Βόμβες, δυστυχία και αδιέξοδο στη Γάζα

«Καταδικάζω απερίφραστα τη μεγαλύτερη παραβίαση του διεθνούς δικαίου από τις ισραηλινές δυνάμεις», δήλωνε χθες το βράδυ ο Πιερ Κρέενμπι, εκπρόσωπος του ΟΗΕ για τους παλαιστίνιους πρόσφυγες. Μια μέρα πριν οι Ισραηλινοί δεν είχαν διστάσει να χτυπήσουν ένα σχολείο των ΗΕ στο οποίο 3.300 άνθρωποι είχαν βρει καταφύγιο. «Παιδιά που κοιμόντουσαν στην αγκαλιά των γονιών τους. Άνθρωποι που τους είχαν ζητήσει οι Ισραηλινοί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους» λέει και πάλι ο Πιέρ Κρέενμπι.

Κατά την άποψη του Ριάντ Ότμαν, ο οποίος διευθύνει το γραφείο της ανθρωπιστικής οργάνωσης Medico, στη Ραμάλα δεν υπάρχει πλέον ασφαλές καταφύγιο: «Δεν μπορώ να φανταστώ έναν τόπο στον οποίο δεν θα μπορούσε να επιτεθεί το Ισραήλ, με εξαίρεση τα κεντρικά των ΗΕ και το ξενοδοχείο στη παραλία, όπου είναι σαφές ότι μένουν πολλοί ξένοι».

Η ζωή ενός Παλαιστίνιου δεν αξίζει τίποτα. Αυτή η εικόνα αναπαράγεται από πολλά ΜΜΕ.

«Είναι αυτό που λένε οι εταίροι μας από την Παλαιστίνη ότι το αραβικό αίμα είναι πολύ φθηνό» σχολιάζει ο Ριάντ Ότμαν.

Μπορεί βέβαια οι εικόνες από τις επιθέσεις των Ισραηλινών να είναι πολύ σκληρές και να επικρίνονται στην κοινή γνώμη, ωστόσο όσο οι ευρωπαίοι πολιτικοί δεν αναγκάζουν το Ισραήλ να λογοδοτήσει για τις πράξεις του και δεν του ασκούν πιέσεις, θα συνεχίσει να ακολουθεί την ίδια πολιτική.

Δεν μπορούν να φύγουν από πουθενά

Η κατάσταση στη Γάζα είναι τραγική. Τα νοσοκομεία είναι γεμάτα, οι ανάγκες τεράστιες. Αυτό σημαίνει, όπως λέει ο Ριάντ Ότμαν, ότι οι γιατροί αναγκάζονται να διώχνουν ακόμα και ανθρώπους που πρέπει να χειρουργηθούν. Οι υποδομές στην περιοχή ήταν ούτως ή άλλως προβληματικές, τώρα όμως έχουν γίνει και επικίνδυνες.

«Από τη στιγμή που το μοναδικό εργοστάσιο ηλεκτρισμού στη Γάζα βομβαρδίστηκε, στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχής δεν υπάρχει ηλεκτρικό. Στο κέντρο έχει ρεύμα μόνο για δυο ώρες την ημέρα».

Αυτό επηρεάζει κυρίως τη λειτουργία των νοσοκομείων, των γεννητριών αλλά και των αντλιών που καθαρίζουν το νερό. Ο κίνδυνος να ξεσπάσουν μολυσματικές ασθένειες αυξάνεται.

Κι ενώ σε άλλους πολέμους οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν διέξοδο καταφεύγοντας σε γειτονικές χώρες, στη Γάζα είναι παγιδευμένοι, δεν μπορούν να φύγουν από πουθενά. Το ίδιο ισχύει και για το προσωπικό των ανθρωπιστικών οργανώσεων, το οποίο προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο των συνανθρώπων του.

«Προσπαθούν να προστατευθούν επιχειρώντας κάτω από αυτές τις συνθήκες να οργανώσουν μια καθημερινότητα, να οργανώσουν έναν τρόπο εργασίας. Κι αυτό για να μην τρελαθούν» επισημαίνει ο Ριάντ Ότμαν.

Marcus Lütticke / Μαρία Ρηγούτσου