Ζήτω τα μακαρόν!

Το όνομα του  Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν μπορεί για κάποιους να παραπέμπει και στα νόστιμα γλυκά μακαρόν. Πρόκειται για τα μικρά, πολύχρωμα, τραγανά σαντουιτσάκια με κρεμώδη μαρέγκα αμυγδάλου. Ωστόσο ουδεμία σχέση έχουν. Οι λεγόμενοι boomers, δηλαδή οι άνω των 60 σήμερα, συχνά όταν σκέφτονται επιδόρπιο το μυαλό τους πάει σε κάτι απλό, όπως είναι η κομπόστα, το ρυζόγαλο, το φρουί ζελέ ή η κρέμα σοκολάτα.

Οι καιροί βέβαια έχουν παρέλθει και οι επιλογές είναι τεράστιες. Κανείς μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε κέικ, κρέμες, κρέπες, παγωτό, μιλκ σέικ, βάφλες. Παλιά στη Γερμανία για επιδόρπιο έτρωγαν ό,τι περίσσευε, και κυρίως ό,τι είχε σχέση με το ψωμί. Αλλά και στην Ελλάδα οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται το ψωμί με τη ζάχαρη. Ένα φτωχό, αλλά χορταστικό επιδόρπιο.

Τα τελευταία χρόνια, το γλυκό γίνεται όλο και πιο δημοφιλές στη Γερμανία, και κυρίως αυτό των πολυτελών ζαχαροπλαστείων. Κάποια είναι πραγματικά μικρά έργα τέχνης. Όπως λέει ο καθηγητής της γαστροσοφίας (εκλεπτυσμένη γαστριμαργία ως κοινωνικό φαινόμενο) και  συγγραφέας από το Μόναχο  Πέτερ Πέτερ: «Το επιδόρπιο έχει γίνει πιο κομψό, πιο μεσογειακό». Η πανακότα, το τιραμισού, η κρεμ μπρυλέ, η μους σοκολάτας, το εκλέρ αλλά και τα μακαρόν» έχουν κατακτήσει μια σταθερή θέση.

Και τα παλιομοδίτικα έχουν τη θέση τους…

Τα πιο παλιομοδίτικα γλυκά είναι επίσης δημοφιλή στις γερμανόφωνες χώρες. Όπως για παράδειγμα τα γνωστά άπφελ-στρούντελ με παγωτό και σάλτσα από ζεστά βατόμουρα. Οι δημιουργίες των ειδικών για τα επιδόρπια έχουν αλλάξει και παίζουν με την υφή, όπως με το κρύο, το ζεστό, το σκληρό, το μαλακό. «Τα ακριβά επιδόρπια αποτελούνται από φρούτα, συνήθως μαλακά φρούτα, λίγη ζύμη, κρέμα και σερβίρονται συχνά με παγωτό».

Ξεχωριστή θέση κατέχουν τα μικρά μακαρόν σε μέγεθος ενός κέρματος. Τα μακαρόν αντιπροσωπεύουν την παριζιάνικη κομψότητα. Έγιναν διάσημα πριν από 20 χρόνια, όταν η Αμερικανίδα σκηνοθέτις Σοφία Κόπολα παρουσίασε τη Μαρία Αντουανέτα να γεύεται τη στρογγυλή σπεσιαλιτέ σε έντονα χρώματα. Λέγεται όμως ότι η Αικατερίνη των Μεδίκων ήταν η βασίλισσα που έφερε τα γλυκά με τη μαρέγκα φτιαγμένα από αλεύρι αμυγδάλου από την Ιταλία στη Γαλλία, ήδη από τον 16ο αιώνα.

Στη σημερινή τους μορφή, που μοιάζουν λίγο με διώροφα μπιφτεκάκια, επινοήθηκαν το 1930 από τον Πιερ Ντεσφοντλέν, ξάδελφο της οικογένειας Ladurée. Η επωνυμία Ladurée είναι διάσημη ακόμα και σήμερα. Ως ανανεωτής των μακαρόν θεωρείται ο ζαχαροπλάστης Πιερ Ερμέ, ο οποίος από το τέλος της δεκαετίας του '90 έφερε νέες συνταγές και γεύσεις στην αγορά του Παρισιού. Γεύσεις πολύχρωμες και αρωματικές. Στην Ελβετία τα λένε επίσης μακαρόν και τα βρίσκει κανείς στο διάσημο ζαχαροπλαστείο Sprüngli στη Ζυρίχη.

Για χάρη μιας χορεύτριας

Τέλος, ξεχωριστή θέση στα ευρωπαϊκά επιδόρπια κατέχει και η πάβλοβα, μια πάστα φτιαγμένη από μαρέγκα και φρούτα. Θεωρείται ένα πουπουλένιο επιδόρπιο. Πήρε το όνομά του από τη Ρωσίδα μπαλαρίνα Άννα Πάβλοβα (1881-1931). Έκανε περιοδεία τη δεκαετία του 1920 κατά την περίοδο των Χριστουγέννων στις ζεστές λόγω καλοκαιριού Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία. Ένας σεφ δημιούργησε το λευκό γλυκό προς τιμήν της. Η κρέμα λέγεται ότι έπρεπε να θυμίζει στην Πάβλοβα το χιόνι στην πατρίδα της. Αν το αφράτο γλυκό με σαντιγί πρωτοεμφανίστηκε στην Αυστραλία ή τη Νέα Ζηλανδία είναι ασαφές. Τα τελευταία χρόνια η πάβλοβα έγινε πιο διάσημη στην Ευρώπη. Μια εξειδικευμένη αλυσίδα από την Εσθονία άνοιξε το καλοκαίρι στην περίφημη λεωφόρο Κούρφιρστενταμ στο Βερολίνο ένα καφέ πάβλοβα.

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου