Ljudi u opsjednutom Sarajeva

„Mnogo toga se pisalo o najdužoj opsadi jednog grada u Evropi nakon Drugog svjetskog rata. O parkovima i sportskim igralištima koji su pretvoreni u improvizovana groblja... No, malo toga je pisano o svakodnevici običnih ljudi“, piše austrijski list Presse (Die Presse).

„Bili su u opsadi od strane zemljaka. Oko grada, na obroncima planina koje ga okružuju, bili su položaji bosanskih Srba (u početku su to bile snage Jugoslovenske narodne armije), a dole u kotlini branioci, uglavnom bosanski Hrvati i muslimani, ali i Srbi, mahom civili. U noći na 5. April 1992. kada je JNA preuzela kontrolu nad aerodromom u Sarajevo je stigao rat. (...)

Ostati da žive zajedno u Jugoslaviji početkom 90-ih nisu željeli bh. muslimani i Hrvati, dok s druge strane Srbi nisu htjeli da žive u nezavisnoj Bosni i Hercegovini u kojoj bi bili manjina, što su i danas.

Snajperske žrtve

Petog aprila 1992. se dogodilo još nešto što je obilježavalo skoro četvorogodišnju opsadu grada. Karadžićevi snajperisti ubili su dvije djevojke koje su učestvovale na demonstracijama. Od tada je ubijanje ljudi postalo svakodnevica. Izaći na ulicu kako bi se snabdjeli najosnovnijim potrepštinama, u stvari onim do čega se moglo doći, bilo je opasno po život. Stotine ljudi su živote izgubili od snajperskih hitaca, više hiljada njih je ranjeno. (...)

Jedna od ikona protesta bio je i Vedran Smajlović, koji je postao poznat kao 'čelista iz Sarajeva'. Svirao je na ulicama, u skloništima... jedna poznata fotografija prikazuje ga kako svira na ruševinama Nacionalne biblioteke. Njemu je pošlo za rukom da 1993. napusti grad. Ponovo je nastupio u svom gradu 5. Aprila 2012. na dvadesetu godišnjicu početka opsade. Želja da se preživi kod građana je bila nesalomiva, uprkos konstantnoj vatri – dnevno je na grad padalo do 300 granta, a znalo je da bude i desetostruko više. No, i pored toga su organizovane sportske manifestacije pa čak i izbor za mis Sarajeva.

'Zabrana partije nije dozvoljena'

Štampa piše i o pokušaju zabrane njemačke desno orijentisane partije NPD. O procesu pred Ustavnim sudom Njemačke u Karlsrueu Frankfurter algemajne cajtung (FAZ) piše: „Toliko jako je u Karlsrueu naglašeno da se radi o ustavnopravnom procesu koji će se voditi pravnim sredstvima, da je istovremeno više nego jasno da se radi o nečem višem“.

Rajniše post (Rheinische Post) iz Diseldorfa upozorava: „Sve dok se radi samo o jednom opasnom mišljenju, zabrana partije nije dozvoljena. No, to ne znači da sudovi ne mogu da procesuiraju huškače u pojedinačnim slučajevima.“

Noje Dojčland (Neue Deutschland) piše: „Zahtjev za zabranu je samo jedan element ukupne strategije za pobjedu desničarskog ekstremizma, smatra premijer Saksonije Tilih. No, do sada je malo toga viđeno od ove strategije. Upravo suprotno. Posljednje dvije godine desničarski ekstremisti su sve drskije djelovali protiv pravne države. A mržnja koja se u Karlsrueu s pravom pripisuje NPD-u, u međuvremenu je raširena u redovima Alternative za Njemačku (AfD), kao i kod demonstranata koji protestuju po Pegida sistemu. Oni svi bez ustručavanja koriste vokabular NPD-a. Tako da bi Tilih, ali ne samo Tilih, trebalo konačno da shvati da se borba protiv desničarskih ekstremista i takozvane mržnje prema strancima ne može svesti na zakon na sudijskom nivou“, piše Noje Dojčland.