«Ο χρόνος κυλά εις βάρος της Ρώμης»

Το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Ιταλία αποτελεί κεντρικό θέμα σχολιασμού στον γερμανικό Τύπο. Οι σχολιαστές ασκούν συντονισμένη κριτική στους ιταλούς πολιτικούς -ιδιαίτερα στους επικεφαλής των λαϊκιστικών παρατάξεων της χώρας.

Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt εστιάζει στις οικονομικές επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει η παρούσα κατάσταση για την Ιταλία: «Όσο πιο πολύ διαρκεί η κρίση στην Ιταλία τόσο μεγαλύτερη θα είναι η οικονομική ζημιά», προειδοποιεί η HB, υπογραμμίζοντας ότι «ο χρόνος κυλά εις βάρος της Ρώμης». Το σχόλιο σημειώνει ότι «οι δύο κερδισμένοι των εκλογών, ο Λουίτζι ντι Μάιο (σ.σ. από τα Πέντε Αστέρια) και ο Ματέο Σαλβίνι (από τη Λέγκα του Βορρά), συμπεριφέρονται εδώ και εβδομάδες σαν πεισματάρικα παιδιά. Δεν θέλουν να συνασπιστούν μεταξύ τους, όμως απορρίπτουν όλες τις υπόλοιπες εκδοχές για σχηματισμό κυβέρνησης. (…) Μακριά από την πραγματικότητα και ανεύθυνη – δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει διαφορετικά τη συμπεριφορά τους», τονίζει σε αυστηρό ύφος η αρθρογράφος.

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung κάνει λόγο «για δυσμενείς προοπτικές» με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στην Ιταλία και εκτιμά ότι οι επαναληπτικές εκλογές είναι, όπως φαίνεται, μονόδρομος. Ωστόσο, «τίποτα δεν συνηγορεί στο ότι οι επόμενες εκλογές θα είχαν αξιοσημείωτα διαφορετική έκβαση από τις προηγούμενες. Το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λέγκα του Βορρά θα είχαν λοιπόν και πάλι τη δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση. Αυτή η κατάσταση μπορεί να χαροποιεί μόνο εκείνους τους πολιτικούς θεωρητικούς που θεωρούν ότι η ΕΕ χρειάζεται περισσότερο εθνικό εγωισμό», γράφει η FAZ, σχολιάζοντας ότι «εξτρεμιστές συγκυβερνούν μεν και στην Ελλάδα. Όμως η χώρα αυτή αποτελεί σχεδόν αμελητέο μέγεθος συγκριτικά με την Ιταλία. Ως εκ τούτου οι εταίροι της Ιταλίας θα πρέπει να προετοιμαστούν καλώς ή κακώς για ανήσυχους καιρούς». Το σχόλιο κλείνει πάντως αισιόδοξα, εκτιμώντας ότι η κατάσταση στην Ιταλία «εντείνει την πίεση να είναι επιτυχείς οι προσπάθειες εκείνων που επιθυμούν να κάνουν την ΕΕ ανθεκτική απέναντι στις κρίσεις. Από αυτήν την άποψη η κρίση στην Ιταλία θα μπορούσε να έχει μάλιστα και θεραπευτική επίδραση».

«Ανώφελες» οι νέες εκλογές

Η Süddeutsche Zeitung στηλιτεύει και αυτή τη στάση των ιταλών λαϊκιστών, υπογραμμίζοντας ότι ούτε καν το κύρος του ιταλού προέδρου Ματαρέλα δεν φάνηκε αρκετό για να λύσει τον γόρδιο δεσμό. «Τα παλαιά κόμματα είχαν επίγνωση της ανεπάρκειάς τους στο ισχυρά κατακερματισμένο κοινοβούλιο, διαπραγματεύονταν (…) και επιτύγχαναν συμβιβασμούς. Έτσι ήταν άλλοτε. Τα νέα πολιτικά πρόσωπα απλώς φωνασκούν το ένα εναντίον του άλλου και απειλούν σε κάθε αντιξοότητα με εξέγερση των ψηφοφόρων τους», σχολιάζει η εφημερίδα του Μονάχου.

«Συνολικά ανίκανες να κυβερνήσουν» χαρακτηρίζει τις πολιτικές δυνάμεις της Ιταλίας η Tageszeitung, η οποία δεν εστιάζει την κριτική της αποκλειστικά στα Πέντε Αστέρια και τη Λέγκα του Βορρά. «Όλα τα κόμματα έδωσαν την εντύπωση ταμπουρωμένων στο προεδρικό μέγαρο πολιτικών δυνάμεων που βρίσκονται μακριά από τους πολίτες και απλώς ερίζουν για τα πολύπλευρα βέτο τους. Συνέπεια αυτού είναι ότι οι πολίτες ενδέχεται να κληθούν εκ νέου στις κάλπες – οι εκλογές όμως θα είναι ανώφελες διότι δεν πρόκειται να αλλάξουν κάτι στο πολιτικό αδιέξοδο», εκτιμά ο σχολιαστής.

Ο Πειραιάς ως κινεζικό εφαλτήριο προς την Ευρώπη

Τις μεγάλες φιλοδοξίες της Κίνας για εξάπλωση της δραστηριότητας και της επιρροής της στην Ευρώπη μέσω του λιμανιού του Πειραιά υπογραμμίζει ρεπορτάζ της Die Zeit στην Ελλάδα. «Ο Πειραιάς αναπτύσσεται διαρκώς και πρόκειται να αλλάξει τη διακίνηση εμπορευμάτων στην Ευρώπη», σημειώνει ο απεσταλμένος της εβδομαδιαίας εφημερίδας. Ο ίδιος επισκέφθηκε το λιμάνι του Πειραιά, όπου συνάντησε τον εκπρόσωπο του ΟΛΠ Νεκτάριο Δεμενόπουλο, ο οποίος του επισημαίνει ότι «σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή διεξήχθη η ξακουστή Ναυμαχία της Σαλαμίνας». Όπως σχολιάζει ο αρθρογράφος, πριν από 2.500 χρόνια ελληνικά πλοία είχαν νικήσει εκεί τον στόλο των Περσών. «Σήμερα όμως η Ασία είναι και πάλι εκεί, ακριβώς στο ίδιο σημείο, και θέλει να κατακτήσει την Ευρώπη. Αυτή τη φορά όμως ειρηνικά», γράφει.

Το ρεπορτάζ που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της Die Zeit αναφέρει ότι «η Cosco κτίζει εδώ, στην περιφέρεια της Αθήνας, εντελώς ανενόχλητη το κεντρικό της εφαλτήριο προς την Ευρώπη, χωρίς να αυτό να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη στα βόρεια της ηπείρου. Η νέα εμπορική οδός που δημιουργείται τώρα ενδέχεται πάντως να προκαλέσει ορισμένα ρήγματα στη συνολική διακίνηση εμπορευμάτων στην κεντρική Ευρώπη».

Η εφημερίδα υπογραμμίζει τις εκτεταμένες επενδύσεις που έχει δρομολογήσει η Κίνα στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ, με τον Νεκτάριο Δεμενόπουλο να τονίζει ότι «έχουν γίνει πολλά εδώ» από τότε που ανέλαβε η Cosco στον Πειραιά. «Είναι σαν Γιν και Γιανγκ, ένα πάρε-δώσε αυτό στο οποίο έχει εμπλακεί η Ελλάδα με την Κίνα: Η τελευταία ανταλλάσσει επενδύσεις, θέσεις εργασίας και υποδομές έναντι οικοπέδων σε μια σπουδαία περιοχή από στρατηγικής άποψης», επισημαίνει ο αρθρογράφος και προσθέτει: «Είναι χαρακτηριστικό για την Κίνα να αναζητεί για τέτοιους είδους επενδύσεις κράτη που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση, αλλά προσφέρουν ευκαιρίες με μεγάλες δυνατότητες. (…) Η Κίνα θέλει να κάνει τον Πειραιά τον τελευταίο θαλάσσιο σταθμό του νέου Δρόμου του Μεταξιού, που οικοδομεί αυτό το διάστημα με πολύ κόπο και ποσά δισεκατομμυρίων».

Το δημοσίευμα κάνει λόγο για υπερτριπλασιασμό του όγκου των διακινούμενων προϊόντων από τον Πειραιά, ωστόσο εκφράζει αμφιβολίες για τον επίσημο κινεζικό ισχυρισμό ότι πρόκειται για μια κατάσταση «win-win». Όπως σημειώνει, «πληθαίνουν οι αμφιβολίες για το εάν πράγματι επωφελούνται πάντοτε και οι δύο πλευρές ή εάν το 'win-win' σημαίνει τελικά ότι η Κίνα επωφελείται εις διπλούν. Αυτό είναι τουλάχιστον το περιεχόμενο ενός σαρκαστικού αστείου που λένε μεταξύ τους ειδικοί σε θέματα που αφορούν την Κίνα».

Όπως σημειώνει το ρεπορτάζ, παρότι κανείς στην ελληνική κυβέρνηση δεν ομολογεί ούτε ανεπίσημα ότι η Κίνα επιχειρεί να ασκήσει άμεση επιρροή στην Ελλάδα, στέλεχος «της ανώτερης διοικητικής βαθμίδας» δηλώνει στη γερμανική εφημερίδα ότι οι Κινέζοι προσπαθούν να πιέσουν για την υλοποίηση έργων χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις.

Άρης Καλτιριμτζής