Πρωτοπόρα η Ισπανία σε παραγωγή πράσινου υδρογόνου

Στο νότιο άκρο του κεντρικού οροπεδίου της Ισπανίας βρίσκεται η πόλη Πουερτολάνο. Επί δεκαετίες η τύχη της είχε συνδεθεί με τον λιθάνθρακα. Το τελευταίο ορυχείο έκλεισε τη δεκαετία του 1970 και στη θέση του εγκαταστάθηκε ένα πετροχημικό εργοστάσιο. Τώρα όμως εκεί πρόκειται να τεθεί σε λειτουργία το μεγαλύτερο εργοστάσιο της Ευρώπης για πράσινο υδρογόνο. Ένα έργο εμβληματικό που προσδίδει κύρος στην ισπανική κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσες έχει φιλόδοξους στόχους.

Στην καρδιά εγκατάστασης πράσινου υδρογόνου

Ο Κάρλος Φουνέζ είναι μηχανικός και εργάζεται στην Iberdrola, τον ισπανικό προμηθευτή ηλεκτρικής ενέργειας. Μας δείχνει το σημείο που ξεκινά η όλη η διαδικασία για την παραγωγή. Πρόκειται για 14 ομάδες από ηλιακούς συλλέκτες που βρίσκονται διεσπαρμένοι σε λόφους. Τα ηλιακά κύτταρα μπορούν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και το φως που αντανακλάται από το έδαφος, η πίσω πλευρά τους είναι επίσης ευαίσθητη στο φως. Μέχρι και 100 μεγαβάτ μπορεί να παράξει η όλη εγκατάσταση,  το 1/5 αυτής της ενέργειας αποθηκεύεται σε εφεδρικές μπαταρίες. Μετά τη δύση του ηλίου, ο ηλεκτρισμός για κάποιο χρονικό διάστημα μεταφέρεται, μέσω μιας υπόγειας γραμμής, σε μια βιομηχανική περιοχή.

Το αέριο υδρογόνο εισέρχεται ορμητικά σε μία από τις έντεκα λευκές, κάθετες δεξαμενές στην άκρη της βιομηχανικής περιοχής. Διακρίνονται αμέτρητοι αγωγοί και μανόμετρα. Τα περισσότερα προέρχονται από ένα διπλανό κτήριο. Μέσα, επικρατεί εκκωφαντικός θόρυβος. Είναι η καρδιά της εγκατάστασης πράσινου υδρογόνου. Εδώ 16 μεγάλες κυψέλες ηλεκτρόλυσης χωρίζουν το νερό σε οξυγόνο και υδρογόνο με έως και 20 μεγαβάτ πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας από τους λόφους με τους ηλιακούς συλλέκτες. Ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Καμία άλλη εγκατάσταση δεν είναι τόσο αποτελεσματική.

«Θα πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη»

«Κατά τη διάρκεια της ημέρας, μόνο ένα μέρος πηγαίνει απευθείας στον καταναλωτή», λέει ο Κάρλος Φουέζ, «Το υπόλοιπο το συμπιέζουμε και το αποθηκεύουμε στις δεξαμενές. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε επίσης να προμηθεύουμε τους πελάτες μας τη νύχτα. Το πράσινο υδρογόνο εξοικονομεί 10 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ανά τόνο υδρογόνου. Με αυτό το εργοστάσιο αποφεύγουμε την έκλυση μεταξύ 10 και 30.000 τόνων διοξειδίου του άνθρακα το χρόνο». Για τον Ισπανό πρωθυπουργό το εργοστάσιο στο Πουερτολάνο αποτελεί «ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα παραγωγής πράσινου υδρογόνου». Ο Πέδρο Σάντσες επισημαίνει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ισπανίας, ένα εκ των οποίων είναι η θέση, ο χώρος. Ένα άλλο είναι ότι οι πρωτοβουλίες των πολιτών κατά των ανεμογεννητριών ή των ηλιακών σταθμών είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο.

 «Φθηνή πράσινη ηλεκτρική ενέργεια για ηλεκτρόλυση, αυτό θα μπορούσε να είναι εφικτό στην Ισπανία» υπογραμμίζει. Μπορεί όμως να βοηθήσουν όλα αυτά τη χημική βιομηχανία άλλων χωρών, όπως της Γερμανίας; «Για να μπορέσει να γίνει εξαγωγή πράσινου υδρογόνου πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη» λέει ο Φουέζ, «Όχι απλά περισσότερα αλλά και ακόμη μεγαλύτερες εγκαταστάσεις. Η Ευρώπη εργάζεται για ένα δίκτυο αγωγών με δυνατότητα παροχής υδρογόνου σε όλη την Ευρώπη». Η πρώτη φάση θα διαρκέσει μέχρι το 2031, η δεύτερη μέχρι το 2040.

Ράινχαρντ Σπιγκελχάουερ

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου