Μπορεί ο τουρισμός να συνυπάρξει με την άγρια φύση;

Στις 6 το πρωί οι πρώτες βάρκες καταφθάνουν στο μικρό νησί, γνωστό ως νησί των κουνελιών (Rabbit island), απέναντι από την Τρίπολη του Λιβάνου, μεταφέροντας τους πρώτους τουρίστες. Το νησί έκτασης 7.710 τ.μ. απέχει μόνο 30 λεπτά από το λιμάνι της Τρίπολης. Και επειδή είναι προσβάσιμο μόνο για τρεις μήνες το χρόνο, οι ντόπιοι προσπαθούν να το αξιοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή την περίοδο.

«Δεν υπάρχει ρύπανση, ούτε θόρυβος, για την ακρίβεια δεν ακούγεται τίποτα πέρα από τον ήχο των κυμάτων», λέει ο περιβαλλοντολόγος Αζίζ Ζοκ. Τα τελευταία χρόνια η ρύπανση στις παραλίες του Λιβάνου είναι ανεξέλεγκτη. Οι τίτλοι των εφημερίδων το περασμένο καλοκαίρι προειδοποιούσαν τους κατοίκους να μην κολυμπήσουν, μετά από δημοσίευση αρκετών εκθέσεων σχετικά με την επιδείνωση της ποιότητας των παράκτιων υδάτων.

Αυτό κάνει τα καθαρά νερά του νησιού ακόμη πιο θελκτικά για τουρίστες και επίδοξους κολυμβητές. Μάλιστα μερικοί κάτοικοι της Τρίπολης εμφανίζονται ακόμη και με φορητούς υπολογιστές για να δουλέψουν στην παραλία. Αλλά όλοι αυτοί φέρνουν μαζί τους και τη ρύπανση (...) «Καθαρίζουμε τουλάχιστον 400 κιλά σκουπίδια ημερησίως το καλοκαίρι. Επιπλέον όλοι αυτοί οι επισκέπτες διαταράσσουν τη χλωρίδα και την πανίδα του νησιού», σημειώνει ο Zoκ.

Το κόστος αναλαμβάνει ο τουρίστας

Για τους υπεύθυνους του προστατευόμενου φυσικού καταφυγίου στην περιοχή, το οποίο περιλαμβάνει το νησί Rabbit και τα μικρότερα νησιά Sanani και Ramkine, το πρόβλημα είναι να βρεθεί μία ισορροπία μεταξύ του δικαιώματος των επισκεπτών και της προστασίας του περιβάλλοντος. Ένα σχέδιο οικολογικού τουρισμού, χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, επιβαρύνοντας τους επισκέπτες με ένα τέλος εισόδου ύψους δύο δολαρίων (1,80 ευρώ). Με αυτό καλύπτονται εν μέρει τα έξοδα της δασονομίας, της συγκομιδής σκουπιδιών και της συντήρησης των φυτών και των παραλιών. «Αυτό το ποσό είναι απαραίτητο για τη διαφύλαξη της βιωσιμότητας στην περιοχή», κρίνει ο Ζοκ.

Το νησί έχει πάρει το όνομά του από τα κουνέλια που έφεραν ντόπιοι τη δεκαετία του 1920 και εξέθρεψαν εκεί για κυνήγι. Οι τρύπες που έσκαβαν είναι ακόμη ορατές στο νησί. Σήμερα ορισμένα είδη, τα οποία συναντά κανείς μόνο εδώ είναι υπό εξαφάνιση. Οι υποβρύχιες σπηλιές παρέχουν επιπλέον ένα ιδανικό μέρος αναπαραγωγής για τα ψάρια. Παρόλα αυτά οι περιβαλλοντολόγοι ανησυχούν ότι ο διαρκώς αυξανόμενος τουρισμός έχει επηρεάσει ήδη το νησί, κυρίως όμως τις πράσινες χελώνες που έρχονται στην ξηρά για να γεννήσουν τα αυγά τους στην λευκή άμμο.

Επιπλέον για να διασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία του οικοσυστήματος στην περιοχή και να αποφευχθεί ο κίνδυνος να μετατραπεί το μέρος σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο, έχουν εγκαταστήσει κάδους και φράχτες, οι οποίοι στόχο έχουν - πέρα από το να διατηρήσουν το μέρος καθαρό - να ευαισθητοποιήσουν τους τουρίστες σχετικά με τη ζωή του νησιού.

Ολίβια Κούτμπερτ

Επιμέλεια: Χρύσα Βαχτσεβάνου