Τρίτη «σιωπηρή» Ιντιφάντα;

Στην αραβοϊσραηλινή διένεξη γίνεται από καιρό τώρα λόγος για την τρίτη Ιντιφάντα, αλλά με άλλα χαρακτηριστικά. Πρόκειται για μια περισσότερο σιωπηρή Ιντιφάντα μεμονωμένων δραστών που με μαχαίρια και κατσαβίδια στο χέρι τρυπούν τα κορμιά Ισραηλινών περαστικών ή Ισραηλινών στρατιωτών. Μέχρι και πέντε επιθέσεις σημειώνονται σε καθημερινή βάση.

«Εξολόθρευση του δράστη επί τόπου»

Στην Ιερουσαλήμ επικρατεί ατμόσφαιρα που θυμίζει άλλες εποχές. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός με τους υπουργούς Άμυνας και Εσωτερικής Ασφάλειας και τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων ενημερώνει τους δημοσιογράφους για τις επόμενες κινήσεις της χώρας του και προαναγγέλλει εισβολή του ισραηλινού στρατού σε παλαιστινιακές πόλεις για να ματαιώσει σχέδια τρομοκρατών ενώ σε μια προσπάθεια εκφοβισμού προαναγγείλε και κατεδάφιση σπιτιών, όπου διαμένουν οικογένειες δραστών. Αυτό όμως δεν φαίνεται να είναι αρκετό για ορισμένους δημοσιογράφους που ρωτούν με επιμονή, εάν επίκειται και νέα εισβολή στη Δυτική Όχθη, όπως με την επιχείρηση «Τείχος Προστασίας» κατά τη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα. «Γιατί ξεκινήσαμε τότε την επιχείρηση ‘Τείχος Προστασίας'; Γιατί στις παλαιστινιακές πόλεις υπήρχαν οργανωμένες ομάδες» απαντά ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου. «Τέτοια δίκτυα δεν υπάρχουν σήμερα, σήμερα η τρομοκρατία έχει άλλο χαρακτήρα».

Το διαφορετικό χαρακτήρα των επιθέσεων με μαχαίρια επιβεβαιώνει και ο υπουργός Άμυνας Μοσέ Γιαλόν. «Η χρήση μαχαιριών και κοκτέιλ μολότοφ γίνεται γιατί οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να ενεργοποιήσουν τις τρομοκρατικές τους βάσεις, όπως έκαναν πριν από δέκα χρόνια. Εάν θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε το στρατό θα μπορούσαμε να το κάνουμε, αλλά πρέπει να εξολοθρεύσουμε τον δράστη στον τόπο του εγκλήματος».

«Να πάρουν την τύχη στα χέρια τους»

Στην προβληματική της αραβοϊσραηλινής διένεξης ερωτήσεις για τα κίνητρα των Παλαιστίνιων δεν γίνονται, γιατί η απάντηση είναι η ίδια, το μίσος εναντίον των Εβραίων. Στο Πανεπιστήμιο Bir Zeit που βρίσκεται στα κατεχόμενα, ο Παλαιστίνιος ανθρωπολόγος Αλά Αλαζέ προσπαθεί να εντοπίσει τους λόγους που νεαροί Παλαιστίνιοι παίρνουν όπλα στο χέρι με κίνδυνο τη ζωή τους. Θεωρεί καταρχήν ότι δεν θέλουν να περιμένουν την πολιτική τους ηγεσία ή τη διεθνή κοινότητα να αλλάξει την κατάσταση και αποφασίζουν να κινήσουν μόνοι τους τα νήματα, μια πολύ διαδεδομένη στάση κυρίως σε νέους Παλαιστίνιους.

Επίσης πιστεύει ότι η ισραηλινή πολιτική ουδόλως ενδιαφέρεται να εντρυφήσει στους λόγους και τις αφορμές έξαρσης της νέας βίας. «Είναι ο πιο απλός δρόμος όταν μιλούν για τους Παλαιστίνιους ως μια ομάδα τρελών, φονταμενταλιστών. Μπορούν έτσι να ισχυρίζονται ότι βρίσκονται στην ίδια θέση με τη φιλελεύθερη Δύση που αμύνεται εναντίον του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, αλλά ο καθένας ξέρει ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα καταπίεσης και όχι για αξίες ή για θρησκευτικό συναίσθημα».

Κρίστιαν Βάγκνερ/Ειρήνη Αναστασοπούλου