Γαλλία: Για άλλη μια φορά το κακό απεφεύχθη

Είναι σίγουρα μια ιδιότυπη νίκη αυτή που σημείωσαν χθες τα αστικά κόμματα στη Γαλλία. Ακόμη κι αν η παλιά συνταγή να συνασπισθούν οι Σοσιαλιστές με τους Συντηρητικούς βοήθησε τελικά στο να ανακοπεί η πορεία του Εθνικού Μετώπου, σήμερα οι τόνοι κρατούνται χαμηλά. Στα δύο προπύργια του Εθνικό Μετώπου στον γαλλικό βορά και νότο οι συντηρητικοί υποψήφιοι κατάφεραν τελικά να επικρατήσουν, σταματώντας τη Μαρίν και την Μαριόν Μαρεσάν Λεπέν από δύο βέβαιες, μέχρι πρότινος, νίκες. Δικαίως οι νικητές στις περιφέρειες αυτές αντέδρασαν με μετριοπάθεια και προσοχή.

Τα αστικά κόμματα δεν έχουν πολιτικό σχεδιασμό

Παρά την ήττα τους, και στον δεύτερο γύρο των γαλλικών περιφερειακών εκλογών οι δύο δημοφιλείς υποψήφιες του Γαλλικού Μετώπου κατάφεραν να αποσπάσουν ποσοστά άνω του 40%. Η ιδιαιτερότητα του γαλλικού εκλογικού συστήματος, σύμφωνα με το οποίο αντίστοιχοι συνασπισμοί μπορούν να σχηματιστούν κατά τον τελικό γύρο της εκλογικής διαδικασίας, ήταν αυτή που τελικά ανέτρεψε τον θρίαμβο του Εθνικού Μετώπου. Ωστόσο αυτή η τακτική από μόνη της δεν αποτελεί πολιτικό σχεδιασμό. Από το 2002, όταν στον τελικό γύρο των προεδρικών εκλογών, βρέθηκαν αντιμέτωποι ο Ζαν Μαρί Λεπέν με τον Ζαν Σιράκ, η κόρη Λεπέν δαιμονοποίησε το παλιό κόμμα του πατέρα της. Έκτοτε το Εθνικό Μέτωπο έχει σταθερά ανοδική πορεία. Μετά από τη χθεσινή εκλογική αναμέτρηση είναι ξεκάθαρο ότι η Γαλλία εισέρχεται σε μια νέα φάση τρικομματισμού. Τόσο οι Σοσιαλιστές όσο και οι Συντηρητικοί κάνουν σαν να βλέπουν για πρώτη φορά το φαινόμενο Λε Πεν. Ωστόσο το Εθνικό Μέτωπο δεν είναι κάτι νέο, ούτε εφήμερο.

Πολιτική δυσθυμία και αποξένωση

Η επιτυχία του Εθνικού Μετώπου βασίζεται στον αχαλίνωτο λαϊκισμό. Απευθύνεται με μαεστρία στο συναίσθημα του απλού λαού της γαλλικής επαρχίας, ο οποίος νιώθει αποκομμένος από την πολιτική ελίτ των Παρισίων, η οποία δεν εισακούει τα αιτήματά του. Και ως προς αυτό έχει δίκιο. Πολλώ δε μάλλον όταν τα αστικά κόμματα της Γαλλίας προσελκύουν στους κόλπους τους κυρίως αποφοίτους των καλύτερων γαλλικών σχολείων που βλέπουν τον λαό αφ´ υψηλού. Στο μεταξύ ο δυσλειτουργικός γαλλικός συγκεντρωτισμός επιτείνει ακόμη περισσότερο την απόσταση που χωρίζει τους κυβερνώντες από τους κυβερνώμενους. Σε αυτό ακριβώς πατάει το Εθνικό Μέτωπο. Η επιτυχία δεν οφείλεται μόνο στα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, αλλά και στο κοινό συναίσθημα των Γάλλων, των οποίων η φωνή δεν ακούγεται. Επιπλέον το ακροδεξιό κόμμα βλέπει προς την κατεύθυνση των χαμένων του γαλλικού οικονομικού αλλά και πολιτιστικού εκσυγχρονισμού, ένα φαινόμενο που παρατηρείται άλλωστε και αλλού ανά την Ευρώπη. Κι επειδή η Γαλλιά είναι μια χώρα βαθιά διαιρεμένη κοινωνικά, είναι πολλοί εκείνοι που ταυτίζονται με το μότο «η Γαλλία στους Γάλλους».

Ο αγώνας κατά του Εθνικού Μετώπου είναι αναπόφευκτος

Eίναι πλέον καιρός τα αστικά κόμματα να βγουν από τον γυάλινο κόσμο των Παρισίων και να ακούσουν επιτέλους τους αγανακτισμένους πολίτες και των μικρών γαλλικών πόλεων. Παράλληλα οφείλουν να τραβήξουν τις δικές τους γραμμές στην ιδεολογική αντιπαράθεση με το Εθνικό Μέτωπο. Το χειρότερο θα ήταν ο Νικολά Σαρκοζί, επόμενος υπόψήφιος για την προεδρία, να αντιμετωπίζει την ακροδεξιά επιτείνοντας τον δεξιό πολιτικό του λόγο. Μέχρι στιγμής αυτή η στρατηγική δεν φαίνεται να αποδίδει. Γιατί άλλωστε οι ψηφοφόροι να προτιμήσουν το «αντίγραφο», όταν μπορούν να επιλέξουν το «πρωτότυπο»; Αντ´ αυτού τόσο οι Συντηρητικοί όσο και οι Σοσιαλιστές θα πρέπει να επιτεθούν στην αντιευρωπαϊκή, εθνικιστική ιδεολογία που πρεσβεύει το Εθνικό Μέτωπο. Στις περιφερειακές εκλογές της Κυριακής η Γαλλία κατάφερε να κερδίσει χρόνο. Το Μέγαρο των Ηλυσίων φαίνεται να απομακρύνεται από τα όνειρα της Λε Πεν. Ωστόσο η βάση του κόμματος παραμένει ισχυρή. Κι αυτό παραμένει τουλάχιστον ένας ισχυρός λόγος προκειμένου ο πολιτικός κόσμος της Γαλλίας να αναλάβει δράση.

Mπάρμπαρα Βέζελ