Οι αμυντικές δαπάνες κλυδωνίζουν την κυβέρνηση Ντράγκι

Ο Μάριο Ντράγκι τις ημέρες αυτές βρίσκεται αντιμέτωπος με συνεχείς εντάσεις και συγκρούσεις στο εσωτερικό της κυβερνητικής του πλειοψηφίας. «Αν δεν υπήρχε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, η κυβέρνηση θα είχε πιθανότατα ήδη πέσει» γράφει η εφημερίδα La Repubblica.

Οι έντονες διαφωνίες ξεκινούν από την  δέσμευση της Ιταλίας να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες, στο 2% του ΑΕΠ μέχρι το 2028.  Πρέπει να βρεθούν δηλαδή13 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα Πέντε Αστέρια με πρόεδρο τον Τζουζέπε Κόντε δηλώνουν ότι διαφωνούν με τη μαζική αύξηση των κονδυλίων για την άμυνα, την ώρα που  η χώρα υποφέρει λόγω νέων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων.

Ο Ιταλός υφυπουργός Άμυνας Μουλέ αναγκάσθηκε τελικά να δηλώσει ότι ο στόχος του 2028 θα επιτευχθεί μόνον αν οι υπόλοιπες ανάγκες της χώρας το επιτρέψουν.

Μπερλουσκόνι και Λέγκα κατά Ντράγκι

Η Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι προειδοποιεί τον Ντράγκι ότι σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία δεν μπορεί να αυξηθεί η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας των πολιτών, ούτε των ομολόγων του δημοσίου. «Δεν έχουμε σκοπό να αλλάξουμε τις φορολογικές κλίμακες», απάντησε με ανακοινωθέν της η ιταλική προεδρία της κυβέρνησης.

Δεν θα μπορούσε να λείψει από την όλη ενδοκυβερνητική διαμάχη και η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, ο οποίος μέχρι σήμερα δεν έχει καταδικάσει ανοιχτά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τις αποφάσεις του Πούτιν. Η Λέγκ  εξέφρασε την πλήρη αντίθεσή της με την απόφαση για απέλαση 30 Ρώσων διπλωματών από την Ιταλία και ζήτησε «διάλογο και διπλωματικές πρωτοβουλίες».

Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ουσιαστικά ξεκίνησαν ήδη την προεκλογική εκστρατεία, ενόψει των βουλευτικών εκλογών της άνοιξης του 2023. Αν βέβαια ο Μάριο Ντράγκι αντέξει μέχρι τότε και δεν παραιτηθεί γρηγορότερα. Ο Ιταλός τεχνοκράτης πρωθυπουργός χαίρει της απόλυτης στήριξης του προέδρου της Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα.

Παράλληλα στην κρίσιμη αυτή διεθνή φάση, το μόνο που δεν χρειάζεται η χώρα είναι μια κυβερνητική κρίση με νέα αστάθεια και αβεβαιότητα. Αλλά ο «σούπερ Μάριο», σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, έχει πει σε στενούς του συνεργάτες ότι η υπομονή του έχει συγκεκριμένα όρια και ότι δεν εννοεί να φθαρεί προς αποκλειστικό όφελος κάποιων φιλόδοξων, κομματικών αρχηγών.

Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελλάκης, Ρώμη