Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εναντίον Facebook

Μήπως γνωρίζετε που αποθηκεύονται τα δεδομένα από το Facebook, το Twitter ή την Google; Μια ανόητη ερώτηση αν αναλογιστεί κανείς την τεχνολογική δομή του διαδικτύου. Τα παγκόσμια τεχνολογικά στάνταρτ και οι ευρυζωνικές συνδέσεις καθιστούν αδιάφορο αν τα δεδομένα ενός χρήστη από τη Γερμανία αποθηκεύονται στην Γερμανία, τις ΗΠΑ, την Ιρλανδία ή την Σκανδιναβία. Σε κλάσμα δευτερολέπτου τα δεδομένα διανύουν πλέον δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα.

Ο διαδικτυακός αυτός κόσμος που εντυπωσιάζει τους περισσότερους από εμάς, κάνει ωστόσο όσους δραστηριοποιούνται υπέρ της προστασίας των δεδομένων να προειδοποιούν ότι κάνει εύκολη την παράκαμψη των ισχυόντων κανόνων. Από τη στιγμή που το καθοριστικό είναι που αποθηκεύονται τα δεδομένα, οι κολοσσοί κοινωνικής δικτύωσης, όπως η Facebook, η Google και η Twitter επιλέγουν τον ευκολότερο δρόμο και αποθηκεύουν τα δεδομένα στις ΗΠΑ, όπου ισχύουν πιο χαλαροί κανόνες προστασίας προσωπικών δεδομένων από ότι στην Ευρώπη. Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε ότι, στα δεδομένα αυτά έχουν πρόσβαση και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

“Safe Harbour“: Πόσο ασφαλές είναι τελικά το λιμάνι;

Μέχρι σήμερα οι ευρωπαίοι πολιτικοί και υπηρεσίες της ΕΕ μάλλον αδιαφόρησαν για την καλύτερη προστασία των δεδομένων, κάνοντας σαν οι κανόνες προστασίας προσωπικών δεδομένων να είναι ήταν πάνω κάτω οι ίδιοι σε ΕΕ και ΗΠΑ. “Safe Harbour“, «Ασφαλές Λιμάνι» ονομάζεται η συμφωνία μεταξύ Αμερικής και ΕΕ που υπογράφηκε πριν από 15 χρόνια και κάνει υπερβολικά εύκολη τη ζωή των εταιριών διαδικτύου.

Ίσως όμως η συμφωνία αυτή να πάψει να ισχύει. Ο γενικός εισαγγελέας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) στο Λουξεμβούργο Ιβ Μπο δημοσίευσε ήδη πριν από δύο εβδομάδες εισήγηση, στην οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στις ΗΠΑ δεν προστατεύονται επαρκώς τα προσωπικά δεδομένα ευρωπαίων πολιτών. Παράλληλα ασκεί κριτική στην πρόσβαση των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών στα προσωπικά δεδομένα. Η εισήγηση μπορεί να μην είναι δεσμευτική για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Τις περισσότερες φορές όμως η εισήγηση γίνεται αποδεκτή από τους δικαστές.

Πώς θα μπορούσε να αντιδράσει το Facebook, για παράδειγμα; Θα μπορούσε να ζητήσει από τους χρήστες να χρησιμοποιούν μόνο την αμερικανική ιστοσελίδα ή να τους προτείνει να συμφωνήσουν σε αποθήκευση των δεδομένων τους στις ΗΠΑ. Όποιος δεν συμφωνήσει, δεν θα έχει πια πρόσβαση στο λογαριασμό του. Αν αναλογιστούμε ότι όποτε το Facebook για τεχνικούς λόγους «χάνεται» από τις οθόνες των κινητών προκαλείται πανικός σε πολλούς χρήστες, τότε μάλλον ο θυμός της διαδικτυακής κοινότητας θα στραφεί εν τέλει κατά των Βρυξελλών παρά κατά του Facebook που δεν διασφαλίζει τα δεδομένα των χρηστών.

Γεργκ Μπροόυνσμαν / Στέφανος Γεωργακόπουλος