Ιταλία: «Τείχος εναντίον λαϊκιστών»

Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Ιταλία και την ανάδειξη για δεύτερη φορά στο ανώτατο αξίωμα του Σέρτζιο Ματαρέλα σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung: «Αυτό ήταν το διακύβευμα της προεδρικής εκλογής στην Ιταλία: το μέλλον της χώρας, η σταθερότητά της. Η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που έχουν ξεκινήσει και η διαχείριση των δισεκατομμυρίων των Βρυξελλών από το Ταμείο Ανάκαμψης. Και αφού η Ιταλία είναι σημαντική συστημική χώρα, επρόκειτο και για το μέλλον της Ευρώπης. To δίδυμο που αποτελείται από τον ήπιο Χριστιανοδημοκράτη Σέρτζιο Ματαρέλα και τον πρώην κεντρικό τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι είναι ένα τείχος προστασίας έναντι των επιπόλαιων λαϊκιστών -και μια διασφάλιση απέναντι τους εταίρους στο εξωτερικό. Η Ιταλία ίσως ποτέ άλλοτε δεν είχε πιο σεβαστή και αξιόπιστη ηγεσία από ό,τι τώρα».

Aπό την πλευρά της η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt παρατηρεί για το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών, εστιάζοντας στον Μάριο Ντράγκι, που παραμένει τελικά στην πρωθυπουργία: «Πολλοί παρατηρητές θεωρούσαν βέβαιο τον Ντράγκι στην προεδρία -και επομένως άλλη μία κυβερνητική κρίση, ακόμη και εκ νέου εκλογές. Όμως η χώρα δεν μπορούσε να αντέξει ξανά την πολιτική αστάθεια. Κι αυτό διότι διακυβεύονται πολλά. Η Ιταλία βρίσκεται εν μέσω του τέταρτου κύματος της πανδημίας. Η βιομηχανία στενάζει υπό τις υψηλές τιμές ενέργειας και χρειάζεται κρατική βοήθεια για να μην θέσει σε κίνδυνο την ανάκαμψη. Επιπλέον σύντομα θα φτάσει στην Ιταλία και η νέα δόση της χρηματικής βοήθειας δισεκατομμυρίων, η οποία θα πρέπει να επενδυθεί με σύνεση -δεν πρέπει να μπλεχτεί στη γραφειοκρατία ή να πέσει στα χέρια της μαφίας. Η κυβέρνηση πρέπει να φέρει επίσης εις πέρας σειρά μεταρρυθμίσεων πχ. στο περίπλοκο φορολογικό σύστημα. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να κάνει ο Ντράγκι. Αλλά δεν έχει πολύ χρόνο. Το αργότερο μέχρι τον Μάιο του 2023, αναμένονται νέες βουλευτικές εκλογές».

Η «υπερβολική κατανόηση» των ρωσικών θέσεων

Σχόλιο για τον τρόπο με τον οποίο κινείται εδώ και πολλά χρόνια η Ρωσία του Πούτιν, αλλά και το πώς στέκεται απέναντί της η Δύση φιλοξενεί η γερμανική ραδιοφωνία Deutschlandfunk σημειώνοντας: «Με την Τελική Πράξη του Ελσίνκι και τη Χάρτα του Παρισιού η Ρωσία καταπατά τις αρχές που η ίδια υπέγραψε και τις οποίες πρέπει να εγκαταλείψει τώρα και η Δύση. Σε αυτές περιλαμβάνονται το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση και η κυριαρχία κάθε χώρας να επιλέγει τις δικές της αμυντικές συμμαχίες.

Υπήρξαν πολλές εικασίες για τα κίνητρα του Πούτιν. Η ανάκτηση μιας χαμένης αυτοκρατορίας. Ο φόβος για τις δημοκρατικές προσπάθειες που γίνονται σε γειτονικές χώρες, οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τη δική του διακυβέρνηση. Η απλή βούληση για εξασφάλιση της εξουσίας συντρίβοντας την κοινωνία των πολιτών στη χώρα του μέσω του επιθετικού εθνικισμού και δημιουργώντας μια εικόνα εχθρών στο εξωτερικό. Πιθανώς κάποιες από αυτές τις αναλύσεις να είναι αληθινές (…) Αλλά ποιος επέτρεψε να οδηγηθούμε σε αυτό το σημείο; Και ποιο παράδειγμα θα ακολουθήσουν άλλα κράτη; Η υπερβολική κατανόηση της συμπεριφοράς της ρωσικής ηγεσίας έχει φέρει τα πράγματα στο σημείο που βρίσκονται σήμερα».

Οι Πράσινοι, η κυβερνητική ευθύνη και η «λευκή επιταγή»

Με αφορμή την εκλογή νέας ηγεσίας στo προεδρείo των Γερμανών Πρασίνων η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει στο πρωτοσέλιδό της: «Μετά τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Φιλελευθέρους και οι Πράσινοι έφτασαν επιτέλους στην πολιτική πραγματικότητα της συγκυβέρνησης: Η μεταμόρφωση ενός από τα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης στην Μπούντεσταγκ σε κόμμα ευρείας κυβερνητικής ευθύνης. Η διαδρομή αυτή ξεκίνησε πριν από εννέα μήνες με την επιλογή της Μπέρμποκ ως υποψήφιας καγκελαρίου και ολοκληρώθηκε μέσα στο Σαββατοκύριακο με την εκλογή νέας κομματικής ηγεσίας (…) H ήττα όμως της ηγεσίας στο θέμα των ειδικών μπόνους είναι σίγουρα ένα σημάδι ότι τα μέλη του κόμματος δεν θέλουν να δώσουν λευκή επιταγή στη νέα ηγεσία ένεκα της κυβερνητικής ευθύνης. Το πού μπορεί να οδηγήσει αυτό, μπορούν να το δουν οι Πράσινοι τα τελευταία χρόνια στα κόμματα της Χριστιανικής Ένωσης: στην παρακμή».

Δήμητρα Κυρανούδη