Ένα χρόνο μετά το πόλεμο στο Λίβανο

Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από τον πόλεμο στο Λίβανο. Ο τραγικός απολογισμός των σφοδρών συγκρούσεων ισραηλινού στρατού και Χεσμπολάχ ήταν 1300 νεκροί και περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες. Πώς όμως διαμορφώνεται η κατάσταση στο Λίβανο ένα χρόνο μετά; Φιλοδυτική κυβέρνηση και σιιτική Χεσμπολάχ αναλώνονται σε μια άγονη αντιπαράθεση για την εξουσία, ενώ η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε τραγική κατάσταση

Σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο μαχητές της σιιτικής οργάνωσης Χεσμπολάχ συνέλαβαν στην περιοχή των λιβανοισραηλινών συνόρων δύο ισραηλινούς στρατιώτες: τον Ελντατ Ρέγκεφ και Εχούντ Γκόλντβασερ. Για το Ισραήλ η αφορμή να ξεκινήσει ένα νέο πόλεμο κατά του Λιβάνου που διήρκησε σχεδόν πέντε εβδομάδες. Λίγες ώρες μετά τη σύλληψη των δύο στρατιωτών ο ηγέτης της Χεσμπολάχ Χασάν Νασράλα εξηγούσε στα μέσα ενημέρωσης: «Στόχος της σύλληψη των δυο ισραηλινών στις 9 και 5΄ σήμερα το πρωί είναι η ανταλλαγή αιχμαλώτων. Δεν επιζητούμε όξυνση της κατάστασης στο νότιο Λίβανο και δεν θέλουμε να οδηγηθεί η χώρα σε ένα πόλεμο».

Ο πόλεμος ξεκίνησε εκείνη τη μέρα και κράτησε συνολικά 34 ημέρες. Περισσότεροι από 1300 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ανάμεσά τους και 160 ισραηλινοί. Οι ανελέητοι βομβαρδισμοί της ισραηλινής αεροπορίας κατέστρεψαν όχι μόνο την υποδομή της Χεσμπολάχ, αλλά και την υποδομή του Λίβανου. Παρά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις διαρκείας οι ισραηλινοί δεν κατόρθωσαν να εξουδετερώσουν ή έστω ακόμα και να εξασθενήσουν την σιιτική οργάνωση. Η Χεσμπολάχ έκανε λόγο για θεόσταλτη νίκη.

Ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα του πολέμου κανένας στο Λίβανο δεν μιλά πια για νίκες. Η γενικότερη κατάσταση της χώρας χαρακτηρίζεται από πλήρη στασιμότητα σε όλους τους τομείς: οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Οι υλικές ζημιές του πολέμου υπολογίζονται σε αρκετά δις ευρώ. Λόγω της απουσίας επενδύσεων και επισκεπτών η οικονομία βρίσκεται σε τραγικά επίπεδα. Οι περισσότεροι Λιβανέζοι είναι τόσο απογοητευμένοι από την κατάσταση που δεν θέλουν να ακούσουν λέξη για την Χεσμπολάχ ή την φιλοδυτική κυβέρνηση του Φουάντ Σινιόρα. «Ένας στους τρεις Λιβανέζους επιθυμεί μάλιστα να εγκαταλείψει τη χώρα», λέει ο καθηγητής Οικονομικών Καμάλ Χαμπτάν: «Δεν είναι μόνο οι νέοι που θέλουν να φύγουν από το Λίβανο. Το ίδιο ισχύει και για τους επιχειρηματίες της μεσαίας και ανώτερης τάξης. Διαπιστώνουν ότι κάθε επένδυση ή οικονομική δραστηριότητα εμπεριέχουν λόγω της πολιτικής αστάθειας μεγάλο ρίσκο».

Και πράγματι. Ο κίνδυνος ενός νέου εμφυλίου είναι επίκαιρος όσο ποτέ. 18 διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες υπάρχουν σήμερα στο Λίβανο. Η κάθε μια με τους δικούς τους πολιτικούς στόχους. Φαίνεται ότι καμιά από τις ομάδες αυτές δεν έχει εξάγει τα σωστά συμπεράσματα από τους πολλούς πολέμους που έχουν λάβει χώρα στο έδαφος του Λιβάνου. Ίσως έτσι εξηγείται το γεγονός ότι ακόμα και ένα χρόνο μετά τον τελευταίο πόλεμο η κρατική μηχανή του Λιβάνου βρίσκεται σε πλήρη παράλυση, ανίκανη να λάβει και να εφαρμόσει οποιαδήποτε απόφαση.