Preko ruba znanosti

Utisak je da u javnom prostoru bivše Jugoslavije nikada nije bilo više teoretičara pseudonauke, od protivnika vakcina do alternativnih istoričara. Ili se varamo? Ko i zašto vjeruje tim ljudima i koliko je to opasno?

https://p.dw.com/p/2xtEh

Oglas

Neka zagrebačka pivnica ili klub, mala bina, projektor i mikrofon, nekoliko desetina mahom mladih ljudi uz pivo slušaju predavanja nazvana „Skeptici u pabu". Razni ugledni ljudi tu govore na razne teme, zašto su u Hrvatskoj male boginje opet problem, kako religija uplivava u obrazovni sistem, a globalne kompanije taje porez, šta donosi takozvani internet stvari i kakvo je stanje na zagrebačkom Univerzitetu.

„Problem je što predavanja koja organizujemo slušaju ljudi koji već znaju šta će čuti. Obrazujemo one koji su već zapravo obrazovani. Do onih drugih je teško doći", kaže Ivan Kraljević iz Društva za promociju znanosti i kritičkog mišljenja.

„Oni drugi" nisu u pabu kada se na popularan način bistre naučna pitanja. Djeluje da ih je u regionu sve više, da su odavno prodrli u mejnstrim i da je vrag odnio šalu. Ali ko su uopšte „oni drugi"?

Tabor zagovornika pseudonaučnih teorija nije jedinstven i proteže se od ravnozemljaša i onih ubijeđenih u kemtrejlse, tobožnje hemikalije koje ispuštaju avioni, a kojima moćnici vrše geoinženjering ili ciljano smanjuju broj stanovnika. Od kreacionista koji negiraju Darvina, do onih koji ne priznaju klimatske promjene i vakcine. Od pseudoistoričara koji će reći da su Srbi zapravo Iliri, a Hrvati arijevsko pleme iz Irana, pa sve do vjernika horoskopa koji nas upozorava da su jarčevi i škorpije posebno pogani i da ih izbjegavamo.

Prodor u mejnstrim

Kritički duh ili zdrava skepsa su zapravo tanka linija po kojoj valja stupati pažljivo. Sa jedne strane te linije su ljudi koji vjeruju svemu što čuju, sa druge ljudi koji ne vjeruju ničemu što dolazi iz prokazanog „establišmenta" – politike, medija, nauke. Takvi drugi često završavaju kao cinici ili izlaz traže u alternativnim teorijama.

„Dio javnosti koji ne vjeruje ni u jednu vijest zapravo nije skeptičan – jer on čvrsto vjeruje da ništa nije istina", kaže za DW beogradski novinar Slobodan Bubnjević, urednik portala Nauka kroz priče.

Koliko je takvih da se izbrojati samo posredno. Ne postoje pouzdana istraživanja poput onog koje je u februaru u Sjedinjenim Državama o teoriji Zemlje kao ravne ploče sproveo institut YouGov. Tu se doznalo da je 84 odsto Amerikanaca čvrsto uvjereno da je Zemlja loptastog oblika, ali da taj procenat opada sa godinama ispitanika. Tako je u grupi od 18-24 godine samo dvije trećine ispitanika uvjereno u loptasti oblik, 14 odsto ima sumnje, četiri odsto misli da je zemlja ravna, a 16 odsto ih nije sigurno.

Ako se vratimo zagrebačkoj seriji predavanja „Skeptici u pabu" vidjećemo da njih na Jutjubu u prosjeku gleda svega nekoliko stotina ljudi. Sa druge strane, kultna emisija HRT „Na rubu znanosti" u kojoj voditelj Krešimir Mišak već deceniju i po riječ daje opskurnim teoretičarima i mistifikatorima prikazuje se na javnom servisu, a na Jutjubu bileži desetine hiljada pregleda.

Mišakov ranije česti gost Miroljub Petrović, srpski kreacionista, protivnik vakcinacije i zagovornik obnove Dušanovog carstva, najčvršći je garant Jutjub-klikova u regionu. Široj javnosti je postao poznat prethodnih godina kroz intervjue na kanalu Balkan info – trinaest razgovora u prosjeku bilježi gledanost od preko 400.000.

Sale u kojima Petrović drži predavanja su krcate, a čest je gost prorežimskih televizija Pink i Hepi u kojima, praćen lascivnim opaskama i smijuljenjem voditelja, priča kako vakcine ubijaju i da treba uvesti teokratiju.

Premda će oba naša sagovornika upozoriti da pseudonaučne teorije postoje od kada se nauka prati u medijima, teško se može oteti utisku da opšti televizijski kič i rijaliti-industrija zajedno sa društvenim mrežama širom otvaraju vrata osebujnim tipovima. Komentarišući činjenicu da je slična stvar bila nezamisliva prije samo par decenija, u vrijeme Jugoslavije, Ivan Kraljević kaže:

„Nije bilo interneta i društvenih mreža, bilo je teško plasirati nešto andergraund izvan državno kontrolisanih medija. To je u principu loše, ali je sa jedne strane bilo dobro jer je blokiralo mogućnosti za pseudonaučne i razne druge teorije."

Vrijedi li debatovati?

Protest protiv kemtrejlsa u Berlinu, avgust 2013.Foto: Imago/C. Mang

Ni Bosna i Hercegovina nije lišena svojih bisera. Tako „nezavisni istraživač" Semir Osmanagić, sa šeširom poput američkog rendžera, godinama maršira kroz mejnstrim medije i neumorno ponavlja priču o piramidama kod Visokog. Te piramide i Međugorje, gdje se tobože ukazuje djevica Marija, po Osmanagiću su pravi turistički potencijal BiH.

Baš kao i Petrović, Osmanagić često daje intervjue i po državnim medijima nastupa bez ikakve debate, kao da saopštava vremensku prognozu, a ne teorije koje ozbiljna nauka osporava.

Pitanje je tu i koliko debata vrijedi. Novinar Slobodan Bubnjević, inače fizičar po obrazovanju, i sam je učestvovao u nekoliko debatnih emisija o nauci i, kaže, to je imalo malo efekta. Na plitka objašnjenja i prvoloptaške argumente teško je odgovarati i u sferi politike, a kamoli nauke gdje su mnoge pojave slabo razumljive široj publici.

„Dugo je u Srbiji postojalo gledište u nauci da naučnici ne bi trebalo uopšte da se bave kritikom pseudonauke", kaže Bubnjević. „Istraživači koji su izlazili u emisije i diskutovali sa zagovornicima pseudonaučnih teorija su među kolegama shvatani kao ljudi koji su sebe diskreditovali tom vrstom dijaloga."

„Mislim da su naše nacionalne televizije preslabo razvijene u demokratskom smislu da bi im bilo jasno šta se smije, a šta ne", kaže Ivan Kraljević. „Neko je jednom dobro napomenuo: ako se dovede protivnik vakcinacije na televiziju, onda bi trebalo dovesti 99 zagovornika vakcinacije jer je takav odnos prema toj temi u struci."

No određenih uspjeha ima. Bubnjević ističe primjer poznatog srpskog epidemiologa Zorana Radovanovića koji je svojim angažmanom pokrenuo naučnu zajednicu i veliki dio javnosti da se suprotstavi antivkcinalnom lobiju. „Nigdje u svijetu na antivakcinaliste ne ostavlja utisak činjenica da bi bez njihovog pogubnog djelovanja do danas vjerovatno bili iskorijenjeni dječja paraliza, male boginje i rubeola", napisao je on u jednom autorskom tekstu. Stanje u Srbiji nazvao je alarmantnim.

„Stiže Karleuša"

Prema posljednjim podacima Instituta za javno zdravlje „Batut", 2016. godine je u Srbiji kombinovanu MMR vakcinu protiv malih boginja, zaušaka i rubeole primilo svega 81 odsto djece. Od oktobra prošle godine je zabilježeno 5.167 slučajeva malih boginja i 15 smrtnih slučajeva.

U BiH je u mnogim opštinama vakcinisanost ispod 50 odsto. Epidemiolog Hrvatskog zavoda za javno zdravstvo Bernard Kaić upozorio je nedavno da u posljednjih pet godina u Hrvatskoj skoro 16.000 djece nije primilo MMR vakcinu, te da je recimo u Dubrovniku vakcinisano tek 40 odsto djece.

Nedavno su u Srbiji podnijete prijave protiv narečenog Miroljuba Petrovića i još niza protivnika vakcinacije od kojih je najpoznatija pjevačica Jelena Karleuša. Njen nedavni nastup u Splitu je Jutanji list na svom portalu propratio naslovom: „Stiže Karleuša, zakleta protivnica cijepljenja. Hoće li u Splitu promovirati teorije zavjere?" Poslije se ipak odahnulo, jedan naslov iz srpskog tabloida je konstatovao: „Hrvati odlepili! Karleuša skoro gola zapalila Split!"

Serbien Sängerin Jelena Karleusa — Foto: picture alliance/AA/S. Cagdas

Međutim Slobodan Bubnjević problem locira na drugom mjestu. „Lako je kritikovati estradne ličnosti koje izazivaju interesovanje medija. Ali kor antivakcinalnog lobija je upravo u medicinskoj struci, obilje ljekara koji nisu ostvareni u matičnom poslu pa su se opredijelili za alternativu. Oni drže različite alternativne prakse širom Srbije iako je to nezakonito. Preko oglasa i poznanika možete pribaviti razne medikamente od kojih neki spadaju u domen krivičnog gonjenja."

Kako kaže ovaj novinar, motivi opskurnih teoretičara često su čisto ekonomski. Poznato je da kreacionista Miroljub Petrović vodi mrežu nepriznatih – zapravo ilegalnih – onlajn-univerziteta na kojima se može „diplomirati" sve i svašta od „prirodne medicine" do „nacionalne istorije".

Bosanski pseudoarheolog Semir Osmanagić takođe lijepo živi od svojih teorija, a šta reći tek za polje istorije gdje, u zavisnosti od političkih potreba, propagandni pamfleti dobijaju podršku iz vrha vlasti, poput Jakova Sedlara koji je u dokumentarnom filmu „Jasenovac – istina" iznio niz laži o ustaškom koncentracionom logoru.

„Sistem te laže"

Sve i pod uslovom da država ima motiva da na neki način suzbije polje pseudonauke – recimo na polju vakcinacije – to nije lako, upozoravaju sagovornici DW. „Ako se nešto intenzivno forsira u medijima, ljudi reaguju kao da im se nešto nameće, stvar im postaje sumnjivija. Teško je naći pravu mjeru. Ali edukacija počinje od vrtića i osnovne škole, pa nadalje", kaže Kraljević.

Premda je vakcinacija u Srbiji obavezna, tek su prošlog avgusta izrečene prve četiri kazne za roditelje koji nisu vakcinisali djecu, no po sistemu koji nije bliže objašnjen. U Kragujevcu je jedna kazna iznosila 8.000 dinara, u Beogradu su dvije kazne bile između pet i deset hiljada, a jedna između deset i pedeset hiljada. Zagovornici vakcinacije su tu često radikalno konsekventni – roditelj nema pravo da odlučuje na štetu djeteta – i traže oštriju reakciju države.

Ako je za neku utjehu, možda se, uz bočne vjetrove i probleme koje nosi novo informatičko društvo, stvari ipak kreću nabolje. Nešto stariji čitaoci sjetiće se kako je Srbija dočekala pomračenja Sunca 1999. godine. Ulice su tog 11. avgusta bile sablasnije nego tokom prethodnog bombardovanja NATO.

Javni servis je preporučivao da se prozori zamandale, da se ni u kojem slučaju ne gleda napolje, otkazivani su letovi, smjenski rad po fabrikama posebno je organizovan. Ministarstvo zdravlja upozorilo je da pomračenje može izazvati ubrzan rad srca, svrab ili učestalo mokrenje. Danas se bar niko ne boji uticaja pomračenja na bešiku.

Čitajte nas i preko DW-aplikacije za Android

Oglas

Regije

Kategorije

Preko ruba znanosti

Srodne teme