Η αποτυχία του Ρούμπιο

O Mάρκο Ρούμπιο τα έδωσε όλα. Αλλά δεν ήταν αρκετά. Ο νεαρός γερουσιαστής έχασε την εκλογική αναμέτρηση στην πατρίδα του, τη Φλόριντα. Μια τραγική ήττα όχι μόνο επειδή πρέπει να ξεχάσει τις φιλοδοξίες του για την προεδρική θέση αλλά και επειδή αυτή η αποτυχία θα σημάνει μάλλον το τέλος της πολιτικής του καριέρας - τουλάχιστον για τα επόμενα δυο, τρία χρόνια.

Ο Ρούμπιο παρακολουθούσε πώς ο Ντόναλντ Τραμπ μονοπωλούσε την ειδησεογραφία, προσβάλλοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο γερουσιαστής φαίνεται να σκέφτηκε «έτσι μπορώ και εγώ» και άρχισε τα χτυπήματα εναντίον του Τραμπ που στόχευαν κάτω από τη μέση.
Ήταν λάθος του να πέσει στο επίπεδο του Τραμπ. Σπατάλησε πολύτιμο χρόνο σχολιάζοντας το μέγεθος των χεριών του αντιπάλου του αντί να επενδύσει στις δικές του ικανότητες που είναι εμπειρία στην εξωτερική και αμυντική πολιτική, ιδέες για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει πραγματικά η πολιτική μετανάστευσης. Οι προσβολές του Ρούμπιο εναντίον του Τραμπ έδιναν την εντύπωση πράξεων απόγνωσης. «Έτσι δεν φέρεται ένας μελλοντικός πρόεδρος» σκέφτηκαν οι ψηφοφόροι και δεν του εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους.

Αυτό που δεν είχε ο Ρούμπιο ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Στις ομιλίες του έκανε λόγο για το όραμα της δημιουργίας της «οικονομίας του 21ου αιώνα». Τι εννοεί μ' αυτό, θα αναρωτήθηκαν πολλοί; Συγκριτικά, οι δηλώσεις του Τραμπ, όπως για παράδειγμα η δημιουργία τείχους που θα εμποδίζει παράνομους μετανάστες να εισέλθουν στις ΗΠΑ, είναι σαφείς σε όλους. Ανεξάρτητα από το εάν δεν αποτελούν πραγματικές λύσεις.

Οικονομικές δυσκολίες

Το πρόβλημα του Ρούμπιο ήταν οικονομικό. Οι χρηματοδότες της ρεπουμπλικανικής παράταξης τού έδωσαν πολύ αργά τα μέσα για να στήσει προεκλογικό αγώνα. Το κόμμα στράφηκε στον Ρούμπιο μόνο όταν ο Τζεμπ Μπους εγκατέλειψε τη μάχη.

Στους δημοκρατικούς τα πράγματα κύλησαν πιο ήρεμα με την Κλίντον να παραμένει φαβορί. Όμως ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς δεν θα εγκαταλείψει τόσο εύκολα. Στόχος του δεν είναι η προεδρία, αλλά η υιοθέτηση των θέσεών του από την ανταγωνίστριά του. Ο Σάντερς διεκδικεί για παράδειγμα περισσότερα χρήματα για την εκπαίδευση και τις υποδομές αλλά και ένα ξεκάθαρο «όχι» στις διατλαντικές συμφωνίες TTP και TTIP. Εν μέρει τουλάχιστον, η Κλίντον θα πρέπει να υιοθετήσει τους πολιτικούς στόχους του, διαφορετικά ο Σάντερς και η ομάδα του θα αρνηθούν να την στηρίξουν. Και ο Τραμπ θα έβγαινε πρόεδρος. Θεός φυλάξοι.

Μιόντραγκ Zόριτς