ΕΕ-Κίεβο: Ναι στη βοήθεια αλλά η ένταξη στην ΕΕ αργεί

Η  ΕΕ στηρίζει τις ενταξιακές προσπάθειες της Ουκρανίας, χωρίς όμως χρονοδιάγραμμα.  «Στη Σύνοδο Κορυφής o πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ δήλωσε πως “η ΕΕ και η Ουκρανία είναι μία οικογένεια” […]Εκτός από τις δηλώσεις, πάντως, η Ένωση στηρίζει την Ουκρανία και με χρήματα, έχοντας δαπανήσει περίπου 50 δισεκατομμύρια ευρώ σε ανθρωπιστική, οικονομική και στρατιωτική βοήθεια. Ωστόσο, τα πράγματα είναι διαφορετικά ως προς το ζήτημα της θέσης της Ουκρανίας στην Ε.Ε. μακροπρόθεσμα», σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung. «Ο Ζελένσκι επιθυμεί να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις φέτος, με απώτερο σκοπό την τελική ένταξη της Ουκρανίας έως το 2024. Ωστόσο, οι απαιτήσεις του Κιέβου υπερβαίνουν τα όρια για πολλά κράτη-μέλη. Εν αντιθέσει με τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ισπανία είναι πιο επιφυλακτικές ως προς την τάχιστη ένταξη. Όπως δήλωσε και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: "Δεν υπάρχουν αυστηρές προθεσμίες, αλλά στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν"».

«Χιλιάδες νόμοι και κανονισμοί πρέπει να προσαρμοστούν, πρέπει να υπάρχουν λειτουργικοί θεσμοί και μια οικονομία που να μπορεί να αντέξει την ανταγωνιστική πίεση στην εσωτερική αγορά. Η Ουκρανία απέχει ακόμη πολύ από όλα αυτά», σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Όσο μαίνεται ο πόλεμος, η χώρα μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνο με μαζική εξωτερική βοήθεια σε όλους τους τομείς, ενώ η ανοικοδόμηση της βιομηχανικής βάσης της χώρας θα διαρκέσει δεκαετίες. Οι Βρυξέλλες δεν πρέπει να δημιουργούν λανθασμένες προσδοκίες, όπως έχει κάνει πολλές φορές η φον ντερ Λάιεν. Αντίστοιχα, η ΕΕ πρέπει επίσης να αλλάξει εκ βάθρων προτού μπορέσει να δεχτεί μια χώρα όπως η Ουκρανία που θα χρειαστεί δισεκατομμύρια σε επιδοτήσεις. Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι το μέλλον μιας ΕΕ που σκέφτεται γεωπολιτικά», καταλήγει το γερμανικό μέσο.

«Ευρώπη-φρούριο υψηλής τεχνολογίας» ξεκινώντας από την Ελλάδα

Τη διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών από την ελληνική κυβέρνηση σχολιάζει η tageszeitung. «Τα αίτια πίσω από τη μείωση του αριθμού των προσφύγων και των μεταναστών εντοπίζονται κυρίως στην περιοριστική πολιτική της συντηρητικής κυβέρνησης υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, η οποία επιδιώκει τη μείωση του αριθμού των νέων αιτούντων άσυλο. Τα θεμέλια γι' αυτό τέθηκαν νωρίτερα, με το κλείσιμο της βαλκανικής οδού και τη συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας για τους πρόσφυγες το 2016, που αμφότερα εμποδίζουν τη μετακίνηση προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες».

Κατά την εφημερίδα του Βερολίνου, «πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι το "σφράγισμα" των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων με την Τουρκία, όχι μόνο για να περιοριστούν οι διακινητές  αλλά και επειδή “η Ελλάδα πρέπει να είναι φρούριο”, όπως έχει ξεκαθαρίσει επανειλημμένα ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης.  Αυτό έχει μάλλον επιτευχθεί μέχρι τώρα: ο συνοριακός φράκτης κατά μήκος του Έβρου έχει ενισχυθεί και επεκταθεί κατά 27 χιλιόμετρα, οι περιπολίες έχουν αυξηθεί και η σύγχρονη τεχνολογία έχει χρησιμοποιηθεί για την αναζήτηση ατόμων που θέλουν να διασχίσουν παράνομα τα σύνορα.  Φράση-κλειδί: Ευρώπη-φρούριο υψηλής τεχνολογίας. Τα ηχητικά κανόνια χρησιμοποιούνται επίσης για να αποτρέψουν νέες αφίξεις.  Στο Ανατολικό Αιγαίο, το εγχείρημα αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο.  Εκεί χρησιμοποιούνται επίσης παράνομες μέθοδοι, τα λεγόμενα pushbacks.Πρόκειται για παράνομες απωθήσεις προσφύγων και μεταναστών από το έδαφος της ΕΕ  παρ’ όλο που είχαν ήδη φτάσει σε αυτό. Στερούνται έτσι την ευκαιρία να υποβάλουν αίτηση ασύλου, γεγονός που αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ», σχολιάζει η taz.

Ο Ερντογάν, ο Άσαντ και ο επαναπατρισμός προσφύγων

Ο πρόεδρος Ερντογάν επιδιώκει να προσεγγίσει τον Σύριο ομόλογό του  Μπασάρ αλ Άσαντμε απώτερο σκοπό την επιστροφή των προσφύγων από τη Συρία που κατοικούν στην Τουρκία. «Ο επαναπατρισμός έχει ήδη αρχίσει», αναφέρει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Το τουρκικό κράτος υποστηρίζει ότι έχουν επιστρέψει μισό εκατομμύριο πολίτες της Συρίας, αν και τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν λόγο για 100.000 εθελοντές επαναπατριζόμενους. […] Στη βόρεια Συρία, η Τουρκία έχει διαμορφώσει με εναέριες επιθέσεις έναν διάδρομο ασφαλείας κατά μήκος των συνόρων, με τον οποίο επιδιώκει αφ’ ενός μεν να αποτρέψει τη δημιουργία μιας αυτόνομης κουρδικής περιοχής, αφ’ ετέρου δε να βελτιώσει τη θέση της στις διαπραγματεύσεις με τη Δαμασκό ή τη Μόσχα. Σε αυτή τη λωρίδα πρόκειται να εγκατασταθούν και οι επαναπατριζόμενοι».

Όπως επισημαίνει η εφημερίδα της Φρανκφούρτης  «δεδομένου ότι ο Ερντογάν θέλει να στείλει τους πρόσφυγες πίσω στη Συρία, ο Άσαντ βρίσκεται σε καλύτερη διαπραγματευτική θέση, σε μία συγκυρία μάλιστα που επιδιώκει να αποκαταστήσει την κυριαρχία του σε όλη τη Συρία και απαιτεί την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων […] Σε εκείνους όμως που έχουν διαφύγει από το καθεστώς τρόμου της χώρας τους, παρ’ ότι δεν επίκειται συμφωνία μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού, η προσέγγιση προκαλεί αναταραχή. Εάν επιτευχθεί συμφωνία με τη Δαμασκό, οι περισσότεροι ένοπλοι ισλαμιστές εξτρεμιστές - αρκετοί από αυτούς τζιχαντιστές - δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να φύγουν από τη βόρεια Συρία προς την Τουρκία, ενώ ήδη ενισχύονται ισλαμιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις εξτρεμιστών. Η συμπεριφορά των τεσσάρων εκατομμυρίων Σύριων στην Τουρκία θα εξαρτηθεί με τη σειρά της από το αν η Άγκυρα διατηρήσει ή τερματίσει το πρόγραμμα προσωρινής προστασίας που τους παρέχει δικαίωμα διαμονής μετά τις εκλογές».

Γιώργος Πασσάς