Μαρόκο: Πράσινες φιλοδοξίες και πραγματικότητα

Θεωρείται πρωτοπόρος στην κλιματική πολιτική. Από το 2020 είναι εταίρος της Γερμανίας για την παραγωγή και προμήθεια πράσινου υδρογόνου. Πρόκειται για το Μαρόκο, στο οποίο το Βερολίνο εναποθέτει πολλές ελπίδες για την απαγκίστρωσή του από τα ορυκτά καύσιμα. Μέχρι το 2030 πάνω από το μισό της ενέργειά του Μαρόκου θα καλύπτεται από τον ήλιο, τον αέρα και το νερό. Στο ορεινό βόρειο τμήμα της χώρας περιστρέφονται οι ανεμογεννήτριες και λάμπουν τα φωτοβολταϊκά κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου, μια από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις στον κόσμο.

Ηγετικές φιλοδοξίες με όχημα το υδρογόνο

Το Μαρόκο έχει φιλόδοξα σχέδια, όπως λέει ο Ραχάλ Λανιαουί. «Έχουμε πάνω από 10 ώρες ηλιοφάνεια την ημέρα, καμιά φορά και 12. Γι αυτό και ο στόχος μας είναι να καλύψουμε μέχρι το 2030 το 52% των αναγκών μας σε ηλεκτρικό, ίσως ακόμη και το 86%, με ανανεώσιμες πηγές. Οι ανανεώσιμες πηγές μας είναι επαρκείς για να καλύψουν τόσο την τοπική όσο και την ζήτηση από το εξωτερικό, ειδικά τη ζήτηση από την Ευρώπη με τις συνδέσεις που έχουμε ήδη, για παράδειγμα, μεταξύ Μαρόκου και Ισπανίας και σύντομα ίσως με την Πορτογαλία και τη Βρετανία». Οι τελευταίες φιλοδοξίες του Μαρόκου φθάνουν μέχρι και στον στόχο να καταλάβει ηγετική θέση στην παγκόσμια αγορά παραγωγής πράσινου υδρογόνου. Αυτό θα βοηθήσει τη Γερμανία, με την οποία υπάρχει και σχετική συμφωνία.

Η γερμανική τράπεζα ανάπτυξης KfW θα υποστηρίξει την κατασκευή μιας πράσινης μονάδας υδρογόνου με το ποσό των 300 εκ. ευρώ. Οι αρμόδιοι είναι πανευτυχείς ιδιαίτερα μετά την επίλυση διπλωματικής κρίσης ανάμεσα στις δύο χώρες. Βέβαια ο Ζεμπάστιαν Φαγκτ, από το Ίδρυμα Φρίντριχ Νάουμαν που πρόσκειται στους Φιλελεύθερους, βλέπει τα σχέδια με το υδρογόνο με σκεπτικισμό γιατί η χώρα πάσχει από ξηρασία και το πρόβλημα επιδεινώνεται εδώ και πολλά χρόνια μεταξύ άλλων και λόγω κλιματικής αλλαγής. Άρα κατά την άποψή του τα φιλόδοξα σχέδια μπορεί να αποβούν επικίνδυνα.

Δίκοπο μαχαίρι

«Ένα από τα συστατικά του υδρογόνου είναι, όπως υποδηλώνει και το όνομα, το νερό» επισημαίνει. «Και το Μαρόκο πρέπει να αποκτήσει αυτό το νερό μέσω αφαλάτωσης θαλασσινού νερού. Για αυτό χρειάζεται επιπλέον ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές. Για μια ξηρή χώρα, όπως το Μαρόκο, αυτό σημαίνει ότι για να παραχθεί μια μονάδα πράσινου υδρογόνου, χρειάζεται μια δυσανάλογη ποσότητα ενέργειας που σημαίνει ότι είναι πολύ περίπλοκο και ακριβό για το Μαρόκο να παράγει αυτό το πράσινο υδρογόνο». Αλλά το Μαρόκο συνεχίζει να επενδύει σε ορυκτά καύσιμα. Το 2018 ξεκίνησε να λειτουργεί ένας νέος σταθμός ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα στη νοτιοδυτική παράκτια πόλη Σάφι και σε εξέλιξη είναι κατασκευαστικές εργασίες με τον κολοσσό πετρελαίου και φυσικού αερίου, τη Νιγηρία, για έναν αγωγό φυσικού αερίου κατά μήκος των ακτών της Δυτικής Αφρικής.

Αυτή είναι η άλλη θολή εικόνα του Μαρόκου ως πρωταθλήτρια του κλίματος που κάνει τη συνεργασία με τη Γερμανία στο υδρογόνο δίκοπο μαχαίρι. Γιατί μόνο το ήμισυ των αναγκών του Μαρόκου σε ενέργεια θα καλυφθεί από ΑΠΕ, το υπόλοιπο από ορυκτά καύσιμα. «Που σημαίνει ότι εάν η Γερμανία θέλει να πάρει ενέργεια από το υδρογόνο για να γίνει ενεργειακά ουδέτερη, θα λείψει στο Μαρόκο και θα καίει όλο και περισσότερο άνθρακα και φυσικό αέριο» λέει ο Σεμπάστιαν Φαγκτ. «Από τη μια περισσότερη πράσινη ενέργεια και από την άλλη περισσότερη κατανάλωση ορυκτών καυσίμων», καταλήγει. 

Ντούνγια Σαντάκι / HR

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου