Τι λένε οι γυναίκες των Ρώσων που λιποτάκτησαν;

Στις 21 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η μερική επιστράτευση στη Ρωσία και ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε ότι θα ολοκληρωθεί σύντομα. Ωστόσο δεν ανέφερε κάποια ακριβή ημερομηνία. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 300.000 πολίτες θα πρέπει να κληθούν στο ρωσικό στρατό και από αυτούς 222.000 έχουν ήδη κληθεί, σύμφωνα με τον Ρώσο Πρόεδρο.

Πολλοί άνδρες δεν θέλουν να πάνε στον πόλεμο και έχουν εγκαταλείψει τη Ρωσία. Πώς νιώθουν οι γυναίκες τους που έμειναν πίσω; Δυο γυναίκες διηγούνται την ιστορία τους στην DW. Τα ονόματά τους αλλάχθηκαν για λόγους ασφαλείας.

Ντάρια, 25 ετών: «Εδώ έχεις την αίσθηση ότι όλα έχουν παραδοθεί στις φλόγες»

Η Ντάρια, κειμενογράφος από το Τσελιάμπινσκ στα νοτιοανατολικά Ουράλια, δεν ενδιαφερόταν καθόλου για την πολιτική μέχρι σήμερα. Όταν όμως ξεκίνησε η μερική επιστράτευση, η Ντάρια φοβήθηκε για τον σύζυγό της Αλεξέι και η οπτική της άλλαξε. Σπούδαζε νομικά και μαζί αποφάσισαν ότι εκείνος θα έφευγε από τη χώρα.

Ο Αλεξέι πήγε στο Καζακστάν γιατί μπορεί να μείνει εκεί χωρίς διαβατήριο, το οποίο δεν έχει. Πριν από την αναχώρησή του, η Ντάρια δεν κοιμόταν τις νύχτες. Έκανε όλες τις προετοιμασίες, φρόντισε για τα χαρτιά,  βρήκε διαμέρισμα  στο σύζυγό της καθώς και το δρόμο από τον οποίο έπρεπε να διαφύγει. Ο Αλεξέι ακολούθησε το σχέδιο της γυναίκας του και πέρασε τα σύνορα χωρίς κανένα πρόβλημα. Τώρα νοικιάζει ένα διαμέρισμα στην πρωτεύουσα του Καζακστάν, την Αστάνα, και εργάζεται εκεί ως φωτογράφος. «Όσον αφορά τη δουλειά, τις επαφές και τις προοπτικές, τα πράγματα πάνε ακόμα καλύτερα εκεί από ό,τι στο Τσελιάμπινσκ», λέει η Ντάρια.

Η Ντάρια εν τω μεταξύ έκανε αίτηση για διαβατήριο και θέλει να πάει σύντομα στον σύζυγό της γιατί φοβάται ότι οι ρωσικές αρχές θα μπορούσαν να κλείσουν τα σύνορα λόγω της επιβολής του στρατιωτικού νόμου στο Ντονμπάς. Τώρα ανησυχεί μόνο για τους γονείς της που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. "Στο Καζακστάν", λέει, "για όλα τα προβλήματα βρίσκονται λύσεις. Εδώ έχεις την αίσθηση ότι όλα έχουν παραδοθεί στις φλόγες."

Γιελένα, 41 ετών: «Οι γυναίκες δεν μπορούν να σταματήσουν τον πόλεμο»

Η Γιελένα είναι ψυχολόγος και ζει στο Αρχάγγελσκ της βόρειας Ρωσίας. Όταν ξεκίνησε η επιστράτευση, εκείνη και ο σύζυγός της αποφάσισαν ότι αυτός μαζί με το γιο τους θα έφευγαν στην Αρμενία. Ο γιος τους σπουδάζει σε πανεπιστήμιο. Η εταιρεία, για την οποία ο σύζυγος της Γιελένας εργάζεται εξ αποστάσεως, μετακόμισε στο Εριβάν, την πρωτεύουσα της Αρμενίας όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Πατέρας και γιος έφυγαν στις 24 Σεπτεμβρίου από τα σύνορα με τη Γεωργία όσο πιο γρήγορα μπορούσαν γιατί φοβόντουσαν ότι μπορεί να κλείσουν.

Ο σύζυγος και ο γιος κατάφεραν τελικά να περάσουν τα σύνορα μέσα σε μόλις μια μέρα. Ένα πραγματικό κατόρθωμα. Τώρα έχουν εγκατασταθεί στο Εριβάν και προσπαθούν να συνηθίσουν την αρμένικη κουζίνα. Υπάρχουν ακόμα δυσκολίες με τη μεταφορά χρημάτων και δεν ξέρει ακόμα πώς ο γιος της θα συνεχίσει τις σπουδές του στο ρωσικό πανεπιστήμιο. Παρά τον χωρισμό της από τους δικούς της η Γιελένα αισθάνεται καλά.

Στα τέλη Οκτωβρίου θέλει να τους επισκεφθεί και να τους φέρει ζεστά ρούχα. Ωστόσο, δεν θέλει ακόμη να μετακομίσει στο Εριβάν. Θέλει να συνεχίσει την κοινωνική δράση της στο  Αρχάγγελσκ όσο το δυνατόν περισσότερο. Πιστεύει ότι οι γυναίκες στη Ρωσία κινδυνεύουν τώρα λιγότερο από τους άνδρες ωστόσο τονίζει πως «Μπορούμε να πάρουμε τη θέση των ανδρών και να λάβουμε αποφάσεις που μπορούν να αλλάξουν την πολιτική της χώρας, αλλά οι γυναίκες δεν μπορούν να σταματήσουν τον πόλεμο».

Κατερίνα Σμέλεβα

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου