Μετά τη νίκη Τραμπ: φόβοι, ελπίδες, σενάρια

Μετά την εκλογική νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες βγήκαν στους δρόμους, στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στο Λος Άντζελες και άλλες πόλεις. Η εναλλακτική Tageszeitung του Βερολίνου  σε σχόλιό της με τίτλο «Ελπίδα εκ των κάτω» επισημαίνει ότι οι διαμαρτυρίες δεν στρέφονται αποκλειστικά κατά του Τραμπ, αλλά ευρύτερα κατά του ρατσισμού και των ποικίλων διακρίσεων στην αμερικανική κοινωνία.

«Οι διαμαρτυρίες δείχνουν ότι η χρηστή χρήση του εκλογικού δικαιώματος δεν είναι η μοναδική πολιτική πράξη των Αμερικανών πολιτών. Το αποτέλεσμα της κάλπης δεν τους υποχρεώνει να θάψουν τις ελπίδες τους για μια ανοιχτή και χειραφετημένη κοινωνία. Το αντίθετο. Η θορυβώδης παρέμβαση και η διαμαρτυρία  με αίτημα την ισότητα και την αλληλεγγύη είναι η πολιτική κουλτούρα που συνιστά τη βάση μιας προοδευτικής κοινωνίας. Αυτή η ανταρσία της κοινωνίας των πολιτών είναι ακόμα στα σπάργανα. Είναι όμως ένα κίνημα που έχει μια τετραετία για να ωριμάσει.»

Η συντηρητική Welt από την πλευρά της είναι συνεπαρμένη από την ανατροπή των αμερικανικών εκλογών και διαβλέπει παρόμοιες εξελίξεις και στην Ευρώπη: «Ό,τι συνέβη τώρα στις ΗΠΑ επίκειται και στην Ευρώπη. Οι πολιτικά ανήλικοι εξεγέρθηκαν κατά των ελίτ που τους κηδεμόνευαν, ελίτ που είχαν καλομάθει στη ζεστασιά μιας πομφόλυγας από προνόμια και προκαταλήψεις.»

«Οι ελίτ αυτές καλούσαν κάθε τόσο τη λεγόμενη σιωπηρή πλειοψηφία να σπάσει τη σιωπή της, να ενεργοποιηθεί, να αναμιχθεί στα πράγματα. Και τώρα που η σιωπηρή πλειοψηφία των Αμερικανών έκανε χρήση ενός βασικού της δικαιώματος οι ελίτ πάλι δεν είναι ευχαριστημένες. Αυτό που ζούμε στις ΗΠΑ δεν είναι το κύκνειο άσμα της δημοκρατίας, είναι η αρχή του τέλους μιας μακράς περιόδου αλαζονείας.»

Και τώρα τί θα γίνουμε χωρίς τους Αμερικανούς;

Η Tagesspiegel του Βερολίνου ασχολείται με τις επιπτώσεις της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ  στον εξωτερικό τομέα και ειδικά για την Ευρώπη και τη Γερμανία: «Η εξωτερική πολιτική του Τραμπ θα είναι διαποτισμένη από τον απομονωτισμό περισσότερο από όσο αυτή του προέδρου Ομπάμα. Κατά τη βούληση του νέου προέδρου οι ΗΠΑ πρέπει να ξαναβρούν τον εαυτό τους, την παλιά τους δύναμη, εννοείται και στον στρατιωτικό τομέα, όμως όχι ως ηγέτιδα δύναμη της Δύσης, αλλά για τη δική τους ασφάλεια και για την επιβολή των δικών τους συμφερόντων. (...) Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης οι χώρες της Δύσης και πρωτίστως η Γερμανία είχαν επωφεληθεί από τον μαζικό αφοπλισμό. Τώρα ήρθε η ώρα να επενδύσουν πάλι στην αμυντική πολιτική τα όσα εξοικονόμησαν από την ειρήνη. Κανένας δεν θα μας παίρνει πια από το χέρι. Η Ευρώπη θα υποχρεωθεί να μάθει να περπατάει μόνη της.»

Η εφημερίδα της Κολωνίας Kölner Stadtanzeiger τέλος προχωρά ένα ακόμα βήμα και σκιαγραφεί τον ρόλο της Γερμανίας στο μέλλον ως απότοκο των αλλαγών της πολιτικής στην Ουάσιγκτον: «Από διεθνή σκοπιά σε περιόδους πολιτικής αβεβαιότητας η Γερμανία μοιάζει με νήσο σταθερότητας και η καγκελάριός της σαν εγγυητής της αξιοπιστίας, της σοβαρότητας και των δημοκρατικών αξιών.»

«Τώρα που φαίνεται πως οι ΗΠΑ δεν θα είναι πια η υπολογίσιμη ηγέτιδα δύναμη, η Γερμανία θα έρθει αντιμέτωπη με την προσδοκία να αναλάβει αυτή ενεργότερο ρόλο, εν ανάγκη και χωρίς τη συναίνεση της νέας αμερικανικής κυβέρνησης. Τότε όμως η Άγκελα Μέρκελ θα πρέπει να εξηγήσει στους πολίτες τί σημαίνει στην πράξη μεγαλύτερη ευθύνη. Πιθανόν σημαίνει μεταξύ άλλων περισσότερες εξοπλιστικές δαπάνες και τακτικότερες αποστολές Γερμανών στρατιωτών σε εστίες κρίσης. Με δυο λόγια: καθόλου ελκυστικές προοπτικές ενόψει των εκλογών.»

Σπύρος Μοσκόβου