، اما او ادعا می کند به کسی که پول پرداخته نمی تواند، اجازه اقامت در هوتل می دهد. او می گوید: «چه کرده می توانم؟ آیا می شود یک مادر با سه فرزندش را گذاشت که در بیرون بماند؟»

در سرک رو به روی هوتل اطفال افغان فوتبال بازی می کنند. او می گوید که «پولیس محلی چندین بار او را بازداشت و تهدید نموده است که هرگاه مهاجران عازم یونان را در هوتل جای بدهد، او را زندانی می کنند». یوز می افزاید: «اما من می دانم که کار بدی نمی کنم. این قاچاقبران اند که این مردم را به این جا می آورند... پولیس می گوید که آن ها سازمان های بزرگی اند... در حالی که آن ها گروه های ساده افراد اند. کدام مافیای بزرگ وجود ندارد.»

علی 25 ساله، رنگمالی است از ایران که برای دوشب در طبقه بالایی هوتل اقامت داشته است. او برای یک جای نشستن در یک قایق که بتواند او را به اروپا برساند، به قاچاقبر 1000 دالر پرداخته بود و منتظر بود تا بادها فرونشیند تا او در قایق نشسته بتواند. او از این اقامت اش استفاده کرد تا اسناد جعلی افغانستان را به قیمت 100 دالر خریداری نماید تا توسط آن بتواند از پسته های کنترول مرزی در بالقان بگذرد. زیرا در این گذرگاه ها تنها به مهاجران مناطق جنگزده اجازه عبور داده می شود. وقتی که از او سوال شد چرا ایران را ترک کرده است، پیراهنش را بالا زد تا داغ های صدها دُره را نشان بدهد که بعد از دستگیری به جرم نوشیدن الکول خورده بود.

او گفت: «من می خواهم به آلمان یا دنمارک بروم و حتا در زندانی در اروپا باشم. هرجا می خواهم بروم به جز ایران». تا زمانی که پولیس این منطقه را در ماه گذشته تصفیه کرد، پناهجویانی که عازم جزیره چیوس یونان بودند در یک مجمتمع ساختمانی تفریحی متروکه که قریه تعطیلات آلمانی ها نامیده می شد، اقامت می کردند. اکنون آن ها برای سرپناه شان باید پول بپردازند، اما افراد رضا کار با گروه های محلی با نام "امیسه انصافیه چشمه" می کوشند بار آن ها را سبک گردانند، برای شان نان، لباس و گاهی خدمات صحی فراهم می سازند.

علی یالواچلی، مدیر انجمن "امیسه انصافیه چشمه" گفت که گروه او کوشش کرد تا مانع سفر پر خطر این مردم به جزیره چیوس یونان گردد. یالواچلی می گوید که «قناعت دادن شان به ماندن در این جا دشوار است، ماندن در اینجا مشکلی ندارد.»

دوباره در میدان باسمانه ازمیر یک گروه که بیشتر متشکل از زنان و کودکان است، در کنار سرک با خریطه های شان نشسته اند. افسران پولیس در سرک سه وانت تاکسی را نظاره می کنند که آن ها را با خریطه های شان در درون موتر تیله می کنند.

وقتی که موترها به حرکت در آمدند، دو نفر در قهوه خانه نزدیک به زبان عربی صحبت می کردند که شنیده می شد.

یکی می پرسید: «امشب چه ساعتی ما اینجا را ترک می کنیم؟»

دیگری پاسخ داد: «یک بعد از نیمه شب.»

«چه تعداد داریم؟»

«چهار.»