«Νέα συμμαχία Γερμανίας-Ρωσίας;»

Για την τραγικότατη κατάρριψη του ουκρανικού αεροσκάφους στο Ιράν η Berliner Morgenpost παρατηρεί:

«Η ιρανική ηγεσία είπε δυο φορές ψέματα. Όχι απλά αρνήθηκε την κατάρριψη, αλλά ισχυρίστηκε ότι το μαύρο κουτί είχε υποστεί ζημιά. Περισσότερο κορόιδεψε βέβαια τους ίδιους τους πολίτες της. Οι τελευταίοι διαδηλώνουν εδώ και μήνες ενάντια στην καταπίεση που υφίστανται αλλά και κατά των συνθηκών διαβίωσης. Η παραδοχή της ηγεσίας ότι το αεροσκάφος κατερρίφθη προκάλεσε τώρα νέα οργή. Οι διαστάσεις της δεν μπορούν μεν να συγκριθούν με τις διαμαρτυρίες κατά των ΗΠΑ όταν κατέβηκαν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες. Ωστόσο καταδεικνύουν ότι η δυσαρέσκεια είναι πολύ μεγάλη. Για το καθεστώς ελλοχεύει τώρα και ο κίνδυνος πολιτικής πτώσης».

Στις πολιτικές προεκτάσεις εστιάζει η Nordwest-Zeitung:

«Μόλις που είχαν καταφέρει να επιφέρουν μια κάποια ηρεμία μετά τις διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών κατά της κυβέρνησης. Η χρονική συγκυρία των νέων εντάσεων είναι ιδιαίτερα ατυχής για τους συντηρητικούς και κληρικούς. Στις 21 Φεβρουαρίου πραγματοποιούνται βουλευτικές εκλογές στο Ιράν. Η κυβέρνηση ήλπιζε να ενισχύσει τη νομιμοποίησή της της μέσα από ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Ο στόχος αυτός τώρα μάλλον κινδυνεύει. Πιθανότατα αρκετοί Ιρανοί θα τολμήσουν να εκφράσουν την οργή τους στην κάλπη ψηφίζοντας κατά των συντηρητικών».

Γερμανία - Ρωσία, μια σχέση αλληλεξάρτησης

Εκτενείς οι αναφορές στη συνάντηση Μέρκελ-Πούτιν το περασμένο Σάββατο στη Μόσχα. Η Badische Neueste Nachrichten σημειώνει:

«Μήπως δημιουργείται μια νέα συμμαχία; Η προ πενταετίας ψυχρότητα πάντως, όταν η Μέρκελ επισκέφθηκε τελευταία φορά τη Μόσχα, έδωσε τη θέση της στη σύμπλευση. Τότε, λίγο μετά τη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας η Μέρκελ είχε καταδικάσει τη ρωσική πολιτική στην Ουκρανία ως "εγκληματική". Πλέον όμως η μία χώρα χρειάζεται την άλλη. Διότι αφενός οι Γερμανοί έχουν επίγνωση της ρωσικής επιρροής σε Συρία, Ιράν και Λιβύη και αφετέρου οι Ρώσοι πιστεύουν ότι οι Γερμανοί μπορούν να επηρεάσουν τις ΗΠΑ. Με δεδομένη την αμερικανική αυτοαναφορικότητα μετά την εκλογή Τραμπ το Βερολίνο δεν έχει τη στήριξη που θέλει. Έτσι η Μέρκελ την αναζητεί στην Μόσχα όπου βρίσκει ευήκοα ώτα».

Το σχόλιο της Frankfurter Rundschau:

«Στην πραγματικότητα και παρά τις έντονες διαμάχες που ακολούθησαν την κρίση της Κριμαίας μετά το 2014 οι γερμανορωσικές σχέσεις δεν πάγωσαν ποτέ. Ειδικώς η Μέρκελ συνομιλούσε κάθε τόσο τηλεφωνικά με τον Πούτιν, ακόμη κι όταν μαίνονταν οι σφοδρότερες συγκρούσεις στο Ντονμπάς».

Η ελβετική Neue Zürcher Zeitung:

«[…] Η προειδοποίηση της Μέρκελ πως υπάρχουν μόνον πολιτικές και όχι στρατιωτικές λύσεις βρίσκει μάλλον σύμφωνο και τον Πούτιν. Ωστόσο[…] με στρατιωτικά μέσα ο ρώσος πρόεδρος δημιούργησε ένα πλαίσιο, το οποίο καθιστά εφικτή μια βολική για τον ίδιο πολιτική λύση. Το Κρεμλίνο είναι λοιπόν εκείνο που κινεί τα νήματα. Η Μέρκελ και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι βρίσκονται στη δυσάρεστη γι΄ αυτούς θέση να τους θέτει ουσιαστικά ο Πούτιν προ τετελεσμένων».

Κώστας Συμεωνίδης