Tα Βαλκάνια στη διακλάδωση του Turk Stream

«Μια διακλάδωση του Turk Stream περνά από τη Βουλγαρία και συνεχίζει για Σερβία, Ουγγαρία και Βοσνία. Ενδιαφέρον έχουν εκδηλώσει Αθήνα και Σκόπια», σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung με τίτλο «Τα Βαλκάνια στη διακλάδωση του Turk Stream». Η FAZ παρατηρεί ότι «με μια πρώτη ματιά η σύνδεση στον νέο αγωγό μοιάζει συμφέρουσα. Όμως έτσι Μόσχα και Άγκυρα αποκτούν πρόσβαση σε κομμάτι της ενεργειακής ασφάλειας των εύθραυστων κρατών της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το γεγονός αυτό θα έπρεπε να ανησυχήσει την ΕΕ, η οποία έχει χάσει σημαντικό μέρος της επιρροής της στην περιοχή μετά το όχι του γάλλου προέδρου Μακρόν στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία. Σε περίπτωση που Βρυξέλλες, Βερολίνο και Παρίσι δεν παίξουν ένα πιο ενεργό ρόλο στην νότια Ευρώπη θα παραγκωνιστούν από άλλες δυνάμεις».

Ρίσκο για την ΕΕ ο ενεργειακός άξονας Μόσχας-Άγκυρας

«Πολιτικοί επιστήμονες μιλούν για "ενεργειακό άξονα Μόσχας-Άγκυρας", η οποία εγκυμονεί κινδύνους για την Ευρώπη, γράφει η Die Welt με τίτλο "Ο ενεργειακός άξονας Μόσχας-Άγκυρας: Ένα ρίσκο για την ΕΕ". Αρχικά στα σχέδια των Ευρωπαίων ήταν η Τουρκία, στο πλαίσιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, να εξελιχθεί σε έναν αξιόπιστο εταίρο σε ζητήματα ενεργειακής ασφάλειας. Όμως με την νέα ενεργειακή τους συμμαχία, Μόσχα και Άγκυρα είναι πλέον σε θέση να ασκήσουν πιέσεις στην ΕΕ. Για να πετύχει αυτό το στόχο ο πρόεδρος Ερντογάν είναι έτοιμος να ενισχύσει ακόμα και την εξάρτηση της χώρας του από τη Ρωσία, μιας και η Τουρκία δεν διαθέτει δικό της φυσικό αέριο και αναγκάζεται να το εισάγει. Σε αναζήτηση εταίρων εκτός της ΕΕ ο τούρκος πρόεδρος έπεσε στις ανοιχτές αγκάλες του Βλαντίμιρ Πούτιν. Με τον Turk Stream η Τουρκία αποδέχεται έναν ισχυρότερο ρόλο της Ρωσίας στον εφοδιασμό της με ενέργεια, από τη στιγμή που ο νέος αγωγός θα καλύπτει το 35% των τουρκικών αναγκών σε φυσικό αέριο».

Ο πόλεμος των λέξεων στη Μέση Ανατολή

«Το ενδεχόμενο πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν δεν εξαρτάται μόνο από τη δύναμη πυρός των δύο πλευρών αλλά πρωτίστως από τις λέξεις που επιλέγουν», σχολιάζει η Handelsblatt με τίτλο "Ο πόλεμος των λέξεων": «Με τη σκληρή ρητορική τους τόσο ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ όσο και η ιρανική ηγεσία έχουν καλλιεργήσει προσδοκίες. Ακόμα κι αν καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές δεν επιθυμεί πόλεμο ωστόσο τον προκαλεί. Όποιος λέει ότι "θα κόψει τα πόδια" των Αμερικανών γνωρίζει ότι δεν θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες με μερικές πυραυλικές επιθέσεις. Κι ας ξέρει πολύ καλά η Τεχεράνη ότι δεν είναι σε θέση να νικήσει τον αμερικανικό και ισραηλινό στρατό. Σε παρόμοια, δεινή θέση βρίσκεται και ο πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος φυσικά και δεν επιθυμεί πόλεμο. Σε περίπτωση όμως που ιρανικοί πύραυλοι ή συμμαχικές παραστρατιωτικές οργανώσεις αρχίσουν να σκοτώνουν Αμερικανούς στον Περσικό Κόλπο και μάλιστα λίγους μήνες πριν τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές ο Ντόναλντ Τραμπ θα αναγκαστεί να επιδείξει αποφασιστικότητα και θα απαντήσει με πόλεμο».

Υπαρκτός ο κίνδυνος ενός πολέμου

Σε άρθρο με τίτλο «Στην κόκκινη γραμμή» η Süddeutsche Zeitung παρατηρεί: «Χρειάζεται μπόλικη αισιοδοξία για να φανταστεί κανείς πως υπό τις παρούσες συνθήκες, θα μπορούσαμε να φθάσουμε σε μια νέα συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν, όπως την πρότεινε ο αμερικανός πρόεδρος. Ο ιρανός ηγέτης Αλί Χαμενεΐ ούτως ή άλλως αποκλείει απευθείας διαπραγματεύσεις όσο δεν είναι σαφές εάν ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ θα ονομάζεται Τραμπ ή κάπως αλλιώς. Αυτό σημαίνει πως ο κίνδυνος μιας ένοπλης αντιπαράθεσης στην Μέση Ανατολή παραμένει. ΕΕ, Ρωσία, Κίνα και οι χώρες του Περσικού Κόλπου οφείλουν να κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να αποτρέψουν ένα πόλεμο».

Στέφανος Γεωργακόπουλος