«Να προσέχουμε ως Γερμανοί τι λέμε»

Με τον τίτλο «Οι Έλληνες σε οικονομική στενότητα» επιγράφει το ρεπορτάζ η Frankfurter Rundschau. «Χρειάζεται η Ελλάδα της κρίσης μια τρίτη οικονομική ένεση; Στον προϋπολογισμό του 2015 διαγράφεται ένα δημοσιονομικό κενό που αγγίζει διψήφιο αριθμό δισεκατομμυρίων. Η κυβέρνηση όμως στην Αθήνα αρνείται την ανάγκη οικονομικής βοήθειας – φοβάται νέα μέτρα λιτότητας» σημειώνει η γερμανική εφημερίδα και επισημαίνει:

«Εάν πράγματι έπρεπε η Ελλάδα να παρακαλέσει την ΕΕ για ένα τρίτο πακέτο σωτηρίας, θα ήταν για τον πολιτικό Αντώνη Σαμαρά πολιτική καταστροφή. Διότι μια νέα βοήθεια θα ήταν αναγκαστικά συνδεδεμένη και με άλλα μη δημοφιλή μέτρα λιτότητας. Τότε ο κυβερνητικός συνασπισμός στην Αθήνα, που ούτως ή άλλως στηρίζουν μόνο 153 από τους 300 βουλευτές, θα διαλυόταν».

Αύξηση του αντισημιτισμού στη Γερμανία

Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα σχολιασμού στο γερμανόφωνο τύπο είναι η αύξηση του αντισημιτισμού στη Γερμανία εξαιτίας των ισραηλινών βομβαρδισμών στη Γάζα. Η Westfälische Nachrichten παρατηρεί:

«Φυσικά και μπορεί κανείς να ασκήσει έντονη κριτική στο Ισραήλ - ακόμα και ως Γερμανός. Είναι όμως ανυπόφορο όταν εβραίοι στους γερμανικούς δρόμους καθυβρίζονται, απειλούνται και δέχονται επιθέσεις 70 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα. Είναι ντροπή για τη χώρα μας, εάν οι Εβραίοι δεν αισθάνονται το ίδιο ασφαλείς όπως οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι. Γιατί δεν διαμαρτύρονται οι δημοκράτες;»

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung σημειώνει πως είναι οι αλλοδαποί στη Γερμανία αυτοί που κυρίως καταφέρονται εναντίον του Ισραήλ. Η εφημερίδα γράφει: «Ένα ταμπού λέει ότι η θρησκεία δεν είναι εμπόδιο για την ενσωμάτωση. Ανήκει όμως ένα εχθρικό ισλάμ στη Γερμανία; Είναι ένα εμπόδιο για την ενσωμάτωση; Ναι, δεν υπάρχει μεγαλύτερο εμπόδιο εδώ στη χώρα για την ενσωμάτωση. Η απάντηση σε αυτό μπορεί μόνο να είναι ότι υπάρχουν μετανάστες οι οποίοι δεν είναι καλοδεχούμενοι».

Για το ίδιο θέμα το Spiegel Online δημοσιεύει άρθρο με τον τίτλο «Ένα γερμανικό πρόβλημα» και διερωτάται ποια είναι τα όρια μεταξύ κριτικής απέναντι στην πολιτική του Ισραήλ και του αντισημιτισμού. Το άρθρο υπογραμμίζει: «Όποιος ασκεί κριτική στο Ισραήλ θα έπρεπε να προσέχει τι λέει και σε ποιον τόνο το λέει, ιδίως ως Γερμανός. Και μόνο εξαιτίας του παρελθόντος, η Γερμανία δεν είναι ουδέτερος παρατηρητής σε αυτή τη διαμάχη και δεν θα έπρεπε να θεωρείται ως τέτοιος από πολλούς απογόνους των επιζησόντων του Ολοκαυτώματος. Εάν εμείς κάνουμε μια συζήτηση για την πολιτική του Ισραήλ θα πρέπει να αντιπαρατεθούμε και με μια σειρά από προκαταλήψεις που φθάνουν μέχρι το μίσος στην ίδια μας τη χώρα.»

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου