Η «έντιμη παραίτηση» του Αντόνιο Κόστα

Την παραίτησή του υπέβαλε ο Αντόνιο Κόστα, ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, αφ’ ότου η αστυνομία έκανε έφοδο στο σπίτι του στα πλαίσια έρευνας για διαφθορά. Από τη μία στιγμή στην άλλη η Πορτογαλία βρέθηκε εν μέσω μιας πολιτικής κρίσης.

«Ούτε ο λαός ούτε και η αντιπολίτευση έβλεπαν να έρχεται μία τέτοια εξέλιξη», γράφει η Süddeutsche Zeitung. «Ακόμη και περί τίνος ακριβώς πρόκειται παραμένει ασαφές. Γενικά πρόκειται για μεγάλα βιομηχανικά έργα, ύποπτες συμβάσεις και επιδοτήσεις που κατέληξαν σε λάθος χέρια. Όμως είναι άγνωστο ακόμα το ακριβές κατηγορητήριο, όπως και ο ρόλος των εμπλεκόμενων. Μεταξύ των συλληφθέντων, ωστόσο ήταν και ο προσωπάρχη του Κόστα και ένας επιχειρηματίας και στενός φίλος του».

Κατά την S.Z. «ο πρωθυπουργός αντέδρασε σωστά και άμεσα. Σε μια λειτουργική δημοκρατία, ο επικεφαλής της κυβέρνησης οφείλει να παραιτηθεί ακόμη και με την υποψία περί διαφθοράς. Και όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να αποδεχτούν πως παρ’ όλο που ερευνήθηκαν δεκάδες γραφεία και σπίτια, δεν είναι σαφές εάν ο Κόστα έχει οποιαδήποτε εμπλοκή […] και αν ναι, ποια είναι αυτή. Ίσως ο πρωθυπουργός ήταν αμέτοχος ή απλώς ανίδεος».

Η tageszeitung κάνει λόγο για μία «έντιμη παραίτηση», σχολιάζοντας πως ο Κόστα «είναι μία από τις σπάνιες εξαιρέσεις πολιτικών που παραιτούνται αμέσως όταν διατυπωθούν κατηγορίες για διαφθορά εναντίον των ιδίων ή σε βάρος μελών του υπουργικού συμβουλίου τους ή φίλων τους. Ο Κόστα αποχώρησε για να μη θίξει την αξιοπρέπεια του αξιώματός του, παρ’ όλο που υποστηρίζει την αθωότητά του».

Κάνοντας έναν απολογισμό της θητείας του Κόστα, η taz τονίζει ότι «φεύγει ένας πολιτικός άνδρας, η ηγεσία του οποίου ωφέλησε την Πορτογαλία. Ο σοσιαλδημοκράτης κατέστησε τη χώρα και πάλι οικονομικά ανεξάρτητη από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και το Δ.Ν.Τ. και ανέτρεψε πολλά από τα μέτρα λιτότητας».

Η παραίτηση του Κόστα «τον τιμά, ανεξαρτήτως από τα πορίσματα της έρευνας. Επειδή γλιτώνει τη χώρα του από τους μακροχρόνιους, εκκωφαντικούς, πολιτικούς και δικαστικούς διαπληκτισμούς, όπως αυτοί που γίνονται στις Η.Π.Α., την Αυστρία, το Ισραήλ ή την Ισπανία».

HB: Η Ουκρανία ανήκει στην ΕΕ

Σε σύστασή της προς το Συμβούλιο της Ε.Ε. η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τάσσεται υπέρ της έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με το Κίεβο, μόλις η Ουκρανία πληροί τις αναγκαίες προϋποθέσεις.

Η διαδικασία ένταξης μίας χώρας στην Ε.Ε. βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε αντικειμενικά κριτήρια. Ωστόσο αυτό κατά τη Handelsblatt «είναι ανοησία». «Η προοπτική ένταξης είναι ένα γεωπολιτικό μέσο και δη το πλέον αποτελεσματικό στο οπλοστάσιο της Ε.Ε. Και είναι πλέον καιρός να αξιοποιηθεί και πάλι ως τέτοιο».

Η οικονομική επιθεώρηση παραδέχεται πως «υπάρχουν ζητήματα με το κράτος δικαίου στην Ουκρανία. Όμως οι διαβουλεύσεις για τη διεύρυνση δεν πρέπει να αναλωθούν σε ψιλά γράμματα, όπως η καταπολέμηση του ξεπλύματος χρήματος και η στελέχωση του δικαστικού συστήματος διότι διακυβεύεται κάτι πολύ μεγαλύτερο: η σταθερότητα της ηπείρου».

Η HB εκτιμά πως «δίχως να το θέλει, η Ε.Ε. έχει γίνει πλέον μία αυτοκρατορία που βρίσκεται σε σύγκρουση με τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της Ρωσίας. Η ρωσική αυτοκρατορία βασίζεται στην καταστολή, ενώ η ευρωπαϊκή, αντιθέτως, στην απλή και επαναστατική επιθυμία των Ευρωπαίων να ζήσουν με ειρήνη, ελευθερία και ευημερία.

[...] Πράγματι, πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Μπορεί η Ε.Ε. να δεχθεί ένα τόσο μεγάλο γεωργικό κράτος όπως η Ουκρανία; Μπορεί να ενταχθεί στην Ένωση μια χώρα, τα σύνορα της οποίας τελούν υπό αμφισβήτηση; Τέτοια ερωτήματα θα μας απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια. Αυτό που μετράει σήμερα είναι το νεύμα προς τους Ουκρανούς - 'ανήκετε σε εμάς'. Αλλά και το μήνυμα προς τον Πούτιν ότι η Ε.Ε. δεν πρόκειται να εγκαταλείψει κανέναν στην Ευρώπη που θέλει να ξεφύγει από τη ζώνη επιρροής του Κρεμλίνου».

Από την πλευρά της, η Frankfurter Allgemeine Zeitung θεωρεί πως πράγματι «οι ενδείξεις αλληλεγγύης έχουν την αξία τους», ωστόσο «με τους συμβολισμούς δεν επιτυγχάνεται τίποτα στον δρόμο προς την Ε.Ε.» Η εφημερίδα της Φρανκφούρτης εκτιμά πως, εάν δεν πληρούνται τα αντικειμενικά κριτήρια για τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, της διοίκησης και της δικαιοσύνης, «η διεύρυνση θα είχε μοιραίες πολιτικές επιπτώσεις - για τα κράτη που θα ενταχθούν και πολύ περισσότερο για την ίδια την Ένωση».