Ο διάλογος με τη Χαμάς είναι το μικρότερο κακό

Οι διαδικασίες ανάδειξης του προέδρου της Ιταλίας, η χρηματοδότηση της Παλαιστινιακής Αρχής και ο απόηχος της επιστολής Αχμαντινετζάντ κυριαρχούν στα σημερινά σχόλια του ευρωπαϊκού τύπου.

Με τίτλο «Μοναδικός νεωτερισμός στην ιστορία της Ιταλίας» η ιταλική Il Messaggero σχολιάζει την σημερινή τρίτη ψηφοφορία στην βουλή για την εκλογή του προέδρου της Ιταλίας: «Σήμερα θα μάθουμε τελικά, εάν ο ισόβιος γερουσιαστής Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο θα γίνει ο πρώτος πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας με κομμουνιστικό παρελθόν. Και μόνον αυτή η πολιτική βιογραφία αποτελεί novum στην ιστορία της Ιταλίας. Η μετριοπαθής πολιτική στάση του γερουσιαστή, που από κομμουνιστής έγινε κεντροαριστερός, αναγνωρίζεται από όλες τις πλευρές. Αυτή είναι και η μοναδική παρηγοριά σε αυτή τη δύσκολη πολιτική κατάσταση».

«Η Κεντροδεξιά εμμένει στα ιδεολογικά της κλισέ» υπογραμμίζει η επίσης ιταλική εφημερίδα La Republica: «γι’ αυτό δεν υπήρξε πλειοψηφία για τον Ναπολιτάνο. Η Κεντροδεξιά επιμένει στη διαφύλαξη της προπαγανδιστικής της ταυτότητας, αντί να συμβάλει στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται ως σταθερός πολιτικός παράγοντας.»

«Ο διάλογος με τη Χαμάς είναι το λιγότερο κακό» γράφει σήμερα η αυστριακή εφημερίδα Kurier με αφορμή την έκκληση της παλαιστινιακής ηγεσίας προς το κουαρτέτο για την συνέχιση της οικονομικής βοήθειας: «μετά την αποχώρηση των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων από τη Λωρίδα της Γάζας και την εκλογική νίκη της Χαμάς συνέβη αυτό που πολλοί φοβόντουσαν: η περιοχή βυθίστηκε στη βία και το χάος, ο εμφύλιος πόλεμος δεν απέχει πολύ. Έτσι δεν απομένει τίποτε άλλο παρά η έναρξη συνομιλιών με την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Χαμάς. Βεβαίως και είναι η Χαμάς εκείνη που στρατολογεί και στέλνει καμικάζι στα ισραηλινά εδάφη, και ασφαλώς είναι η Χαμάς που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ. Όμως ο διάλογος μαζί της είναι το μικρότερο κακό για τους Παλαιστίνιους και για την Εγγύς Ανατολή.»

«Χρήματα μόνον υπό την προϋπόθεση ότι ενισχύεται ο λαός και όχι οι ζηλωτές της Χαμάς και της Φατάχ» υποστηρίζει η γερμανική Tageszeitung: «θα πρέπει επίσης να δοθεί προσωρινά μια χρονική παράταση στη Χαμάς, μια ευκαιρία για να διαμορφώσει, να αλλάξει τη στάση της. Είναι αναγκασμένη να το πράξει.»

Τέλος ο απόηχος του γράμματος Αχμαντινετζάντ συνεχίζεται και σήμερα. Η γαλλική Le Monde σημειώνει: «το γράμμα του Ιρανού προέδρου εστάλη στα πλαίσια της διπλωματικής του στρατηγικής και στοχεύει: πρώτον στη χαλάρωση των πιέσεων εκ μέρους της Δύσης και δεύτερον στην αναγνώριση του Ιράν εκ μέρους της μοναδικής υπερδύναμης. Μπορούν οι ΗΠΑ να μπλοκάρουν αυτή τη διαδικασία, ενώ γνωρίζουν, ότι με μια τέτοια στάση προσεγγίζουν περισσότερο την προοπτική μιας στρατιωτικής σύγκρουσης με δραματικές επιπτώσεις σε τοπικό και διεθνές επίπεδο;» «Σε αυτό το στάδιο μπορούν και πρέπει οι ΗΠΑ να μην απορρίψουν καμία δυνατότητα αποφυγής της κλιμάκωσης.»

«Ο Ρόλαντ Ρέηγκαν είχε πει κάποτε για τον Μουαμάρ Καντάφι ότι ο Λίβυος δικτάτορας δεν ήταν μόνον βάρβαρος, αλλά ότι είχε και το ακαταλόγιστο.» σχολιάζει η αμερικανική Wall Strret Journal: «Το γράμμα του Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ προς τον πρόεδρο Μπους έχει μεν το ακαταλόγιστο, αλλά κινείται ακόμη στα πλαίσια της ευγένειας.» «Λείπει όμως κάθε ένδειξη για το τι σκέπτεται ή για το τι είναι έτοιμος να πράξει για να εξομαλύνει τις σχέσεις του με τις ΗΠΑ και τον ΟΗΕ.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου