Pri kraju suđenje za ratne zločine u Zvorniku

Proces je započeo 2005. godine, i za zločine su optuženi tadašnji predsjednik privremene vlade Zvornika, Branko Grujić, tadašnji komandant teritorijalne odbrane te opštine, Branko Popović i četvorica pripadnika paravojne formacije "Žute ose" Ivan Korać, Dragan Slavković, Siniša Filipović i Dragutin Dragićević. Oni se terete za prisilno iseljavanje Bošnjaka, kao i za to da su znali, a nisu spriječili zločine u Domu kulture u mestu Čelopek, i na lokalitetima "Ekonomija" i "Ciglana".

Opštinske vlasti znale za zločine, ali ih nisu spriječile

Dosadašnji tok postupka pokazuje da su optuženi Grujić i Popović nedvosmisleno znali šta se događa na teritoriji opštine Zvornik, ali da nisu učinili ništa da to spriječe, kaže Nataša Kandić, direktor Fonda za humanitarno pravo:

„Rekla bih da sud neće imati težak problem da donese svoju presudu, ali moglo bi se očekivati da za dva mjeseca taj postupak bude završen“.

Očekuju se nove i proširene optužnice

Tokom procesa ostala je manje vidljiva uloga mnogih pripadnika paravojnih jedinica, koji su dolazili na teritoriju opštine Zvornik i tamo učestvovali u zločinima. Dvojica od njih su nedavno uhapšeni i nalaze se u pritvoru, ali osim njih ima još osumnjičenih kojima će se baviti proširena optužnica. Istraga traje dosta dugo, kaže Nataša Kandić, i očekuje se da uskoro donese konkretne rezultate:

„Ono što se očekuje je da bude proširena istraga protiv dvojice optuženih bivšeg predsjednika opštine i bivšeg komandanta Teritorijalne odbrane, i da se podigne optužnica protiv počinilaca koji nisu optuženi u ovom predmetu ’Zvornik 1’“.

Svjedok govorio o ulozi Državne bezbijednosti Srbije

Važnost ovog procesa je da se po prvi put na nacionalnom nivou sudi nekome ko je bio predsjednik opštine i komandant teritorijalne odbrane. Suđenje je po riječima Nataše Kandić posebno značajno jer se tokom postupka čulo i svjedočenje svedoka koji je bio policajac Savezne brigade, i ono objašnjava kontekst svega što se tamo događalo:

„On je otvoreno govorio o tome da su za naoružavanje i stvaranje paravojnih formacija bili zaduženi pojedinci iz Državne bezbijednosti Srbije. On je dao jednu sliku o kojoj se malo zna, nerado govori, i nije da kažem predmet ili pitanje koje sud rado dopušta i dozvoljava da se o tome razgovora“.