Sport i gej prava - Mi nismo nadležni!

„Robi danas ponovo igra za Los Anđeles Galaksi“, izvještava Levijatan Hendriks. Zastaje na trenutak, uzbuđen je, a onda nastavlja: „Kada je izašao na teren, stadionom se prolomio aplauz.“ Hendriks je Amerikanac iz Londona, portparol Federacije gej igara. Ova organizacija na svake četiri godine organizuje sportske igre na kojima učestvuju homoseksualci iz cijelog svijeta. Priča o fudbaleru Robiju Rodžersu ga posebno pogađa.

Naime, Rodžers je nastupao u engleskoj Premijer ligi, a početkom godine je otvoreno priznao da je homoseksualac. U 25. godini je objavio da završava karijeru. Nekoliko meseci kasnije vratio se na veliku scenu u dresu tima iz Los Anđelesa. Time je Rodžers postao prvi profesionalni fudbaler u istoriji Sjedinjenih Država koji je javno progovorio o svojoj homoseksualnosti.

Aplauzi koje ovaj fudbaler dobija za Hendriksa su dokaz da strahovi homoseksualnih sportista često nisu utemeljeni. Teza je jasna i davno postavljena – ko god progovori o svojoj seksualnoj orijentaciji, ugroziće karijeru i rizikovati odbacivanje od saigrača i navijača. „Strah dolazi zbog dešavanja poput onih koje sada imamo u Sočiju“, smatra Hendriks.

Zakon protiv „homoseksualne propagande“

U crnomorskom gradu se od 7. do 23. februara održavaju Zimske olimpijske igre. Međunarodni olimpijski komitet suočen je sa kritikama zbog dodjeljivanja domaćinstva ovom gradu. Glavna zamjerka – osobe drugačije seksualne orijentacije u Rusiji su diskriminisane pa i krivično gonjene. Zakon koji je proteklog ljeta potpisao Vladimir Putin zabranjuje pozitivno izražavanje o „netradicionalnim seksualnim vezama“ u prisustvu maloljetnika, ali i na javnim mjestima, uključujući i internet. Novčane kazne su drakonske i pogađaju i strane državljane.

Levijatan Hendriks je pokušao da o tome razgovara sa predstavnicima Međunarodnog olimpijskog komiteta. Ipak, ova krovna olimpijska organizacija ne osjeća se odgovornom iako u svom manifestu zacrtava „borbu protiv svih oblika diskriminacije“. Opravdanje Komiteta je da je sporni zakon u Rusiji donijet tek nakon što su Sočiju dodijeljene Igre. Hendriks nasuprot tome misli da bi potencijalni organizatori morali da garantuju ljudska prava i tokom Igara.

Kuća ponosa

Prethodne Ljetnje olimpijske igre u Londonu, zimske u Vankuveru kao i Evropsko fudbalsko prvenstvo u Poljskoj i Ukrajini imali su na marginama i jednu novinu. Hendriks je lično pomagao u postavljanju takozvanih Kuća ponosa (Pride House) u gradovima u kojima su održavana takmičenja. „To je društveni prostor u koji svako može da uđe, bez akreditacije“, objašnjava. Navijači, sportisti, novinari, svi su dobrodošli na izložbe o homoseksualnim, biseksualnim ili transseksualnim sportistima, kao i na večernje diskusije o toleranciji u sportu.

Na Olimpijskim igrama u Londonu prošle godine bilo je 12.000 atleta, a samo je njih 23 javno priznalo da su drugačije orijentacije od „tradicionalne“. Njemačka mačevalka Imke Duplicer jedna je od onih koji su skupili hrabrost. Poslije napornog dana takmičenja posjetila je londonsku Kuću ponosa. „U pravilu sportisti rijetko zalutaju do ovog mjesta, ali iako je tako, ovo je važan signal da postoje homoseksualni sportisti“, rekla je ona.

Nigdje nema podrške

Kuće ponosa vjerovatno neće biti u Sočiju. Lokalna vlast Krasnodara je još prošlog februara odbacila ovakvu inicijativu. Poslije te odluke, Hendriks je pisao Međunarodnom komitetu, ali odgovor koji je dobio bio je ignorantski. „Ne možemo voditi računa o svim posebnim zahtjevima“, odgovoreno je.

„Pisali smo i raznim nacionalnim olimpijskim komitetima“, priča nam Hendriks o novoj taktici. Nada se da će neki od njih dozvoliti da se u njihovim prostorijama u Sočiju organizuje Kuća ponosa. Ali, i ovdje je aktivista naišao na zid. Onda je potegao posljednji adut – onlajn peticiju, kojom će, nada se, izvršiti pritisak i na nacionalne komitete. A do poöetka održavanja Zimskih olimpijskih u Sočiju ostalo je manje od tri mjeseca.

Autori: Jonatan Zakse / Nemanja Rujević

Odgovorni urednik: Svetozar Savić