Ένα νέο «Σιδηρούν Παραπέτασμα» αναδύεται

«Με το προσχέδιο για το έκτο πακέτο κυρώσεων κατά της Ρωσίας, το οποίο είναι έτοιμο στις Βρυξέλλες,για πρώτη φορά η ΕΕ επιτίθεται στην βασικότερη πηγή εισοδήματος για τον Πούτιν. Για τον ρωσικό κρατικό προϋπολογισμό, οι εξαγωγές πετρελαίου είναι σημαντικότερες από το φυσικό αέριο, το οποίο έχει γίνει αντικείμενο τόσων συζητήσεων στη Γερμανία. Τα προηγούμενα πακέτα ήταν μεγάλου οικονομικού διαμετρήματος και η Ρωσία υποφέρει ήδη από αυτά. Αλλά με αυτή την κίνηση, η Ευρώπη αρχίζει να κόβει τους βασικούς δεσμούς με τη Ρωσία. Γεωπολιτικά αυτό οδηγεί ολοένα και περισσότερο στην απομόνωση της χώρας κι έτσι ένα νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα αναδύεται» γράφει σε σχόλιο στο πρωτοσέλιδό της η Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Στην περίπτωση του πετρελαίου, γράφει η FAZ, υπάρχουν εναλλακτικές αγορές και πελάτες  στην Ασία και άλλες περιοχές του κόσμου. Όμως «πάνω από όλα οι δυτικές κυρώσεις αυξάνουν την πίεση στον Πούτιν. Στην καλύτερη περίπτωση αυτό θα τον κάνει να υποχωρήσει, ίσως να τον ρίξει από την εξουσία, πιθανότατα όμως μπορεί να δημιουργήσει ο ίδιος πίεση αλλού. Η νίκη της Ουκρανίας στον πόλεμο, όπως θα ήθελε η φον ντερ Λάιεν είναι ένας φιλόδοξος στόχος, ο οποίος δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με κυρώσεις».

Άλλη μια ανοιχτή επιστολή προς τον καγκελάριο Σολτς

Eνώ ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται με αμείωτη ένταση  και η Γερμανία αυξάνει σταδιακά την έμμεση -ή κατά άλλους άμεση- εμπλοκή της,η μια ανοιχτή επιστολή ανθρώπων των τεχνών και των γραμμάτων προς τον καγκελάριο Σολτς διαδέχεται την άλλη. Μετά την επιστολή που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Emma ως πρωτοβουλία της δημοσιογράφου, φεμινίστριας και ακτιβίστριας Άλις Σβάρτσερ απευθύνοντας έκκληση προς τον Σολτς για τους κινδύνους του επανεξοπλισμού της Γερμανίας και συγκεκριμένα για ένα «παγκόσμιο σπιράλ εξοπλισμών με καταστροφικές συνέπειες», σειρά έχει τώρα  νέα ανοιχτή επιστολή στην εφημερίδα Zeit.

H νέα επιστολή, την οποία συνυπογράφουν επίσης άνθρωποι των γερμανικών τεχνών και γραμμάτων, όπως η βραβευμένη με Νομπέλ Λογοτεχνίας το 2009 Χέρτα Μύλερ, τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ της υποστήριξης της Ουκρανία με την αποστολή βαρέος οπλισμού. Μεταξύ άλλων αναφέρει η επιστολή: «Είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας να αποτρέψει την επιτυχία του ρωσικού επιθετικού πολέμου. Όποιος επιτίθεται στην ευρωπαϊκή ειρήνη, καταπατά το διεθνές δίκαιο και διαπράττει τεράστια εγκλήματα πολέμου, δεν πρέπει να φύγει από το πεδίο των μαχών ως νικητής (…) Όποιος επιθυμεί ειρήνη στην Ουκρανία μέσω διαπραγματεύσεων που δεν την υποτάσσουν στις ρωσικές απαιτήσεις, οφείλει να ενισχύσει τις αμυντικές ικανότητες της Ουκρανίας όσο το δυνατόν περισσότερο και να αποδυναμώσει αυτές της Ρωσίας. Αυτό προϋποθέτει μια σταθερή αποστολή όπλων και πυρομαχικών ώστε να αλλάξει η στρατιωτική ισορροπία υπέρ της Ουκρανίας. (…) Εάν ο ένοπλος ρεβιζιονισμός του Πούτιν πετύχει στην Ουκρανία, ο κίνδυνος να γίνει ο επόμενος πόλεμος στο έδαφος του ΝΑΤΟ αυξάνεται.»

Επικίνδυνη οπισθοδρόμηση στις ΗΠΑ

Στη διαφαινόμενη  πρόθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ να ανατρέψει νομολογία που ίσχυε επί δεκαετίες υπέρ του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση αναφέρεται σχόλιο στην ιστοσελίδα tagesschau.de του πρώτου προγράμματος της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης. Μεταξύ άλλων παρατηρεί:

«Κινδυνεύουν μήπως να ανατραπούν κι άλλες αποφάσεις, για παράδειγμα σχετικά με τον γάμο ατόμων του ίδιου φύλου; Δεν φαίνεται να είναι έτσι προς το παρόν. Αλλά ποιος θα μπορεί να βασιστεί μετά από αυτό στο Δικαστήριο; Και τι θα γίνει με τους συγκεκριμένους δικαστές; Πώς διέρρευσε το προσχέδιο της απόφασης; Μόνο ένας μικρός κύκλος ανθρώπων είχε πρόσβαση σε αυτό. (…) Kι έπειτα είναι και η πολιτική πτυχή: τώρα ξεκινούν οι προκριματικές για τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου. Σε πολλές πολιτείες αναζητούνται νέοι κυβερνήτες. Από εδώ και πέρα και το θέμα των αμβλώσεων θα βρίσκεται στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας και θα τους κινητοποιεί. Οι αμβλώσεις είναι ένα θέμα που ξεσηκώνει τους ανθρώπους στις ΗΠΑ και για πολλούς δεν υπάρχει χώρος για συμβιβασμούς (…) Ο Τζο Μπάιντεν δεν έχει τη δύναμη να λειτουργήσει σε αυτό το πεδίο συμφιλιωτικά».

Δήμητρα Κυρανούδη