Ζητείται διαμεσολαβητής για την Εγγύς Ανατολή

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ γνωστοποίησε την προηγούμενη Τετάρτη ότι η αμερικανική πρεσβεία θα μεταφερθεί από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Και το πρώτο πράγμα που γίνεται σαφές μετά από αυτή την κίνηση είναι ότι η ειρηνευτική διαδικασία προς το παρόν τουλάχιστον παγώνει. Οι Αμερικανοί σκότωσαν την ειρηνευτική διαδικασία διατυμπανίζει η Χαμάς και η PLO, η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης κάνει λόγο για κήρυξη πολέμου ενώ δηλώνει επίσης πως με αυτή την απόφαση «τελείωσε και η φαρσοκωμωδία που ήθελαν τις ΗΠΑ ένα αμερόληπτο διαμεσολαβητή».

Τελείωσε όμως πράγματι η ειρηνευτική διαδικασία, διερωτάται σε σχόλιό της η ισραηλινή εφημερίδα The Jerusalem Post. Εδώ και τρία χρόνια δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις. Η απόφαση του Τραμπ δεν είναι βεβαίως εποικοδομητική ωστόσο οι ΗΠΑ παραμένουν ένας σημαντικός παράγοντας για τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις πιστεύει ο πολιτικός επιστήμονας Τζιλ Μουρτσιάνο και επισημαίνει:

«Εάν κάποτε επαναλαμβάνονταν σοβαρές διαπραγματεύσεις, τότε οι Παλαιστίνιοι θα χρειάζονταν τις ΗΠΑ διότι καμία άλλη χώρα δεν έχει την απαραίτητη επιρροή απέναντι στο Ισραήλ ώστε να στηρίξει μια ενδεχόμενη συμφωνία».

Τι γίνεται όμως και με άλλες μεγάλες δυνάμεις, όπως για παράδειγμα τη Ρωσία; Η Ρωσία από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία έχει αποκτήσει έναν περισσότερο αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή ωστόσο της λείπει μια πολύ σημαντική προϋπόθεση σύμφωνα με τον Τζιλ Μουρτσιάνο και αυτή είναι η αξιοπιστία.

Ούτε η ΕΕ κατάλληλη

Για να μπορέσει μια πλευρά να διεξαγάγει διαπραγματεύσεις θα πρέπει να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και των 'άλλων δυο πλευρών και αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση της Μόσχας.

Τι γίνεται όμως με την ΕΕ; Ούτε και αυτή είναι όμως κατάλληλη για τον Τζιλ Μουρτσιάνο. Η ίδια ισχυρίζεται ότι στηρίζει την ειρηνευτική διαδικασία ωστόσο δεν δίνει πραγματικά εναύσματα:

«Όταν ο τότε Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι ήθελε να δώσει νέα ώθηση στις συνομιλίες μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων το 2011 και έφερε στο προσκήνιο το πάγωμα των ισραηλινών οικισμών στη Δυτική Όχθη, η ΕΕ υποστήριξε αυτή τη διαδικασία και προσέφερε τη δυνατότητα μιας προνομιακής εταιρικής σχέσης σε περίπτωση συμφωνίας. Ωστόσο ποτέ δεν ήταν ένας ανεξάρτητος παίκτης, δεν είχε ποτέ αυτόνομη δράση όπως επίσης δεν μπορούσε να ορίσει ένας σαφές πλαίσιο μέσα στο οποίο θα διεξάγονταν οι διαπραγματεύσεις».

Το μόνο βέβαιο είναι προς το παρόν ότι η επανάληψη των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων μετά και την πρόσφατη απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ για μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, θα είναι πιο δύσκολες από ποτέ.

Κέρστεν Κνιπ / Μαρία Ρηγούτσου