Ο ισραηλινός στρατός δεν έπιασε ούτε έναν μαχητή της Χαμάς;
16 Ιανουαρίου 2009
«Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας, αλλά η ιδιοσυγκρασία των εχθρών του δυσχεραίνει τα πράγματα», υπογραμμίζουν οι βρετανικοί The Times για τον πόλεμο στη Γάζα:
«Η Χαμάς, όπως η Χεζμπολάχ στο Λίβανο, χρησιμοποιεί τον άμαχο πληθυσμό σαν ασπίδα προστασίας. Και όπως ο χρηματοδότης της, το Ιράν, επιθυμεί όχι την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους, αλλά την εξάλειψη από προσώπου γης του εβραϊκού κράτους.
Γι’ αυτό το Ισραήλ, όταν πριν από ένα μήνα παραβιάστηκε η εκεχειρία από τις ρουκέτες της Χαμάς, δεν είχε άλλο δρόμο εκτός του πολέμου.
Όμως η αναγκαιότητα της ανταπόδοσης του πλήγματος δεν δικαιολογεί και τα λάθη του Ισραήλ.
Ο κόσμος περιμένει από τη Χαμάς να αποδεχθεί το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και να παραιτηθεί από την άσκηση βίας και από το Ισραήλ να διεξάγει τον πόλεμο με μεγαλύτερο σεβασμό έναντι της ζωής του αμάχου πληθυσμού.»
«Η σύγκρουση στη Γάζα έχει και συμβολική σημασία»
«Η εκεχειρία φαίνεται να είναι λίγο ή πολύ υπόθεση τακτικής», υποστηρίζει η ιταλική εφημερίδα La Stampa:
«Το Ισραήλ θέλει να κλείσει αυτό το κεφάλαιο με μια αδιαμφισβήτητη νίκη.
Στο μεταξύ η Χαμάς αναζητά μια ηρωική διέξοδο που θα της διασφαλίζει την φήμη της "άκαμπτης αντίστασης", διότι αυτό θα παίξει ρόλο και στις επόμενες παλαιστινιακές εκλογές.
Η σύγκρουση στη Γάζα έχει επομένως μια στρατιωτική, μια πολιτική αλλά και μια συμβολική πλευρά.
Και όλα αυτά μετά από 20 ημέρες πολέμου, μετά το σφυροκόπημα κτιρίων των διεθνών οργανώσεων, μετά από 1100 νεκρούς, εκ των οποίων το ένα τέταρτο είναι παιδιά, 4600 τραυματίες και την Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών να εκφράζει την ‘εξαιρετική της ανησυχία’».
«Είναι αλήθεια ότι τίθεται τώρα στο Ισραήλ το ερώτημα, γιατί ένας στρατός που επιδιώκει την αποκατάσταση της φήμης του ως αήττητου, μετά από τρεις εβδομάδες πολέμου, δεν κατόρθωσε να παρουσιάσει μπροστά στις κάμερες ούτε έναν ηγέτη της Χαμάς ή έναν μαχητή της», επισημαίνει η γερμανική Tageszeitung:
«Η μανία καταστροφής που επιδεικνύουν οι Ισραηλινοί αυτές τις μέρες στη Γάζα είναι δύσκολο να ερμηνευτεί ως στρατιωτική επιδεξιότητα. Διότι η εξόντωση και η εξαθλίωση τόσων αμάχων θολώνει την εικόνα ενός σύγχρονου κράτους που διακυβερνάται κατά τα δυτικά πρότυπα και σύμφωνα με τις δυτικές αξίες.»
Το ΑΚΠ και η αντιπολίτευση
«Το ΑΚΡ του Ταγίπ Ερντογάν, παρά την οικονομική κρίση και την κωλυσιεργία στις μεταρρυθμίσεις, είναι ήδη ο νικητής των επερχόμενων δημοτικών εκλογών τον Μάρτιο του 2009», σημειώνει τέλος η γερμανική Berliner Zeitung με αφορμή τη δίκη στην υπόθεση Εργκένεκον:
«Τα τελευταία χρόνια το ΑΚΡ του Ερντογάν κατάφερε να επιβιώσει των μαζικών διαδηλώσεων, των ανοιχτών απειλών του στρατιωτικού κατεστημένου αλλά και των πρόσφατων προσπαθειών απαγόρευσής του.
Και αυτό διότι οι φόβοι πως η χώρα θα καταστεί με τις τρομοκρατικές επιχειρήσεις ακυβέρνητη δεν είναι απλή υπόθεση, το αποδεικνύει και η τουρκική ιστορία.
Αντίθετα, οι ανησυχίες του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που θέλουν να κυριαρχεί ο φόβος των ισλαμιστών σε ολόκληρη την Τουρκία δεν μας πείθουν.
Εν τέλει ούτε το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έλαβε ποτέ στα σοβαρά τους φόβους των Κούρδων και των άλλων μειονοτήτων.»